آمریکایی ها سابقه درخشانی در بر اندازی نظام های حاکم بر کشورهای مختلف دارند و بسیاری از کشورهای جهان امروزه تاوان نیرنگ های آمریکا را پس می دهند.
از ابتدای انقلاب سیاست آمریکا وغرب مبنی بر تلاش برای سرنگونی نظام جمهوری اسلامی ایران بود وحالا که ناکام مانده اند تلاش دارند بصورت ظاهری ادعاهایشان را تغییر دهند.
آمریکایی ها مدعی هستند که این گروه را برای تغییر رفتار جمهوری اسلامی ایران تشکیل داده اند و هدف آنها نه بر اندازی نظام است و نه حمله نظامی به ایران.
اما از حرف تا عمل آمریکایی ها و اروپایی ها زمین تا آسمان فاصله است.
اگر آمریکایی ها و اروپایی ها اعتراف کنند که تلاش دارند نظام جمهوری اسلامی در ایران را سرنگون کنند قطعا در مجامع بین المللی محکوم می باشند و ایران می تواند در محاکم بین المللی بر علیه آنها اقامه دعوی کند، گو اینکه اینها برای محاکم بین المللی پشیزی هم ارزش قایل نمی باشند امادیگر چیزی به نام گفتگو میان ایران و این کشورها منطقی به نظر نمی آید.
در واقع هم آمریکایی ها و هم اروپایی ها مدعی می باشند که به هیچ وجه به دنبال سرنگونی نظام در ایران نیستند و این حق ملت ایران است که تصمیم بگیرد به کدام نظام علاقه منداست ولی عملکرد آنها خلاف این گفته ها را نشان می دهد.
طبق همه اصول و مقررات بین المللی میزبانی از گروه هاییکه با هدف بر اندازی یک نظام عمل می کند خود نوعی حمایت از این گروه ها نیز به حساب می آید.
وقتی که وزیر امور خارجه ایالات متحده تلاش می کند همه مخالفین جمهوری اسلامی ایران را جمع کند و در میان آنها سخنرانی کند خود به معنای حمایت از مخالفین نظام جمهوری اسلامی و حمایت از بر اندازی نظام به حساب می آید.
وقتی که پاریس میزبان اجلاس گروه های مخالف جمهوری اسلامی می باشد و آنها به راحتی می توانند برای بسیاری از پناهندگان حتی غیر ایرانی مجوز ورود به خاک فرانسه دریافت کنند آیا این به معنای حمایت از تلاش برای بر اندازی نظام جمهوری اسلامی به حساب نمی آید؟
وقتی که لندن پایگاه رسانه های مخالف جمهوری اسلامی ایران می شود، آیا این به معنای حمایت از بر اندازی نظام جمهوری اسلامی به حساب نمی آید؟
بر کسی پوشیده نیست که بحران اصلی میان ترکیه و ایالات متحده امروزه فقط به این دلیل است که ایالات متحده به سرکرده مخالفان رئیس جمهوری ترکیه پناه داده ، نه حتی به فردی که تلاش دارد نظام را در ترکیه سرنگون کند.
توجه داشته باشید پناه دادن به افرادی که تلاش دارند نظامی را سرنگون کنند با پناه دادن به فردی که تلاش دارد رئیس دولتی را برکنار کند خیلی فرق دارد.
آمریکایی ها قبلا، 65 سال پیش، این تجربه را زمان مرحوم مصدق با ایرانی ها داشتند و تا به حال روابط ایران و ایالات متحده تحت تأثیر همان توطئه سرنگونی دولت منتخب مردم ایران قرار دارد.
امروزه در بسیاری از کشورهای اروپایی اجلاس هاییرنگاوارند با حمایت مالی دشمنان ایران برگزار می شود و تلاش می کنند فضای این کشورها را بر علیه جمهوری اسلامی بشورانند و زمینه را برای سرنگونی نظام جمهوری اسلامی در ایران فراهم کنند و به ملت هایشان بگویند که آنها به دنبال آزادی مردم ایران از این نظام می باشند.
غربی ها همین سناریو را برای کشورهای دیگر که مخالف آنها بودند پیاده کردند.
آنها علنا اظهار می دارند که فشارهای اقتصادی را بر علیه ایران افزایش داده اند تا نارضایتی افزایش یابد و مردم بر علیه نظام شورش کنند.
شرایط امروز عراق، لیبی، افغانستان، سوریه و… همه به بهانه حمایت غربی ها از آزادی در این کشورها به این شرایط رسیده اند.
امروزه بسیاری از مردمان عراق آرزو دارند امنیتی که زمان صدام حسین داشتند برگردد.
مردم لیبی برای دوران معمر القذافی اشک می ریزند.
بسیاری از مردمان سوریه امروزه به خود آمده اند و با چنگ و دندان تلاش می کنند بشار الاسد را نگه دارند تا مبادا آتیهآنها چیزی شبیه دیگر همسایگانشان شود.
شاید سخت نباشد تصور کرد در صورتی که نظام جمهوری اسلامی در ایران فرو بپاشد چه بلایی سر ایران خواهد آمد؟
به احتمال زیاد بسیاری از مردمان ایران از شرایط اقتصادی موجود ناراضی هستند اما اینکه ایرانی ها حاضر باشند به خواسته ایالات متحده و دشمنان ایران زمین بر علیه نظام خود شورش کنند بحث دیگری است.
تنها راهکاری که در مقابل دشمنان ایران باقی می ماند حمله نظامی است و آنها بخوبی می دانند که در شرایط فعلی حمله نظامی شدیدا به ضرر آنها تمام خواهد شد به همین دلیل هم آنها در تبلیغات خود نفوذ ایران در منطقه و تسلیحات دفاعی ایران را هدف قرار داده اند چون تا وقتی که مرزهای مجازی ایران چند هزار کیلومتر آنطرف تر از مرز های سیاسی آن است و تسلیحات دفاعی ایران می تواند همه نیروهای متخاصم را هدف قرار دهد منطقی به حساب نمیآید که آنها قمار کنند و دست به حمله نظامی بزنند.
می توان گفت ناراحتی اصلی آمریکایی ها و اسرائیلی ها این است که همه نقشه هایشان بر علیه ایران با ناکامی مواجه شده و نه می توانند به ایران حمله نظامی کنند و نه مردم ایران حاضر هستند برای سرنگونی نظام با آنها همراهی کنند.
یعنی خلاصه اگر بگوییم همه تیرهایشان به سنگ خورده.
بدیهی است که فشار بزرگتر را امروزه مردم ایران تحمل می کنند اما تاریخ نشان داده که ایرانی ها توان آن را دارند که از جریان هایی بزرگتر از این هم عبور کنند.
در پایان همانطور که آقای ظریف هم اظهار داشتند شرایط موجود نشان می دهد این تلاش دشمنان ایران هم ناکام خواهد ماند.