سمیه پسندیده پژوهشگر مسائل بینالملل در گفتوگو با اسپوتنیک اظهار داشت: اخیرا شاهد آن هستیم که موج تازهای از هشدارهای مقامات اروپایی درباره آمادگی برای تقابل نظامی با روسیه در پایتختهای اروپایی شکل گرفته است. اما این در حالیست که روند مذاکرات صلح میان مسکو و کییف بار دیگر فعال شده و مقامات روسیه مکررا و به روشنی تأکید میکنند که هیچ قصدی برای حمله به کشورهای اروپایی ندارند.
پسندیده در ادامه گفت، اظهارات وزیر خارجه و نخستوزیر مجارستان از یکسو و انتشار گزارشهایی در بروکسل درباره تسریع برنامههای نظامی تا سال 2029 از سوی دیگر، نشان میدهد اتحادیه اروپا وارد فاز جدیدی از گفتمان امنیتی شده، اما به نظر میرسد بیش از آنکه ریشه در واقعیت میدانی داشته باشد، بازتابی از فضای سیاسی درون اروپا است.
این پژوهشگر خاطرنشان کرد، تحلیل محتوای تحولات اخیر نشان میدهد که بخشی از این روسیههراسی، محصول نیاز دولتهای اروپایی به توجیه هزینههای کلان نظامی و پاسخ به اعتراضات اجتماعی ناشی از بحران انرژی و تورم است.
بنابراین، برجستهسازی تهدید خارجی به دولتها اجازه میدهد توجه افکار عمومی را از مشکلات داخلی منحرف کنند و حمایت لازم برای تداوم کمکهای نظامی و مالی به اوکراین را حفظ نمایند.
در این میان، اختلافات داخلی در اتحادیه اروپا نیز به این فضای تبلیغاتی دامن زده است و کشورهایی مانند مجارستان که خواهان بازنگری در سیاستهای تقابلی اروپا هستند، با هشدار درباره برنامهریزی جنگی بروکسل تلاش میکنند نشان دهند این مسیر، بیشتر یک انتخاب سیاسی است تا واکنشی ضروری.
وی تصریح کرد، از سویی در سطح کلانتر، شاهد آن هستيم که اروپا با یک بحران هویت امنیتی مواجه است. به همین دلیل نیز از یکسو تلاش دارد استقلال دفاعی خود را تقویت کند و از سوی دیگر به شدت به چارچوبهای ناتو وابسته است.
پسندیده در پايان گفت، همین شکاف نیز زمینهای فراهم کرده تا برخی محافل سیاسی روسیه را خطرناک جلوه بدهند تا بتوانند به این بهانه انسجام داخلی و مشروعیت پروژههای نظامی خود را تقویت کنند.
نتیجه این روند، شکلگیری فضایی است که حتی در بحبوحهٔ گفتوگوهای صلح و بدون نشانهای از قصد تهاجمی مسکو، همچنان سناریوی تقابل نظامی با روسیه در رسانهها و نهادهای اروپایی بازتولید میشود. اما واقعیت این است که این فضا بیش از آنکه بازتاب واقعیت باشد، محصول رقابتهای سیاسی است و نیاز به مدیریت افکار عمومی دارد.