با این حال، بیانیه های پنتاگون سوالات مطرح می کند، زیرا ایالات متحده و متحدینش صدها میلیارد دلار را برای طراحی و تولید خفا جنگنده های جت و موشک های دوربرد بالدار مصرف می کند. هزینه هایی اینچنینی اگر پدافند هوایی روسیه کاملا بی اثر باشد برای چیست؟ گفتنی است که پنتاگون پیش از کنفرانس مطبوعاتی در تاریخ 19 آوریل اغلب ما را در مورد این امر متقاعد می کرد که روسیه چگونه می تواند حوزه بلوکه شده برای پرتاب موشکها و پرواز جنگنده های دشمن را ایجاد کند.
سخنگوی پنتاگون دانا وایت خاطرنشان کرد که در جریان حملات موشکی در روز 13 آوریل، تمامی موشک های متحدین در سوریه را هدفگیری و تخریب کرد، علی رغم بیانیه های بی قید و شرط روس ها درباره دفاع هوایی سوریه، که احتمالا بیشتر موشک ها را نابود کرد. در مورد موشک های زمین به هوا که توسط رژیم اسد پرتاب شده بودند می توان گفت که تقریبا تمام این پرتاب ها پس از آن صورت پذیرفت که ما هدف هایشان را نابود کرده بودیم.
دانا وایت گفت که سامانه پدافند هوایی روسیه کاملا بی اثر بود. دو روز بعد، روسیه و رژیم سوریه یک بار دیگر عدم ثمربخشی سامانه هایشان را نشان دادند، زمانی که این سیستم ها به صورت اتفاقی کار کردند.
اما سپهبد کِنِت اف. مککنزی مدیر کمیته متحده روسای ستاد های نیروهای مسلح آمریکا تا حدودی این اظهارات را رد کرد. او متذکر شد که نیروهای دفاع هوایی روسیه در طول حملات ایالات متحده و متحدینش به سوریه فعال بودند، اما سعی نکردند موشک های در حال پرواز را تخریب کنند. آنها ترجیح دادند که ضربه نزنند، او نمی تواند حدس بزند که چرا این کار را نکردند. هواپیمای روسی دارای رادار در هوا بود و موشک ها را رصد و تشخیص می کرد.
به نظر می رسد که دیدگاه های مککنزی و دانا وایت به طور غیرمستقیم به ترکیه، که عضو سرکش ناتو است، مربوط است. ایالات متحده تلاش می کند تا آنکارا را مجبور به خودداری از خرید سیستم اس-400 سازد. وایت گفت: "ما با ترک ها درباره قابلیت همکاری صحبت کردیم، اما در نهایت، خود ترک ها باید تصمیم بگیرند که اهداف اصلی استراتژیک آنها چیست."
اگر چه مککنزی ادعاها در باره بی ثمر بودن سیستم های پدافند هوایی روسیه را تأیید کرد، او اذعان نمود که بین سیستم های کهنه سوریه و سیستم های مورد استفاده توسط نیروهای مسلح روسیه تفاوت چشمگیری وجود دارد.
اگر ما با ادعای پنتاگون مبنی بر اینکه سیستم های دفاع هوایی روسیه کاملا بی اثر هستند، موافق شویم، پس چرا آمریکا صدها میلیارد دلار را صرف فناوری خفا می کند؟ دلایلی به نفع هزینه های نجومی برای تولید جنگنده ها مطابق فناوری استلس به راحتی از بین می روند، زیرا تهدیدی نیست که آنها باید از آن دفاع شوند.
در حال حاضر نرخ جنگنده نورثروپ گرومن بی دو اسپیریت به بیش از 45 میلیارد دلار رسیده و لاکهید مارتین اف- 22 رپتور تقریبا 67 میلیارد دلار هزینه دارد. در همین حال، برنامه ساخت برای ایجاد جنگنده اف-35 چند منظوره لاکهید مارتین می تواند 406 میلیارد دلار هزینه کند و قیمت بی- 21 نورثروپ گرومن حداقل 56 میلیارد دلار باشد و این شامل هزینه نگهداری و تعمیر کل این پارک نیست.
علاوه بر جنگنده ها، همچنین موشک های هوا پایه رادارگریزی مانند JASSM-ER هوا به زمین و انواع و امثال آنها وجود دارد که هدف این سامانه های دوربرد غلبه بر سیستم های پدافند هوایی روسیه است.
اما اگر ابزار پدافند هوایی ساخته شده در روسیه کاملا بی اثر باشد، هدف این همه سامانه ها چیست؟ هر طوری شده، سلاح های موشکی ضد هوایی روسیه تهدید اصلی به ایالات متحده و متحدان آن است. حتی چینی ها عمدتا تجهیزات پدافند هوایی روسیه را تقلید و کپی می کنند.