ایران طی یک ماه اخیر دیپلماسی جدیدی را برای مقابله با ایالات متحده به نمایش گذاشت و این سیاست بر مبنای آن بود که محوریت اختلاف ایران و آمریکا به سطح بین المللی کشیده شود و همکاری بخش های نظامی و سیاسی ایران در این زمینه کار را به جایی رساندند که بسیاری از کشورهای جهان برای خروج اختلافات ایران و آمریکا از بن بست دخالت کنند.
در حالی که آمریکایی ها ومتحدینشان باور داشتند که تهدید ایران مبنی بر صفر کردن صادرات نفت منطقه مبنی بر آن است که جلوی عبور و مرور کشتی ها از تنگه هرمز را بگیرند دو اتفاق که یکی منفجر کردن سه کشتی نزدیک بندر فجیره امارات و دیگری حمله به لوله های نفت منطقه شرقیه عربستان سعودی به سمت دریای سرخ منجر شد که همه متوجه شوند خطر صفر شدن صادرات نفت از این منطقه واقعا وجود دارد.
همچنین ماجرای حمله به منطقه سبز در بغداد ثابت کرد که دیپلمات ها و نیروهای آمریکایی در عراق به نوعی تحت الحمایه الحشد الشعبی می باشند و شاید حتی دولت عراق باید از آمریکایی ها همانگونه که آنها از کشورهای عربی باج خواهی می کنند تا از آنها حمایت کنند، تقاضای هزینه تامین امنیت سرباز ها و دیپلمات های آمریکایی در عراق نماید.
این اتفاقات منجر شد که لحن آمریکایی ها در قبال ایران بسیار تغییر کند.
درست است که رسما هیچ گفتگویی چه به صورت مستقیم چه به صورت غیر مستقیم میان ایران و ایالات متحده وجود ندارد اما شواهد و دلایل بسیاری وجود دارد که نشان دهد دو طرح در حال ارسال پیغام و پسغام برای آماده سازی پیش زمینه های گفتگو می باشند.
در واقع یک گفتگو چه بخواهد رسمی باشد چه علنی به این نیاز دارد که چهارچوب های صحبت فیما بین دو طرف فراهم شود و همچنین طرفین به یکدیگر اطمینان پیدا کنند که می توانند با هم گفتگو کنند و اگر به نتیجه ای رسیدند طرف مقابل به تعهدات خود عمل خواهد کرد.
در حال حاضر گفتگو ها میان ایران و آمریکا به گفتگو های رسانه ای و تویتری محدود شده.
یعنی عملا می بینیم که آمریکایی ها حرفی را می زند و ایرانی ها پاسخ می دهند و بر عکس.
همچنین ماجرای حمله به منطقه سبز در بغداد ثابت کرد که دیپلمات ها و نیروهای آمریکایی در عراق به نوعی تحت الحمایه الحشد الشعبی می باشند و شاید حتی دولت عراق باید از آمریکایی ها همانگونه که آنها از کشورهای عربی باج خواهی می کنند تا از آنها حمایت کنند، تقاضای هزینه تامین امنیت سرباز ها و دیپلمات های آمریکایی در عراق نماید.
این اتفاقات منجر شد که لحن آمریکایی ها در قبال ایران بسیار تغییر کند.
درست است که رسما هیچ گفتگویی چه به صورت مستقیم چه به صورت غیر مستقیم میان ایران و ایالات متحده وجود ندارد اما شواهد و دلایل بسیاری وجود دارد که نشان دهد دو طرح در حال ارسال پیغام و پسغام برای آماده سازی پیش زمینه های گفتگو می باشند.
در واقع یک گفتگو چه بخواهد رسمی باشد چه علنی به این نیاز دارد که چهارچوب های صحبت فیما بین دو طرف فراهم شود و همچنین طرفین به یکدیگر اطمینان پیدا کنند که می توانند با هم گفتگو کنند و اگر به نتیجه ای رسیدند طرف مقابل به تعهدات خود عمل خواهد کرد.
در حال حاضر گفتگو ها میان ایران و آمریکا به گفتگو های رسانه ای و تویتری محدود شده.
یعنی عملا می بینیم که آمریکایی ها حرفی را می زند و ایرانی ها پاسخ می دهند و بر عکس.
همین ماجرا امروزه به نوعی دیالوگ و یا گفتگو میان طرفین تبدیل شده تا مرز های گفتگو ها تعیین شود و طرفین ببینند که آیا می توانند گفتگو های دیپلماتیک را شروع کنند یا نه.
اگر به سخنان اخیر پرزیدنت ترامپ در ژاپن توجه داشته باشید پیغام های بسیار زیادی را می توانید از آن دریافت کنید.
1 — تقاضای گفتگو فقط در مورد مساله هسته ای.
2 — اعلام آمادگی ایالات متحده برای همکاری با نظام جمهوری اسلامی و حکومت فعلی ایران.
