معروف است که انگلیسی ها و البته دیگر کشورهای اروپایی که در تاریخ جزو کشورهای فقیر و ضعیف از نظر مالی به حساب می آمدند ثروت خود را از طریق دزدی دریایی و سرقت اموال دیگران و اشغال کشورهای دیگر به عنوان استعمار به دست آورده اند.
بهانه اروپایی ها برای تصرف و اشغال کشورهای دیگر این بود که آنها متمدن و پیشرفته هستند اما دیگر ملت ها عقب افتاده و هدف اروپایی ها این است که آنها را متمدن کنند.
این در حالی است که تاریخ تمدن و بشریت در واقع مربوط به کشورهایی است که بر اثر اشغال و استعمار کشورهای اروپایی بخش اعظم ثروت های خود را از دست دادند.
انگلیسی ها تا سال 1945 میلادی کارشان سرقت آنچه دیگر کشورها از طلا و معادن و نفت و... داشتند بود و بعد از پایان جنگ جهانی دوم و به دلیل فروپاشی توانمندی نظامی انگلیسی ها این شغل به آمریکایی ها انتقال پیدا کرد.
انگلیسی ها تصور می کردند با ایجاد کمپانی هند شرقی و سرقت منابع هند و چین، که طبق برخی بر آوردها فقط آنچه انگلیسی ها از هند به سرقت برده اند امروزه بیش از 40 هزار ملیارد پوند انگلیس ارزش داشته، می توانند قویترین اقتصاد دنیا را داشته باشند و کسری های بودجه خود را پوشش دهند.
اما این همه سرقت اموال دیگر کشورها موجب آن نشد که در نهایت انگلیس با فروپاشی اقتصادی و نظامی مواجه نشود و برای حفظ موجودیت خود مجبور شود همه مستعمره ها را ترک کند.
امروزه می بینیم که آمریکایی ها دارند همان کارها را انجام می دهند.
یعنی به دنبال اخذ منابع کشورهای دیگر با رضایت یا بدون رضایت آنها جهت پوشش بدهی های خود که به بالای 40 هزار ملیارد دلار رسیده می باشند.
برخی کشورها مانند کشورهای عربی را وادار کردند تا به بهانه سرمایه گذاری هر آنچه نقدینگی دارند در اختیار آمریکا قرار دهند بخشی دیگر مانند اوکراین را وادار کردند تا معادن کمیاب خود را به آمریکا واگذار کنند و امروزه به دنبال آن هستند که ونزولا را اشغال کنند و همانند تصرف منابع عراق و افغانستان و لیبی و... منابع خدادادی مردم ونزولا را بدزدند.
هنوز بسیاری سیاستمداران آمریکایی متوجه نشده اند آن همه لشکر کشی و اشغال کشورهای مختلف نتوانست کاری کند که روند افزایش بدهی آمریکا کاهش یابد و اشغال و تصرف کشورهای دیگر این روند را کند نخواهد کرد چون مشکل جای دیگری هست، کشورها باید به آنچه خودشان دارند اکتفا کنند و چشم داشتی به آنچه دیگر کشورها و ملت ها دارند نداشته باشند و تلاش کنند از طریق تلاش مضاعف و راه های قانونی مشکلات اقتصادی خود را حل کنند که نمونه های بارزی از این نوع کشورها را می توان امروزه چین و اندونزی و مالزی و ژاپن و... دانست.