به گزارش اسپوتنیک به نقل از شفقنا، نیوزمکس می‌نویسد: ژنرال جی ریموند رئیس فرماندهی فضایی ایالات متحده می گوید: ماهواره ی ایرانی یک دوربین دستی چرخان در فضاست و بعید است که بتواند اطلاعات مورد نیاز را فراهم کند. بنابراین اولین پرتاب ماهواره ای ایران توسط سپاه پاسداران تهدیدی محسوب نمی شود.
اگر فرماندهی فضایی ایالات متحده این مسئله را جدی نمی گیرد که نیروی نظامی ایران حالا می توانند یک ماهواره ی نظامی را بر فراز ایالات متحده به حرکت در آورند و سپاه در حال توسعه ی سلاح های فضایی است، پس کدام نهاد باید این مسئله را جدی بگیرد؟ هشدار پیرامون تهدیدات مربوط به سلاح های فضایی باید اولویت اول فرماندهی فضایی ایالات متحده باشد.
ماهواره ی نور یک ماهواره ی کوچک است، حجم آن تنها به چند لیتر می رسد و تخمین زده شده که وزن آن بین ۵ تا ۱۴ کیلوگرم است. ماهواره ای بسیار کوچک برای اهداف جاسوسی در آسمان.
ماهواره ی نور به کمک ماهواره بر قاصد در مدار قرار گرفت، مرحله ی سوم این ماهواره بر، یک راکت با سوخت جامد است. آرش-۲۴ احتمالا بیش از ۱۰۰ کیلوگرم و سلمان نیز احتمالا بیش از ۳۰۰ کیلوگرم وزن دارد. با احتساب ماهواره ی نور-۱ و مرحله ی سوم، می بینیم که سپاه پاسداران توانایی به مدار فرستادن وزن خالصی در حدود ۱۰۵-۳۳۴ کیلوگرم بر فراز ایالات متحده را دارد که برای یک سلاح هسته ای کافی به نظر می رسد.
نویسنده مقاله منتشره نیوزمکس می نویسد سپاه پاسداران عامدانه تلاش می کند تا توانایی تسلیحاتی فضایی اش را با جداسازی نور-۱ از مرحله ی سوم، کم تر از حد نشان دهد. به این امید که اهمیت ماهواره ی کوچکی مانند نور-۱ نادیده گرفته شود. یعنی همان اشتباهی که فرماندهی فضایی آمریکا مرتکب شد.
با این حال، فرماندهی فضایی ایالات متحده و دیگران به درستی نگران موارد زیر هستند.
• استفاده ی موشک قاصد از موتورهای با سوخت جامد در مراحل دوم و سوم یک جهش بزرگ در فناوری موشکی ایران محسوب می شود.
• موتورهای سوخت جامد به موشک ها امکان پرتاب سریع، با کم ترین آماده سازی و افزایش توانایی برای حملات غافلگیرانه را می دهند.
• پرتاب کننده ی قاصد به سپاه این امکان را می دهد تا از هر جایی پرتاب را انجام دهد و توانایی حملات غافلگیر کننده را افزایش می دهد.
• سپاه، نور-۱ را بدون اطلاع قبلی پرتاب کرد و تصمیم داشت تا همه را غافلگیر کند.
اگر سپاه بتواند موشک های بالستیک با سوخت جامد و پرتابگرهای متحرک را توسعه دهد، به روسیه، چین و کره ی شمالی می پیوندد که تنها کشورهای جهان با موشک های بالستیکِ متحرک هستند. حتی ایالات متحده نیز فاقد موشک های متحرک است که به حملات غافلگیر کننده اختصاص دارند.
به نظر می رسد فرماندهی فضایی ایالات متحده نگران تهدیدات موشک های بالستیک ایرانی در آینده ی دور است و نه تهدیدات بالقوه ی ماهواره های سپاه در حال حاضر.
سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در آرزوی جنگ با غرب کافر و پیروزی جهانی اسلام در پایان تاریخ است. آنها برای این هدف هر کاری لازم باشد انجام می دهند. از راهبردهای ناامید کننده تا فرصت های فناورانه. راهبرد سپاه بیش از آنکه بر کارایی نظامی استوار باشد بر تاثیرات روانی متمرکز است.
اگر کره ی شمالی به ایران یک سلاح هسته ای Super-EMP بدهد، شاید سپاه دیگر منتظر یک موشک بالستیک واقعی نماند و با استفاده از یک ماهواره به سرنوشت شیطان بزرگ پایان دهد. این دست از ماهواره ها که فناوری منتقل شده از روسیه هستند، قابلیت حمل کلاهک های فوق العاده کوچک با وزن کم تر از ۹۰ کیلوگرم را دارند. تهدید راهبردی ماهواره های اسپوتنیک (Sputnik) روسی بلافاصله پس از جنگ جهانی دوم و جنگ سرد مشخص شد.
ژنرال امیر حاجی زاده از پاسخ منفعل ایالات متحده به پرتاب نور-۱ خوشحال است و در نشست مطبوعاتی گفت که سپاه قصد دارد در ماه ژوئن نور-۲ را وارد مدار کند. ایالات متحده باید از همین حالا شبکه ی الکترونیکی ملی اش را سخت تر کند و سامانه های دفاع فضایی را مستقر نماید.
22 آوریل ماهواره نور به عنوان نخستین ماهواره نظامی جمهوری اسلامی ایران توسط نیروی هوا فضای سپاه پاسداران انقلاب اسلامی با موفقیت پرتاب و در مدار زمین قرار گرفت. گفتنی است که ماهواره "نور" از کویر مرکزی ایران پرتاب شده است. پیش از این ایران موشک های خود را از پایگاه فضایی امام خمینی واقع در استان سمنان پرتاب می کرد. پنتاگون پس از ردیابی ماهواره نظامی ایران در مدار، آن را یک دوربین بی فایده خواند که قادر به انجام امور شناسایی نخواهد بود.