رهبران اروپایی هم انکار نکرده اند که اهدافشان با اهداف آمریکا یکی است اما اصرار داشته اند که فقط روش هایشان فرق می کند.
اول ماه مه 2019 شاهد آن بودیم که آمریکایی ها شرایط منطقه خلیج فارس را به اوج تشنج کشاندند و سپس حرکتی سیاسی برای مقابله با دیپلماسی ایران شروع کردند.
چند کشور هم که جزو متحدین آمریکا به حساب می آیند نیز جلو افتاده اند تا ایرانی ها را تحت فشار قرار دهد با آمریکایی ها پای میز مذاکره بنشینند و امتیازی که آقای ترامپ برای انتخابات آتی ریاست جمهوری شدیدا نیاز دارد را برای او بگیرند.
در این راستا هم ژاپن و هم آلمان جلو افتاده اند تا از روابط خود با تهران استفاده کنند، و شاید هم وعده وعید هایی به ایرانی ها بدهند که اگر با آمریکایی ها پای میز مذاکره نشستید مثلا همه به اینستکس می پیوندیم و با ایران همکاری می کنیم، شاید هم بتوانیم آمریکا را مجاب کنیم تا قبول کند تحریم فروش نفت ایران را مقداری شل کند.
نکته قابل تامل در این است که هیچ کدام این روزها به این مساله اشاره نمی کنند که کلا توافقی به نام برجام بوده و آمریکا با خروج از آن به قول بچه ها جر زنی کرده.
همچنین ظاهرا باورشان شده که ایرانی ها خیلی به اینستکس ونتایج آن دل بسته اند و امیدوار هستند که مثلا اروپایی ها غذا و دارو در مقابل نفت به ایران بدهند.
علیرغم همه اختلافاتی که میان جریان های مختلف سیاسی بر سر مسایل مختلف وجود دارد امروزه یک مساله هست که همه جریان های سیاسی ایران از موافق و مخالف متحد القول با آن موافق هستند و آن این است که با این شرایط به هیچ وجه منطقی نیست ایران بخواهد پای میز مذاکره و یا حتی گفتگو با آمریکا بنشیند.
ایرانی ها شدیدترین تحریم های بین المللی را تحمل می کنند چون خودشان به این باور رسیده اند با یک توطئه بر علیه ملت ایران مواجه هستند.
توطئه ای که امروزه بسیاری از کشورهای جهان با نامردی به آن پیوسته اند.
طبیعتا اگر ایرانی ها به دلیل فشار ها حاضر باشند کوتاه بیایند و پای میز مذاکره بنشینند قطعا این ماجرا مستمسک می شود که هر وقت دشمنان ایران بخواهند ایران را به زانو در بیاورند به تحریم ها و تهدید ها روی بیاورند.
امروزه ایرانی ها به این نتیجه رسیده اند که این جریان باید پایان یابد و دیگر مسکن بس است یک جراحی نیاز است.
شاید مردم ایران مجبور باشند فشارهای زیادی را تحمل کنند ولی این غده باید در بیاید و بیرون انداخته شود.
مساله تحریم ها باید بصورت کامل حل شود، اینکه ایرانی ها با این شرایط بخواهند فقط برای مذاکره پای میز مذاکره با آمریکا بنشینند هیچ فایده ای ندارد.
اما آقای ترامپ می خواهد همان کاری را که با کره شمالی کرد با ایران انجام دهد.
یعنی پای میز مذاکره با آقای روحانی بنشیند وچند عکس یادگاری بگیرد و سپس از این عکس ها برای انتخابات داخلی استفاده کند و بگوید "ببینید من ایرانی ها را وادار کردم پای میز مذاکره مجدد بنشینند و آنچه من می خواهم انجام دهند."
فعلا همه نشانه ها مبنی بر آن است که دولت آمریکا تصمیم ندارد هیچ چیز ارزشمندی به ایران بدهد، و همه نشانه ها مبنی بر آن است که آمریکا به دنبال مذاکره مانند مذاکرات با کره شمالی است، فقط مذاکره برای مذاکره انجام دهد و همه چیز بی نتیجه بماند.
ایرانی ها هم آنقدر ساده لوح نیستند که حاضر باشند چنین امتیاز بزرگی را به ترامپ بدهند.
دلیل اصرار ایرانی ها بر بازگشت ایالات متحده به برجام و اجرای تعهدات خود هم این است که آمریکایی ها متوجه شوند اگر در قبال دیگر کشورها می توانند بازی در بیاورند و زیر تعهدات خود بزنند در قبال ایران نمی توانند چنین کاری را انجام دهند و باید مو به مو به تمام تعهدات خود عمل کند.
شاید بد نیست یکبار دیگر یاد آوری کنیم که همان اصرار آمریکایی ها در قبال توافق سال 2005 ایران و سه کشور اروپایی منجر شد در نهایت مجبور شوند برجام را امضا کنند.
اگر این بار هم به برجام عمل نکنند قطعا مجبور خواهند بود بعد ها توافقی را با ایران امضا کنند که امتیازات بیشتری را در آن به ایران بدهند.
در پاسخ به سخنان آقای ترامپ که چند بار تکرار شده، باید گفت حد اقل طی ماه گذشته ایرانی ها بخوبی نشان دادند که گزینه جنگ روی میز است و ابایی از جنگ ندارند و برای دفاع از خود نقشه های زیادی دارند اما طبیعتا ایرانی ها هم راه دیپلماسی را ترجیح می دهند اما دیپلماسی به قول آقای روحانی برد برد نه دیپلماسی برد یک طرف و باخت طرف دوم.
اروپایی ها هم نشان داده اند که در این ماجرا بی طرف نیستند و تا به حال هیچ قدمی که ایرانی ها بتوانند روی آن حساب باز کنند بر نداشته اند به این دلیل روز به روز اعتماد ایرانی ها به اروپایی ها کمرنگ تر خواهد شد و بدیهی است امروزه دیگر ایرانی ها حسابی روی اروپایی ها باز نمی کنند و اروپایی ها نباید تصور کنند که حنا یشان در ایران دیگر رنگ دارد و می توانند با شعاری به نام اینستکس ایرانی ها را خام کنند.