هنوز خون کشته های فاجعه بندر بیروت خشک نشده آقای امانوئل مکرون رییس جمهوری فرانسه خود را به بیروت رساند تا با سخنانی مشکوک تلاش کند دوران قیمومیت و استعمار لبنان را برگرداند.
نکته قابل تامل در این سفر این بود که همزمان یک طومار که تقاضای بازگشت لبنان به قیمومیت فرانسه در آن مطرح می شد نیز منتشر شد و آقای مکرون اظهار داشت که برای گذر از شرایط سیاسی کنونی به لبنان کمک خواهد کرد ومسئولیت تغییر تحولات را شخصا عهده دار خواهد بود.
لحن سخنرانی آقای مکرون شبیه رییس جمهوری ای نبود که به لبنان آمده تا با لبنانی ها ابراز همدردی کند و از نزدیک شاهد اتفاقات باشد و ببیند چه کمکی از دست کشور اش بر می آید بلکه شبیه کسی بود که آمده پیغامی به مقامات لبنانی برساند و به آنها بفهماند که قرار است قیمومیت کشورشان به او داده شود.
علیرغم اینکه هنوز زوایای پنهان ماجرای آتش سوزی و انفجار عظیم در بندر بیروت معلوم نیست و روز به روز شبهه های زیادی از احتمال عمدی بودن ماجرا به دست می آید طرز صحبت کردن آقای مکرون به گونه ای بود که وی می خواست بفهماند توافقاتی پشت پرده انجام شده تا مردم لبنان برای انتخاب خود تادیب شوند و از این پس فرانسه عهده دار پرونده لبنان خواهد شد.
یعنی به زبان ساده تر بازگشت قیمومیت به شکلی نوین.
البته همه کارشناسان سیاسی می دانند که این سخنان فرانسوی ها در حد و قواره آنها نیست و قطعا هماهنگی هایی پشت پرده با آمریکایی ها انجام شده تا رییس جمهوری فرانسه به بیروت بیاید و چنین سخنانی را به زبان آورد.
شاید برخی فراموش کرده باشند که هر بلایی امروزه بر سر لبنان می آید یکی از دلایل اش همان ساختار سیاسی ای بود که فرانسوی ها قبل از خروج از این کشور تحمیل کردند است.
همان ساختار سیاسی ای که هدف اش بی ثباتی دائم در لبنان بود و هست.
همان ساختار سیاسی ای که آمریکایی ها در عراق هم مشابه اش را پیاده کردند و در حال حاضر موجب بی ثباتی سیاسی در این کشور شده.
زمانی که ماجرای توافق سایکس پیکو منتشر شد چندین سال از آن گذشته بود و همین توافق میان فرانسه و انگلیس ریشه هزاران هزار بلایی است که برای حدود یک قرن بر ملت های منطقه تحمیل گردیده، بلاهایی که هنوز ملت های منطقه نتوانسته از از شر آن خلاص شوند وظاهرا حالا حالاها قرار نیست از شر آن خلاص شوند.
زمانی که بحث انقلاب ها و شورش ها در کشورهای عربی موسوم به بهار عربی شروع شد بسیاری متوجه ماجرا نبودند که حامیان اصلی این شورش ها بی چشم داشت از این شورش ها حمایت نمی کنند و آنها اهداف پلیدی پشت صحنه برای این حمایت ها دارند.
در آن زمان به یاد دارم یک مقاله بسیار مفصل در این باره در یکی از روزنامه های ایران نوشتم و برخی بنده را متهم به بد بینی و اعتقاد بی دلیل به تئوری توطئه نمودند و اظهار می داشتند که این انقلاب ها و شورش ها مسیر بسیار طبیعی ای بود که مردم این کشورها در آن قدم گذاشته اند.
دقیقا همان سخنانی که برخی زمان کودتای 28 مرداد در ایران مطرح می کردند و هر کس که آمریکا وانگلیس را به توطئه بر علیه ایران متهم می کرد را سرکوب و خفه می کردند ولی بعد مشخص شد که یک توطئه بسیار بزرگ در کار بوده و رسانه ای های وابسته به آمریکا و انگلیس در آن زمان ماموریت خفه کردن همه صداها را داشتند.
البته امروزه خروجی این اهداف را در لیبی و یا سوریه و عراق و یمن و لبنان و ... شاهد هستیم.
هدف بازگرداندن مجدد همان سیستم های استعماری قدیمی به شکلی نوین است.
به عنوان مثال بگویم، امروزه کشورهای اروپایی مخصوصا همین فرانسه بیشترین بهره را از شرایط موجود در لیبی می برند و با حمایت از گروه های مختلف تروریستی نفت این کشور را به سرقت می برند.
آمریکایی ها هم همین کار را در عراق و سوریه انجام می دهند.
اگر برگردیم به موضوع لبنان باید توجه داشت چند ماهی است که آمریکا و عربستان سعودی انواع و اقسام فشارهای اقتصادی را بر لبنان تحمیل کرده اند و فرانسه هم در این ماجرا با آنها همسو بوده وهست.
حدود یک ماه پیش آقای جان ایو لودریان وزیر امور خارجه فرانسه که از بزرگترین حامیان اسراییل در اروپا به شمار می آید به صراحت از لبنانی ها خواسته بود تا اگر می خواهند از کمک های به قول خودش جهان برخوردار شوند تغییرات سیاسی در کشور خود انجام دهند.
به زبان دیپلماسی یعنی : "شما لبنانی ها باید تادیب شوید و متوجه شوید که حق ندارید به مخالفین سیاست های غرب رای دهید".
دقیقا همان سخنانی که حدود یک سال پیش مقامات آمریکایی به عراقی ها زدند و آنها را وادار کردند نخست وزیرشان را تغییر دهند ولی دریغ از حتی قبول کردن سفر نخست وزیر که همسو با آمریکا به حساب می آید.
حال جالب تر اینکه همین چند سال پیش مردم لبنان به نمایندگانی رای داده بودند که همسو با غرب بودند اما دریغ از به قول معروف یک پاپاسی سیاه کمک.
تنها اتفاقی که افتاد این بود که نخست وزیر منتخب همان مجلس در عربستان سعودی برای چند ماه اسیر وزندانی شد و اگر فشارهای همین حزب الله لبنان و رییس جمهوری و رییس مجلس فعلی، یعنی حامیان جبهه مقاومت نبود، معلوم نبود حتی در حد عدنان خاشقجی هم کسی سراغش را می گرفت یا نه.
در حالی که امروزه مردم لبنان شاهد یک فاجعه انسانی هستند و نیاز شدید به کمک های انساندوستانه دارند؛ مشاهده می کنیم هنوز کشورهای غربی مخصوصا آمریکا و فرانسه به بهانه های مختلف کمک های خود را به خواسته های سیاسی پیوند می زنند و حتی طبق معمول هیچ تضمینی برای مردم لبنان وجود ندارد که اگر حتی این تغییرات سیاسی انجام شود آیا کمک ها خواهد رسید یا نه.
البته تجربه ثابت کرده، نه، چیزی نخواهد رسید.
همین سخنان و رفتار فرانسوی ها نشان می دهد که ماجرای آتش سوزی و انفجار در بندر بیروت بسیار پیچیده تر از آنچه تصور می شد بوده و هست و نقشه های زیادی پشت پرده آماده بوده تا بلا فاصله پس از این اتفاق پیاده شود و قطعا روزهای آینده نشان خواهد داد که چه طرف هایی پشت این ماجرا با چه اهدافی بوده و هستند.