جسارتی که رهبران کشورهای عربی هیچ حتی رهبرای کشورهای مدعی حمایت از حقوق انسان و حقوق بشر و آزادی بیان و دمکراسی و… نیز جسارت آن را ندارند.
ارتش اسرائیل ده ها فلسطینی غیر مسلح را به خاک و خون کشیده و کشورهای جهان فقط تماشاگر هستند و مجامع بین المللی کور و ایالات متحده حامی عرب ها هم کور و کر و لال.
سیاست های خارجی آقای اردوغان در بسیاری از کشورهای همسایه مورد انتقاد می باشد اما باید توجه داشت که آقای اردوغان رئیس جمهوری و رهبر ترکیه است و منافع ترکیه برای او والاتر از منافع دیگر کشورها است و به همین دلیل هم وی درون کشور خود از محبوبیت زیادی برخوردار می باشد.
وی جزو معدود رهبرانی است که به صراحت از حفظ منافع کشور خود صحبت می کند و برای پیشبرد اهداف ترکیه از هیچ رویارویی ای ابا ندارد.
بدون اغراق می توان دوران نوین ترکیه را به دو مرحله قبل و بعد از به قدرت رسیدن آقای اردوغان تقسیم کرد.
آنهایی که دوران ما قبل اردوغان را به یاد دارند قطعا به یاد دارند که چگونه ترکیه با فساد و تورم افسار گسیخته و مشکلات اقتصادی وسیطره نظامی ها بر اقتصاد و سیاست دست و پنجه نرم می کرد وکل تولید ناخالص این کشور در آن زمان حدود نود ملیارد دلار بود و امروزه در دوران آقای اردوغان به بیش از یک هزار و دویست ملیارد دلار رسید و امروزه ترکیه جزو بیست اقتصاد برتر جهان می باشد.
فقط برای اینکه خوانندگان متوجه شوند ارزش تولید ناخالص ملی ترکیه چه قدر است باید بگوییم تولید ناخالص ملی چهار قدرت اقتصادی بعدی در خاورمیانه یعنی عربستان ششصد و هشتاد ملیارد دلار، ایران چهارصد وبیست ملیارد دلار ، مصر چهارصد ملیارد دلار وامارات سیصد و هفتاد ملیارد دلار است.
همین ماجرا نشان می دهد که یک کشور با مدیریت غلط در چه شرایط فضاحت باری می تواند قرار بگیرد و همان کشور با مدیریت صحیح می تواند به چه شرایطی ارتقا یابد و بی دلیل نیست که مردم ترکیه اینقدر به آقای اردوغان علاقه مند می باشند.
اما نکته دیگری هم وجود دارد که می توان گفت محبوبیت آقای اردوغان در ترکیه را دو چندان کرده و آن این است که علیرغم روابط سیاسی ای که با دیگر کشورها دارد همیشه منافع و خواسته های ملت ترکیه را در اولویت قرار می دهد و هیچوقت برای رضایت دیگران از پیگیری منافع ترکیه عقب نشینی نمی کند و دیگران را وادار می کند تلاش کنند به سود ترکیه کوتاه بیایند.
با اینکه ممکن است بسیاری نسبت به دخالت ترکیه در سوریه و عراق و قبرص و… انتقاد داشته باشند اما باید توجه داشت که آقای اردوغان منافع ملت ترکیه را هدف خود قرار داده و برای رسیدن به این هدف حاضر است از هر مرزی عبور کند وهمین ماجرا است که به وی قدرت دو چندان می دهد.
در وحله بعدی آقای اردوغان همیشه روی ماجرای حساسیت مردم ترکیه به اسلامیت و حمایت از مواضع مسلمانان مانور می دهد و متوجه است که هر چه قدر هم که ترکیه با ناتو و یا اسرائیل رابطه داشته باشد باز هم ملت ترکیه حامی ملت فلسطین می باشند.
بر عکس کشورهای عربی که رهبرانشان هیچ جسارتی در حمایت از ملت فلسطین ندارند وشش دانگ تحت فرمان آمریکا و اسرائیل هستند آقای اردوغان در مورد رفتارهای ارتش اسرائیل در قبال مردم بی دفاع فلسطین به تندی واکنش نشان می دهد و نشان می دهد که هنوز خون در رگ های مسلمان او جاری است در حالی که رهبران کشورهای عربی ظاهرا اصلا رگ ندارند.
برخی ممکن است ادعا کنند که این رفتار آقای اردوغان مصلحتی است اما ای کاش همان رهبران دیگر کشورها هم بصورت مصلحتی شده از خود واکنش نشان می دادند.
آقای اردوغان حد اقل نشان داده که می توان هم به دنبال منافع ملی بود و هم اینکه از احساسات قومی و مذهبی نیز حمایت کرد، بد نیست بقیه هم یاد بگیرند.