ایرانی ها و تحریم ها

هر زمان که همسایگان ایران فرصت را مناسب دانسته اند بدون لحظه ای درنگ به ایران حمله کردند و بخش های مختلفی از سرزمین ایران را از دل آن جدا کردند.
در برهه هایی شاهان و رهبران قدرتمند بر ایرانزمین حکومت کردند و ایران را مجددا یکپارچه کردند و در برهه هایی شاهان و رهبران ضعیف ایران را تجزیه و یا به مرز نابودی کشیدند.
تاریخ همیشه در مورد همه اینان قضاوت کرده و می کند.
نمی خواهم خیلی به عقب برگردم چون مقاله بسیار طولانی می شود اما بد نیست در مورد همین تاریخ معاصر ایران صحبت کنیم.
علیرغم اینکه بسیاری به رضا شاه در زمان حکومت اش انتقاد داشتند ورفتارهای وی را مورد نکوهش قرار می دادند اما تاریخ افتخار یکپارچه کردن سرزمین ایران پس از اشغال توسط انگلیس و شوروی سابق را به نام وی ثبت کرد و شاید اگر تلاش های وی نبود امروز ایران به این شکلی که می بینیم نبود و چندین کشور از دل آن ظهور کرده بود.
برخی شاید به یاد نداشته باشند زمانی که رضا شاه به قدرت رسید خوزستان، کردستان، سیستان و بلوچستان، گیلان و مازندران و گلستان و آذربایجان همه دچار تجزیه طلبی بودند حتی برخی مناطق مانند خوزستان از سلطه حکومت مرکزی خارج شده بودند اما وی توانست مجددا ایران را یکپارچه کنند.

در آن زمان متاسفانه بسیاری ایرانی ها قدر وی را ندانستند و با اولین فشار خارجی ها پشت رضا شاه را خالی کردند و انگلیسی ها فرزند وی را که دست نشانده آنها بود به تخت سلطنت رساندند و محمد رضا شاه قرار بود چیزی شبیه حکام عرب کشورهای همسایه ایران، سلطان مطیع انگلیس باشد.
زمانی که مصدق نفت ایران را ملی کرد اولین تحریم های بین المللی بر علیه ایران وضع شد، انگلیس و آمریکا نفت ایران را تحریم کردند و با اولین فشاری که بر آنها وارد شد پشت مصدق را خالی کردند و کودتای غربی بر علیه او شکل گرفت.
دیگر فکر نمی کنم کسی است که از این ماجرا خبر ندارد و اسناد فاش شده CIA و MI6 دخالت انگلیس و آمریکا در کودتا بر علیه مصدق را تایید می کند.
شاید برخی چهره خندان و سپس خواب آلود مصدق در حین محاکمه را به یاد داشته باشند که با چهره خود خواست به مردم پیغام دهد و بگوید من هم می توانستم خوش و خندان زندگی کنم اما برای شما خود را به آب و آتش زدم.
پس از انقلاب اسلامی در ایران غربی ها تلاش کردند همان سیاست جدایی ملت از نظام را بر علیه ملت ایران پیاده کنند اما چهل سال است در احقاق این خواسته خود ناکام مانده اند.
تا زمانی که ملت ایران با نظام یک قلب باشد هیچ وقت آنها نمی توانند به مراد خود که همانا سیطره بر ایران است برسند.
آنها راه های زیادی را برای رسیدن به این خواسته خود رفته اند و با استفاده از جنگ نرم و جنگ اقتصادی تلاش دارند مردم را نسبت به نظام خود بد بین کنند.
همانگونه که در زمان مصدق برخی خائنین با سازمان های جاسوسی غربی همراه بودند و زمان رضا شاه فرزند وی نوچه این سازمان ها شده بود امروزه هم ممکن است بسیاری در قبای مریدان نظام عوامل سازمان های جاسوسی غربی ها باشند و می توان گفت بسیاری هم خواسته و یا نا خواسته در راستای اهداف دشمنان عمل می کنند.

