کوین مک کارتی رهبر جمهوری خواهان در کنگره آمریکا روز سه شنبه پیش نویس لایحه ای را برای بررسی ارائه خواهد کرد. در این پیش نویس مجازات هکرهای خارجی که تلاش می کنند به اطلاعات تحقیقات واکسن ویروس کرونا دست یابند، مد نظر است.
به نظر می رسد که این لایحه در ارتباط با اتهامات پیشین آمریکا به کشورهای چین، ایران روسیه باشد. آمریکا ادعا می کند که هکرهای کشورهای مذکور که از نیروهای اطلاعاتی و نظامی هستند، برای دزدی اطلاعات مربوط به تحقیقات واکسن کرونا برنامه ریزی کرده اند.
اما آیا این اتهامات آمریکا پایه و اساس فنی و موثق دارد؟ آیا چنین تلاش هایی از سوی کشورهای دیگر برای دسترسی به اطلاعات دانشمندان آمریکایی در زمینه واکسن ویروس کرونا صورت گرفته است؟
برای روشن شدن این موضوع با دکتر ولی الله قدیمی، کارشناس رسمی دادگستری در امور جرائم رایانه ای گفتگو کردیم. آقای قدیمی معتقد است که ادعاهای بی پایه و اساس آمریکا حتی جای بحث و بررسی ندارد:
این یک فرآیند تکراری در سیستم سیاسی آمریکاست. مراجع حاکمیتی آمریکا هر چند وقت اتهاماتی را با منابع ساختگی مطرح می کند و ممکن است لوایح و قوانینی را هم تصویب کنند، اما هیچ ادله فنی برای اثبات ادعاهای خود ارائه نمی دهند. این ها ادعاهایی هستند که نمی توان از نقطه نظر فنی بررسی کرد.
اما چرا آمریکا از وقوع چنین حملاتی پیشگیری نمی کند؟
آمریکا در حوزه امنیت سایبری سردمدار است و همچنین بزرگترین حملات سایبری را به بخش های حاکمیتی دنیا ترتیب می دهد. اینکه بدون دلیل و ادله فنی ، صرفا به چنین حملاتی اشاره شود مسلما نیازمند اثبات است. پس خود مدعی باید آنرا ثابت کند. اگر مدارک و اسناد معتبری وجود داشت مبنی بر اینکه حمله از این پایگاه ایرانی و با این داده ها و با رصد فنی صورت گرفته است، آنوقت می شود بحث دیگری را پیش کشید و از جنبه دیگری مسئله را بررسی کرد و صحت و اعتبار آنرا سنجید. اما از آنجا که در فضای سیاسی یک جنگ سایبری بین تمامی طرف های ذینفع در این مسئله وجود دارد، این قضیه به صورت داخلی حل و فصل می شود. به طور مثال این مسئله مطرح می شود که یک حمله سایبری از طرف اسرائیل و آمریکا به تاسیسات نظنز صورت گرفته است یا اینکه آمریکا ادعا کند مشکلاتی که در نیروگاه های آبی اسرائیل و برقی آمریکا و کشتی های جنگی آمریکا وجود دارد، از طرف ایران است. این ها مسائلی هستند که جنبه فنی ندارند و ادعاهای بی اساس هستند.
از طرف دیگر ایران جزء چند کشوری است که با توجه به توان علمی بالای متخصصین خود روی ویروس کرونا کار می کند و مانند سایر دستاوردهای علمی که با توجه به تمامی تحریم ها بومی سازی شده، این موفقیت را نیز کسب خواهد کرد و شاید جزء کشورهای پیشتازی باشد که واکسنی برای این ویروس تهیه می کند. آمریکا چون از گردونه تولید دارو و واکسن برای ویروس عقب مانده می خواهد آنرا به دوش کشورهای دیگر بگذارد که با حملات و سرقت های سایبری نمی گذارند پیشرفتی در این زمینه بدست بیاورد. مسلما کسی که به دنبال سرقت است، عقب تر از دارنده آن دانش است. در اینجا ایران، روسیه و چین به نتایجی خوبی در این زمینه دست یافته اند که آنها را از دانش آمریکا بی نیاز می کند.
آیا از لحاظ فنی حمله سایبری به بخش تولید واکسن یک کشور امکان پذیر است؟
مسلما دانش اختصاصی در این زمینه، جزء بدیهیات اصلی است که کسی آنرا در شبکه ای نفوذ پذیر قرار نمی دهد که سایر کشورها آنرا هک کنند. این دانش ، عملا به صورت انحصاری و اختصاصی با مراقبت های ویژه ای در شبکه های بسته وغیر متصل به اینترنت قرار می گیرد. ممکن است خطاهای انسانی یا جاسوسی های فناوری در این زمینه وجود داشته باشد اما این دانش در شبکه اینترنتی قرار بگیرد که در مسیر هک کشورهای دیگر باشد، به نظر ادعای کوته بینانه ایست. کسانی که در این حوزه فعالیت دارند، فارغ از مقالات و مجلات علمی که به اشتراک گذاشته می شود، مسائل خاص علمی سطح بالا هیچ وقت در شبکه های اطلاع رسانی و یا متصل به اینترنتی که بتواند هک شود، قرار نمی گیرد. این مطالب معمولا در شبکه داخلی یک مجموعه علمی و دانشگاهی بسته برای دسترسی دانشمندان محدود وجود دارد و این تعداد محدود افراد به روش های جاسوسی فناوری ممکن است آنرا به کشورهای بیگانه بدهند. این موضوع به واقعیت نزدیک تر است تا اینکه یک هکر از آن سر دنیا بخواهد اطلاعات مربوط در این شبکه خصوصی را هک کند. اگر واقعا کشور آمریکا به لحاظ امنیت اطلاعات جزء کشورهای مبتدی به حساب می آید که این اطلاعات را در شبکه متصل به اینترنت قرار دهد که هکر بتواند به آن دسترسی پیدا کند، تاسف آور است.