مقامات ایرانی مکررا تهدید کرده بودند که اگر آمریکا تلاش کند صادرات نفت ایران را به صفر برساند کاری می کند که صادرات نفت از کل منطقه متوجه شود.
طبیعتا این ماجراها یعنی حمله به کشتی ها در بندر فجیره و سپس حمله به لوله های نفت منطقه شرقیه عربستان به بندی ینبع و حمله به کشتی های حامل مواد سوختی می تواند ثابت کند که اگر فشارها بر علیه ایران بخواهد ادامه یابد ایران این توان را دارد که تولید نفت کل منطقه را به صفر برساند، وتصور اینکه قدرت ایران محدود به تنگه هرمز است بسیار اشتباه می باشد، ایران توان آن را دارد که کل منطقه را به آتش بکشد و هم تولید نفت و هم صادرات آن از منطقه را به صفر برساند، وجالب تر اینکه این ماجرا ها ثابت می کند هیچ نیرویی ، حتی نیروی ایالات متحده توان جلوگیری از این ماجرا را ندارد.
آمریکایی ها بخوبی می دانند آنکه می تواند نفتکش را غرق کند می تواند ناو هواپیما بر را نیز غرق کند و یا حد اقل به آن آسیب برساند و به همین دلیل هم ناوهای هواپیمابرشان را از آبهای خلیج فارس دور نگه داشته اند.
البته طبیعتا بسیاری از کشورها که از ماجرا می توانند متضرر شوند دست به کار شده اند تا ایران را آرام کنند.
حال که صحبت از متضرر شدگان است باید تاکید کرد که بیشترین کشورهای متضرر از این ماجرا کشورهای شرق آسیا و اروپایی می باشند.
بهره برنده دیگر این ماجرا را می توان کشورهای صادر کننده نفت دور از خلیج فارس و خاورمیانه مانند روسیه و کشورهای شمال آفریقا ودریای شمال دانست که به دلیل افزایش قیمت نفت و قابل اطمینان تر بودن منابع نفتی آنها طبیعتا بسیاری به سمت خرید نفت از آنها روی خواهند آورد.
اما اکثرا باور دارند که بزرگترین استفاده کننده از این ماجرا همانا ایالات متحده است که هم حالا می تواند تسلیحات بیشتری به کشورهای عرب حوزه خلیج فارس بفروشد وهم اینکه ثابت کند که اگر نیروهای آمریکایی در منطقه نباشند این کشورها علیرغم همه تسلیحاتی که در اختیار دارد یکی دو هفته بیشتر در مقابل ایران دوام نمی آورند و ایران می تواند آنها را به قول معروف لقمه چپ خود کند.
ایالات متحده همچنین با استفاده از این شرایط می تواند از کانال مجامع بین المللی بر علیه ایران فشار وارد آورد تا بلکه امتیاز بگیرد و همچنین برخی از کشورهایی را که به نوعی با ایران همراه هستند را دچار چالش کند، به هر حال کشورهای شرق آسیا و اروپا بسیار دلواپس مساله تامین انرژی خواهند بود.
نکته قابل تامل که بسیاری شاید متوجه آن نباشد این است که منطقی وجود ندارد که ایالات متحده در این شرایط به سمت جنگ با ایران پیش بروند چون به این ترتیب امتیازهایی را که می تواند از کشورهای عربی بگیرد از دست خواهد داد.
همچنین با توجه به این شرایط ایالات متحده می تواند هم نفت خود را گرانتر بفروشد هم اینکه مجددا تولید نفت صخره ای اش را راه اندازی کند و هم اینکه به کشورهای عرب خلیج فارس فشار بیاورد باج بیشتری پرداخت کنند تا حمایت شان کند.
مشاهده می کنید که ماجرا برای آمریکا همه سو برد است.