همین که برخی مدیران دولتی به دنبال رانت خواری و یا اختلاس باشند به معنای آن است که اینان تلاش دارند مردم را از نظام جدا کنند و خیانتی بزرگتر از رانت خواری و اختلاس مرتکب می شوند.
چند دلیل برای همراهی مردم با نظام طی چهل سال اخیر وجود دارد و مهمترین آنها را می توان: 1 — آموختن از تاریخ 2 — علاقه به نظام اسلامی 3- واهمه از اینکه شرایطی مانند همسایگان برای ایران بوجود آید و 4 —احساس اینکه مدیرانشان از خودشان هستند بوده و هست.
اگر مردم احساس کنند که مدیران از خودشان نیستند و مانند خودشان نمی باشند قطعا کم کم از آنها دور می شوند و این همان است که دشمنان می خواهند.
امروزه باید توجه داشته باشیم که دشمن به صراحت می گوید تحریم ها را به این دلیل بر علیه ایران اعمال می کند تا مردم را از نظام جدا کند پس این وظیفه مدیران دولتی است که خود را بیش از پیش به مردم نزدیک کنند تا دشمن به هدف خود نرسد.
قطعا اگر دشمن متوجه شود که تلاش هایش ناکام مانده کرنش می کند و به عقب بر می گردد اما وقتی احساس کند تلاش هایش نتیجه گرفته این فشار ها را بیشتر می کند و تحریم ها را شدید تر..
تاریخ نشان داده تا وقتی دشمن بداند ملت پشت حکومت است قطعا جسارت حمله به ایران را نخواهد داشت اما لحظه ای که احساس کند ملت پشت حکومت را خالی کرده قطعا به ایران حمله خواهد کرد.
تصور اینکه مثلا آمریکایی ها اگر ایران را اشغال کنند ایران گل و بلبل می شود نیز تصور ابلهانه ای بیش نیست و بد نیست آنهایی که به آمریکایی ها امید بسته اند به کشورهای همسایه مانند عراق و افغانستان و یا کشورهای مقداری دورتر مانند لیبی نگاه کنند و توجه داشته باشند که اگر ایران توسط ایالات متحده و همپیمانانش اشغال شود روز خوش ایرانی ها امروز افغانستان و عراق و لیبی خواهد بود.

آنهایی که متصور هستند گفتگو با آمریکا می تواند نتیجه داشته باشد بد نیست به صحبت های آقای ظریف و آقای روحانی و همین برجامی که اخیرا امضا شده توجه داشته باشند و تحلیل کنند که چه قدر آمریکایی ها به اجرای تعهدات خود طبق همین برجام پایبند بودند تا به توافقات بعدی پایبند باشند و چه تحریم هایی پس از امضای برجام از بالاسر ایرانی ها برداشته شد تا امیدوار باشند اگر با آمریکا مذاکره کنند ممکن است تحریم ها از بالاسر ایرانی ها برداشته شود.
البته مقامات ایرانی بخوبی نشان داده اند که متوجه هستند کوچکترین لغزشی در مقابل ایالات متحده و یا حتی اظهار تمایلی به مذاکره می تواند این خط را تقویت کند که با فشار به ایرانی ها می توان آنها را پای میز مذاکره بنشانیم و از آنها امتیاز بگیریم و قطعا زیر بار چنین ماجرایی نخواهند رفت ولی بد نیست مردم هم بدانند که اگر ما تن به مذاکره با این شرایط بدهیم قطعا تحریم ها و فشارها بر علیه ایرانی ها دو چندان خواهد شد اما در صورتی که با این تحریم ها مقابله کنیم و نشان دهیم که با تحریم نمی توانند کمر ما را خم کنند آنها مجبور می شوند برای نشستن پای میز مذاکره با ما امتیازهایی را ارائه دهند که قطعا کمترین آنها رفع تحریم ها خواهد بود.
وقتی می گویم برای نشستن با ما به این دلیل است که امروزه بر عکس تصور بسیاری این ایالات متحده است که تحت فشار بین المللی قرار دارد تا دست از این رفتارهای قلدر معابانه خود بردارد، ونه ایران، و اگر این رفتار قلدر معابانه یا ترامپی شکست بخورد قطعا جامعه بین المللی ایالات متحده را تحت فشار قرار خواهد داد تا روش رفتاری خود را تغییر دهد.
ما ایرانی ها هم باید به جامعه جهانی بفهمانیم که از این پس این فقط ایرانی ها نیستند که تحت فشار خواهند بود بلکه اگر بنا باشد ایرانی ها تحت فشار باشند همه جامعه جهانی تحت فشار خواهد بود و قطعا هم سیاستمداران و هم نیروهای مسلح ایران توانسته اند این پیغام را به خوبی به آنها برسانند.