ما در مورد یک نفت کش با پرچم کشور دیگر و یا حرکت بدون جی پی اس یا به قول معروف چراغ خاموش صحبت نمی کنیم.
بحث در مورد پنج نفت کش عظیم الجثه است که با پرچم ایران و به قول معروف با قلدری و بوغ و کرنا در حال حرکت به سمت ونزوئلا هستند.
پنج کشتی که حامل بنزین و نفت پالایش شده بوده و علاوه بر دور زدن شبه جزیره عربستان وعبور از تنگه هرمز – تنگه باب المندب – کانال سوئز – تنگه جبل الطارق آبهای اقیانوس اطلس را شکافته و به سمت دریای کاراییب می روند.
کمتر از یک سال پیش یک کشتی ایرانی که با پرچم پاناما در حال حرکت بود در تنگه جبل الطارق به دستور آمریکایی ها و توسط انگلیسی ها توقیف شد.
اما اینبار انگلیسی ها جرئت دخالت پیدا نکردند، چون هنوز جای سیلی که از ایرانی ها در خلیج فارس خوردند روی صورتشان است.
مسیری که این پنج کشتی طی کرده اند، مسیری است که از ابتدا تا انتهای آن کاملا توسط آمریکایی ها کنترل می شود و در هر جای این مسیر آمریکایی ها می توانستند جلوی حرکت این کشتی ها را بگیرند اما حد اقل تا لحظه نگارش این مقاله جرئت نکردند چنین کاری را انجام دهند چون بخوبی می دانند چه عواقبی در انتظارشان خواهد بود.
ا توجه به اینکه تحریم های یک جانبه آمریکا علیه ایران و ونزوئلا به هیچ وجه توسط مجامع بین المللی مورد قبول نیست آمریکایی ها هیچ بهانه ای ندارند که بر اساس آن بخواهند جلوی حرکت تجاری کشتی های ایرانی را بگیرند و اگر دست به چنین اقدامی بزنند عملا طبق همان قوانین بین المللی مرتکب راهزنی و دزدی دریایی شده اند و ایرانی ها می توانند در محاکم بین المللی آنها را محکوم کنند.
البته قبول دارم که در حال حاضر هیچ محکمه ای در جهان نیست که بتواند آمریکا را مجازات کند، اما به هر حال توقیف و یا حتی بازرسی هر کدام از این کشتی ها به ایران حق تقابل به مثل را می دهد.
در حالی که فقط پنج نفت کش ایرانی در حال حرکت در اقیانوس اطلس هستند، در حال حاضر صدها کشتی آمریکایی روزانه در منطقه خلیج فارس ودریای عمان و اقیانوس هند حرکت می کنند و آمریکایی ها خوب متوجه هستند که اگر آنها بتوانند یک یا حتی پنج کشتی ایرانی را متوقف یا توقیف کنند ایرانی ها می توانند ده کشتی در قبال هر کشتی توقیف کنند و در صورت مصادره محموله های کشتی های ایرانی، ایرانی ها هم خود را محق خواهند دانست محموله های کشتی های باری آمریکایی را نیز توقیف کنند و عملا یک جنگ اقتصادی بر علیه ایالات متحده راه بیاندازند که هیچ کشتی آمریکایی جرئت حرکت در کل این منطقه را نداشته باشد، جنگی که فعلا می توان گفت رییس جمهوری ایالات متحده به هیچ وجه به آن تمایل نخواهد داشت.
این حرکت ایرانی ها عملا به نوعی این پیغام را به آمریکایی ها می دهد که اگر شما منافعی در خلیج فارس دارید که بر اساس آن نیروهایتان را به اینجا فرستاده اید ما هم منافعی بیخ گوش شما داریم که بر اساس آن کشتی هایمان را به آن طرف فرستاده ایم و شما حق اعتراض در این زمینه را ندارید.
همچنین ایرانی ها این پیغام را به متحدین خود می دهند که در سخت ترین شرایط در کنار آنها هستند و پشت همپیمانان خود را مانند آمریکایی ها خالی نمی کنند.
توجه داشته باشید که ونزوئلا مانند سوریه متحد استراتژیک ایران به حساب می آید و از نظر سیاسی و ایدئولوژیک دو کشور خط های فکری مختلفی دارند، اما همین ماجرا می تواند به متحدین ایدئولوژیک ایران ثابت کند که اگر ایرانی ها نسبت به متحدان غیر ایدئولوژیک خود اینگونه هستند پس در قبال متحدین ایدئولوژیک خود چگونه رفتار خواهند کرد.
همه تحلیل ها نشان می دهد، چه آمریکایی ها در مقابل کشتی های ایرانی رفتار غیر متعارف نشان دهند و حتی کشتی ها را توقیف کنند، چه هیچ کاری نکنند و کشتی ها به ونزوئلا برسد، در هر دو صورت ایران برنده این بازی خواهد بود.
به هر حال ایران توانسته چالش های فیما بین با ایالات متحده را از حیاط خلوت خود به سمت حیاط خلوت آمریکا بکشاند.