ناو شکن سهند، یک ناوشکن کاملا ایرانی می باشد که بدون دخالت و کمک متخصصان خارجی و توسط متخصصان ایرانی طراحی و تولید شد.
در ساخت این ناوشکن که دارای قابلیت‌های فیزیکی و عملیاتی بیشتری نسبت به خواهر خود ناوشکن جماران است، به دانش فنی داخلی نیروی دریایی اتکا شده است.
سازه اصلی سهند با ساختاری متفاوت نسبت به جماران با قابلیت رادارگریزی، در بلوک‌های مجزا طراحی و ساخته شده است و حوض خشک شناور به هم متصل و بعد به آب انداخته می‌شود.
قابلیت تهاجمی و تدافعی ناوشکن سهند حدود دو برابر جماران است و بروز رسانی‌های زیادی در ساخت آن انجام شده است.
به‌روزرسانی پرتاب گرهای اژدر، انواع توپ‌های ضدهوایی و ضد سطحی، سامانه موشکی سطح به سطح و سطح به هوا، سامانه دفاع نقطه‌ای، سامانه ضددریایی، قابلیت رادارگریزی، افزایش برد عملیاتی و قابلیت مانورپذیری بالا از جمله سیستم‌های این ناوشکن است.
مزیت دیگر ناوشکن سهند نسبت به جماران افزایش تعداد موتورها است و با دارا بودن 4 موتور پرقدرت، در انجام مانورهای حرکتی از جماران پیشی گرفته است.
ناوشکن سهند با داشتن سازه بسیار قوی و رادارگریزی و افزایش سطح عرشه پرواز، ضمن این‌که کمتر در تیررس رادارهای دشمن قرار می‌گیرد، قادر است 150 روز به همراه شناور پشتیبان در اقیانوس‌های دوردست و آب‌های متلاطم دریانوردی کند.