از سوی دیگر می توان گفت گروهی که تلاش داشتند و تلاش دارند ایران و آمریکا را درگیر کنند از این ماجرا سود زیاد می برند چون می توانند رئیس جمهوری آمریکا را تحت فشار قرار دهند تا بر علیه ایران وارد عمل شود.
مجموعه ای که آقای ظریف از آنها به نام مجموعه بی 4 نام برد (بنیامین نتانیاهو، جان بولتون، محمد بن زاید و محمد بن سلمان) از این ماجرا سود زیادی می برند.
مشاهده می کنیم که نتانیاهو در انتخابات اخیر در اسرائیل شکست خورد و نتوانست حکومت تشکیل دهد و به همین دلیل به سمت انتخابات جدید پیش می رود ونیاز دارد با ایجاد جنگ در خارج و رعب و وحشت در داخل گروه های تندروی یهودی را دور خود هب عنوان تنها منجی جمع کند.
همچنین جایگاه جان بولتون در ایالات متحده در خطر است، بن زاید و بن سلمان هم تلاش کردند که رئیس جمهوری آمریکا را مجاب کنند تا آخرین سرباز آمریکایی بر علیه ایران برایشان بجنگد (خودشان جرئت مقابله با ایران را ندارند)، اما تا به حال ناکام مانده اند.
سه اجلاسی که اخیرا عربستان سعودی در مکه راه اندازی کرد نیز ناکام ماند و این کشور نتوانست آن اجماعی که مد نظر اش بود را در مقابل ایران ایجاد کند.
از سوی دیگر بسیاری از کشورها تلاش دارند میان ایران و ایالات متحده میانجی گری کنند و طبیعتا موفقیت سیاست های ایران و کاهش تنش میان این کشور و ایالات متحده به نفت طرح نقشه آنها نیست.
شاید برخی توجه نداشته باشند اما اینکه رئیس جمهوری آمریکا از دو کشور ژاپن و آلمان تقاضای میانجی گری با ایران را کرده خود یک پیغام سمبلیک نیز دارد.
این دو کشور در گذشته دو دشمن ایالات متحده بودند که امروزه به دو متحد این کشور تبدیل شده اند و احتمالا پیام سمبلیک آقای ترامپ برای ایران هم همین بوده که ایران هم می تواند مانند ژاپن و آلمان به یک متحد برای ایالات متحده در منطقه تبدیل شود و ایالات متحده متوجه شده که نمی تواند روی همپیمانان فعلی خود در این منطقه حساب باز کند چون اینها حتی یک کار را نمی توانند درست انجام دهند.
در همه اتفاقاتی که در منطقه خاورمیانه پیش آمده هر جا پای متحدین فعلی ایالات متحده باز شده کار به نابودی کشیده شده و هر جا پای متحدین ایران باز شده کار به سمت ثبات و امنیت پیش رفته.
بسیاری از کشورهای منطقه امروزه همکاری با ایران را با همکاری با متحدین ایالات متحده در منطقه مقایسه می کنند و همه متوجه هستند آنهایی که با متحدین ایالات متحده در منطقه همکاری می کردند چه بلایی سرشان آمده و آنهایی که با ایران همراه بودند چگونه ایران با چنگ و دندان از آنها حمایت کرد و آنها را نگه داشت.
طبیعی است حالا که اینها ناکام مانده اند به فکر این باشند که میز را به هم بریزند و با انجام این نوع بمب گذاری ها شرایط منطقه را متشنج نگه دارند.
در پایان می توان گفت دلیل اصلی، اول و آخر همه این اتفاقاتی که امروزه در منطقه خاورمیانه پیش می آید همانا حضور ایالات متحده در این منطقه است.
در صورتی که ایالات متحده در این منطقه حضور نداشته باشد و سم پاشی جهت ایجاد تفرقه میان کشورهای منطقه انجام ندهد و تلاش نکند با تحریم و فشار ایران و دیگر کشورها را وادار کند مطیع آن باشند قطعا این منطقه روی ثبات و امنیت و آرامش را به خود خواهد دید.