3 — عقب نشینی از مواضع خصمانه در قبال مردم ایران.
4 — عقب نشینی از تهدیدات مبنی بر حمله نظامی.
5 — تقاضای رسمی از ژاپن جهت میانجی گری.
اگر به سخنان اخیر پرزیدنت ترامپ در ژاپن توجه داشته باشید پیغام های بسیار زیادی را می توانید از آن دریافت کنید.
1 — تقاضای گفتگو فقط در مورد مساله هسته ای.
2 — اعلام آمادگی ایالات متحده برای همکاری با نظام جمهوری اسلامی و حکومت فعلی ایران.
3 — عقب نشینی از مواضع خصمانه در قبال مردم ایران.
4 — عقب نشینی از تهدیدات مبنی بر حمله نظامی.
5 — تقاضای رسمی از ژاپن جهت میانجی گری.
همه این نکات نشان می دهد که آمریکایی ها به نوعی در حال عقب نشینی از 12 شرط قبلی خود می باشند و حاضر می باشند برای گفتگو با ایران بر اساس شرط های ایران موافقت کنند.
البته چند شرط اساسی برای ایران وجود دارد که قطعا باید آمریکایی ها قبل از هرگونه گفتگویی انجام دهند که مهمترین آنها بازگشت آمریکا به توافق هسته ای و انجام تعهدات خود بر علیه این توافق نامه است.
بسیار بعید است حد اقل تا قبل از انتخابات آتی ریاست جمهوری ایالات متحده آقای ترامپ حاضر باشد این دو شرط ایران را بپذیرد اما به هر حال ممکن است که این شرط ها را بصورت ضمنی (غیر رسمی) حاضر باشند اجرا کنند.
به هر حال این شرایط نشان می دهد فعلا طرفین بحث جنگ و درگیری را کنار گذاشته اند و به سمت گفتگوی غیر رسمی روی آورده اند اما فعلا بحث در این است که چهارچوب های گفتگوهای محرمانه چی باشد و چه پیش شرط هایی برای این گفتگو ها وجود دارد.
اگر طرفین حاضر باشند خواسته های پایه طرف مقابل را محقق کنند ممکن است گفتگوهای محرمانه ای را شروع کنند و اگر این گفتگوهای محرمانه به نتیجه رسید ممکن است مجددا شاهد گفتگو های علنی باشیم.
به هر حال هر دو طرف بخوبی می دانند که باید راهکاری برای خروج از این بن بست پیدا کنند و فعلا هیچ راهکار دیگری برای خروج از این بن بست غیر از گفتگو های غیر رسمی نمی بینند.
فراموش نکنید گفتگو های هسته ای که منجر به برجام شد سالها قبل تر از گفتگو های رسمی بصورت غیر رسمی (از کانال رسانه ها) و سپس محرمانه انجام می شد.
بدیهی است در گفتگو های محرمانه همانگونه که از اسم اش مطرح است محرمانه بودن آن است واگر بنا باشد اعلام ویا فاش شود قطعا نتیجه بخش نخواهد بود.
البته چند شرط اساسی برای ایران وجود دارد که قطعا باید آمریکایی ها قبل از هرگونه گفتگویی انجام دهند که مهمترین آنها بازگشت آمریکا به توافق هسته ای و انجام تعهدات خود بر علیه این توافق نامه است.
بسیار بعید است حد اقل تا قبل از انتخابات آتی ریاست جمهوری ایالات متحده آقای ترامپ حاضر باشد این دو شرط ایران را بپذیرد اما به هر حال ممکن است که این شرط ها را بصورت ضمنی (غیر رسمی) حاضر باشند اجرا کنند.
به هر حال این شرایط نشان می دهد فعلا طرفین بحث جنگ و درگیری را کنار گذاشته اند و به سمت گفتگوی غیر رسمی روی آورده اند اما فعلا بحث در این است که چهارچوب های گفتگوهای محرمانه چی باشد و چه پیش شرط هایی برای این گفتگو ها وجود دارد.
اگر طرفین حاضر باشند خواسته های پایه طرف مقابل را محقق کنند ممکن است گفتگوهای محرمانه ای را شروع کنند و اگر این گفتگوهای محرمانه به نتیجه رسید ممکن است مجددا شاهد گفتگو های علنی باشیم.
به هر حال هر دو طرف بخوبی می دانند که باید راهکاری برای خروج از این بن بست پیدا کنند و فعلا هیچ راهکار دیگری برای خروج از این بن بست غیر از گفتگو های غیر رسمی نمی بینند.
فراموش نکنید گفتگو های هسته ای که منجر به برجام شد سالها قبل تر از گفتگو های رسمی بصورت غیر رسمی (از کانال رسانه ها) و سپس محرمانه انجام می شد.
بدیهی است در گفتگو های محرمانه همانگونه که از اسم اش مطرح است محرمانه بودن آن است واگر بنا باشد اعلام ویا فاش شود قطعا نتیجه بخش نخواهد بود.