این در صورتی خواهد بود که پکن از همکاری در تحقیق در مورد منشا کروناویروس خودداری کند. خبرگزاری ریا نووستی اشاره می کند: آمریکا در تلاش است تا برای چین وضعیت ناامید کننده ای را به وجود آورد. پکن باید بین تحقیر عظیم ملی (قبول حق ایالات متحده برای تحقیق مقامات چین و همکاری اجباری چین با بازرسان آمریکایی و کشورهای متحد آن حتی با کوچکترین آنها مانند استونی) و حفظ عزت ملی، یکی را انتخاب کند.
تنها چیزی که طرف چینی می تواند به آن امیدوار باشد این است که، مانند قضیه روسیه، واشنگتن سعی خواهد کرد تمام اقدامات را اعمال کند - به استثنای مواردی که به اقتصاد خود آمریکا آسیب برساند.
شایان توجه است که سناتورهای جمهوریخواه این را پنهان نمی کنند که هدف اصلی لایحه آنها تضعیف عنصر اصلی سیستم سیاسی و اداری جمهوری خلق چین یعنی حزب کمونیست آن کشور است. بیانیه رسمی یکی از نویسندگان این لایحه در این باره تردیدی ایجاد نمی کند:
"سرکوب مداوم حقیقت توسط حزب کمونیست چین در زمینه شیوع بیماری کووید-19 ممکن نیست نادیده گرفته شود. این قانون به رئیس جمهور اجازه می دهد تا اقدامات مناسب را علیه دولت چین انجام دهد تا از شیوع بیماری ها در آینده جلوگیری شود."
براساس این لایحه، برای رئیس جمهور آمریکا بلافاصله یک نوع زمان سنج روشن می شود و پس از ۶۰ روز وی باید به کنگره ایالات متحده اعلام کند که چین همه خواست های صادر شده توسط واشنگتن را اجرا کرده یا نه.
این لایحه رئیس جمهور را ملزم به تحریم حتمی چین نمی کند. اما از نظر حیثیت، رئیس جمهور گزینه دیگری نخواهد داشت و در صورت تحریم ها، این لایحه وی را موظف می کند از لیست از پیش تهیه شده حداقل دو اقدام را انتخاب کند.
این لیست شامل اقداماتی از قبیل "بستن دارایی برخی از مقامات چینی"، "ممنوعیت سفر و فسخ ویزا برای برخی از مقامات چینی"، "ممنوعیت صدور ویزای دانشجویی به شهروندان چینی"، "ممنوعیت اعطای وام یا مساعدت به هر موسسه مالی چینی" در ایالات متحده است. خرید و فروش اوراق بهادار شرکت های چینی یا شرکت های تحت کنترل جمهوری خلق چین نیز ممنوع اعلام شده است. به دیپلمات های آمریکایی دستور داده شده است که به تخصیص وجوه از صندوق بین المللی پول و بانک جهانی به ساختارهای چینی رای مخالف بدهند و ممنوعیت معرفی و ثبت شرکت های چینی یا شرکتهایی که در آن مشترکین چینی وجود دارند، اعلام شده است.
سخت ترین تحریم های پیشنهادی به رئیس جمهور ایالات متحده، نسخه هایی از "تحریم های جهنمی" علیه روسیه یا مشابه مجازات هایی است که پیشترعلیه برخی شرکت های روسی اعمال شده بود. تحریم های شخصی علیه مقامات یا بازرگانان خاص چینی بعید است که تأثیر جدی روی پکن رسمی بگذارد، اما ممنوعیت اعطای وام بانک های آمریکایی به شرکت های چینی و مسدود شدن واقعی دسترسی شرکت های چینی (و حتی شرکت هایی با مشارکت چین) به بازار سهام ایالات متحده، که از طریق آن بخش قابل توجهی از شرکت های جامعه سرمایه گذاری جهانی در حال حاضر کار می کند- در حکم تلاش وارد کردن خسارت های اقتصادی حساس (البته نه کشنده) به شرکت های پیشرفته چینی است.
در این لایحه روش رایج در میان جمهوریخواهان برای انتقام از چین به عنوان عدم پرداخت ارزش اوراق قرضه آمریکا ذکر نشده است، اینکه چین آنها را در ذخایر ارزی خود نگه دارد.اینگونه ورشکستگی توسط قانون اساسی ایالات متحده ممنوع شده است و برای دور زدن این محدودیت، زمان و کار خلاقانه قانونگذاران لازم است. مجموعه تحریم های تعیین شده موجود در لایحه مورد بحث در حال حاضر کاملاً کافی است تا درگیری واقعاً شدید بین واشنگتن و پکن آغاز شود. همانطور که یکی از کارشناسان چینی که با نشریه دولتی ویژه امور خارجه چین دولتی Global Times مصاحبه کرده گفت: "ما نمی توانیم فقط ضربه تلافی جویانه نمادین را وارد کنیم، بلکه باید از اقدامات متقابل استفاده کنیم که می تواند باعث درد آنها شود."
ماهیت این اقدامات تلافی جویانه این است که ایالاتی با محرومیت از سرمایه گذاری های چینی (و با از دست دادن محل های کار تامین شده با پول چینی) مجازات شوند که نمایندگان آنها در کنگره و سنا تحریم های ضد چینی را تحریک می کنند. این کار ممکن است یک رویکرد بسیار مؤثر به ویژه در زمینه بحران اقتصادی ناشی از اپیدمی کرونا شود. اما وقتی رئیس جمهور ایالات متحده شروع به ترویج و اعمال تحریم ها کند، ما باید به دنبال راهی برای "صدمه زدن" به کل دولت ریاست جمهوری و همه رأی دهندگان باشیم. در نتیجه، وقوع جنگ تحریم های سراسری صرفاً موضوع زمان و سرعت هر یک از دو طرف برای آماده سازی موثر برای آن می باشد. سیاستمداران آمریكا با این امید كه در شرایط بحران اقتصادی کنونی كسی متوجه مشكلات اضافی ناشی از قطع كامل یا جزئی تولید و روابط مالی با چین نمی شود، اشتباه می کنند. واشنگتن قبلاً خود را به عنوان مرکز جهان می دانست و احکام رئیس جمهور آمریكا را به عنوان یك نوع اعمال جادویی تلقی می كرد.
اما مسئله این است که سیاست تحریم چین نواقص جدی دارد: رئیس جمهور آمریکا می تواند تحریم هایی را علیه چین، روسیه یا مریخ اعمال کند. با این حال، در مورد تحریم تلافی جویانه چین، به عنوان مثال در مورد داروهای اساسی (که ایالات متحده آمریکا هم اینک نحوه تولید آن را فراموش کرده است)، ایالات متحده با مشکلاتی روبرو خواهد شد که نخبگان سیاسی واشنگتن اصلا حاضر نیستند آنها را حل کنند.