پس از ناکامی ایالات متحده در وادار کردن دبیر کل سازمان ملل به اتهام مستقیم ایران در مورد حمله به تاسیسات آرامکو در عربستان سعودی؛ بار دیگر آمریکا در کشاندن پرونده ایران به شورای امنیت سازمان ملل از طریق آژانس بین المللی انرژی هسته ای ناکام ماند.
البته فعلا.
برخی ممکن است بگویند آقای آنتونیو گوترش دبیر کل سازمان ملل به اینکه موشک های استفاده شده در حمله به تاسیسات آرامکو منشاء ایرانی دارد صحبت کرده و هیات حکام آژانس بین المللی انرژی هسته ای به قطعنامه سه کشور اروپایی بر علیه ایران رای مثبت داده.
بله درست است.
اما باید توجه داشت هدف اصلی چه بوده و چه شده.
در سیاست برخی بازی ها حال چه با کلمات چه با قطعنامه می تواند بسیار معنا دار باشد.
توجه داشته باشید که دبیر کل سازمان ملل در سخنان خود اظهار داشت : "بر اساس قطعاتی که در اختیار کارشناسان سازمان ملل قرار گرفته موشک ها احتمالا منشأ ایرانی داشته."
همین جمله می تواند تفسیر های زیادی را در بر داشته باشد از جمله اینکه کارشناسان سازمان ملل خود به صورت آزادانه در مورد تاسیسات هدف قرار گرفته شده عربستان سعودی تحقیقاتی را انجام نداده اند بلکه قطعاتی در اختیار آنها قرار گرفته، یا توسط آمریکا یا توسط عربستان سعودی که خوب مشخص است که با ایران دشمنی دارند، "که گفته می شود منشأ ایرانی دارد".
وی همچنین اظهار داشت فیلم اطلاعات ماهواره‌ای که توسط دیگران در اختیار بازرسان سازمان ملل قرار گرفته.
این دو مورد یعنی امکان تزویر هم وجود داشته و دارد و ممکن است هم قطعات و هم فیلم ها جعلی باشند.
در حالی که ایالات متحده تلاش داشت دبیر کل سازمان ملل را وادار کند به صراحت ایران را متهم نماید و بگوید ایران عامل حمله بوده؛ که این نشد.
مشخص است آقای گوترش تلاش داشته که هم خواسته آمریکا را اجابت نماید هم اینکه به نوعی آن کاری که می خواهند انجام ندهد و ایشان با توجه به سابقه سیاسی بسیار زیادی که دارد با سیاست عمل کرد.
به هر حال باید توجه داشت که بخش بزرگی از حقوق دبیر کل سازمان ملل و کارمندان این نهاد توسط ایالات متحده و عربستان سعودی تامین می گردد و اینها چه بخواهند چه نخواهند تحت تاثیر این ماجرا قرار دارند.
در ماجرای بحث شورای حکام آژانس بین المللی انرژی هسته ای، هدف اصلی آمریکا بر این بود که پرونده به شورای امنیت برود و از آن طریق بتواند فشارهای بیشتری را هم به ایران و هم به دیگر کشورهای امضا کننده برجام وارد کند و آنها را وادار کند تا به تمدید تحریم های تسلیحاتی ایران تن بدهند.
درست است که اروپایی ها قطعنامه ای بر علیه ایران تهیه کردند اما باید توجه داشت که محتوای این قطعنامه چه بود.
"از ایران بخواهند به بازرسان آژانس اجازه بازرسی از دو سایت مورد نظر را بدهد".
یک راهکار میانه که به نظر اروپایی ها می تواند به این جدل را خاتمه بخشد و نیاز نباشد که ماجرا بیش از این کش پیدا کند.
حالا ایران می تواند مدتی برای فکر کردن وقت بخرد و بعد در نهایت به بازرسان اجازه دهد تا از این دو مرکز بازرسی کنند و سر اروپایی ها هم منت بگذارد که به قول معروف فقط به خاطر چشم و ابروی شما این کار را کردم وگرنه محال بود انجام دهم.
حتی همین درخواست هم با مخالفت روسیه و چین مواجه شد.
یعنی حتی کشورهای اروپایی حاضر نشدند بر اساس میل و خواسته آمریکا قطعنامه ای را مطرح کنند که بر اساس آن پرونده ایران مجددا به شورای امنیت سازمان ملل برود و همچنین روسیه و چین نشان دادند که سفت و سخت در مقابل هر قطعنامه ای که بخواهد از طرف شورای امنیت سازمان ملل مطرح شود خواهند ایستاد و حتی در مورد اینکه شورای حکام بخواهد تقاضای بازرسی از دو مرکز مذکور را بکند نیز مخالف هستند چه برسد به تصویب قطعنامه ای در شورای امنیت بر علیه ایران.
با این شرایط می توان گفت آمریکا در هر دو ماجرا شکست بسیار سختی را از نظر سیاسی خورده است.