البته بماند که برخی فروشندگان و سایت ها هم برای کلاهبرداری و را از میدان به در کردن رقبا کارهایی انجام دادند که به نوعی کلاه گذاشتن سر مردم بود مثل مثلا تبلیغ فروش آیفون 17 و یا قرعه کشی آن با 90% تخفیف ولی در نهایت اصلا گوشی ای در کار نبوده و مثلا فقط می خواستند مردم را به بهانه های مختلف در سایت خود نگه دارند تا از دیگری خرید نکنند و یا آمار سایت خود را بالا ببرند.
برخی هم که قیمت های عجیب و غریب برای کالای خود می گذارند و یا اینکه قبل از این نوع حراج ها قیمتها را به شدت بالا می برند تا در این حراجی ها به قیمت مناسب بتوانند بفروشند.
فلسفه حراج "جمعه سیاه" در این می باشد که شرکت های بزرگ در کشورهای غربی متوجه شدند که به نفع شان است که آخر هر سال که شده کالاهای خود را با قیمت های بسیار پایین تر بفروشند تا اینکه بخواهند این کالاها را برای سال دیگر انبار کنند و یا اینکه سال دیگر به دلیل تغییر مدل ها دیگر کسی این کالا را از آنها نخرد.
بحث تئوری مصرف گرایی مبنی بر آن است که اینها مدام مردم را تشویق کنند به بهانه های مختلف کالای جدید بخرند و یا کالایی که در اختیار دارند را تغییر دهند.
مثلا لباس مدل جدید و یا گوشی مدل جدید و یا...
در برخی شرایط بحث مد روز است و در برخی شرایط امکانات که ممکن است مثلا در گوشی جدید نسبت به قدیم مقداری بیشتر باشد.
به عنوان مثال می گویم عموما طبق آمار بیش از 90 درصد مصرف کنندگان گوشی ها از حد اکثر 10 درصد امکانات موجود در گوشی هایشان استفاده می کنند و ابتدای خرید این گوشی ها شوق و ذوق زیادی برای امکانات موجود در آن دارند اما به مرور زمان کارهای روتین قبلی را با گوشی های جدید انجام می دهند.
در باره مثلا لباس هم همینطور است، اکثریت مردم عموما حتی متوجه مدل های جدید لباس ها نمی شوند اما اگر شرکت ها کالای سال قبلی را نفروشند جایی برای نگه داری کالای جدید نخواهند داشت و یا اینکه مجبور می باشند تولید خود را کاهش دهند تا انبارها پر نشود.
برای مدتی برخی کشورها با اینکه حراجی های "جمعه سیاه" در کشورشان برگزار شود، به دلیل ترویج مصرف گرایی، مخالف بودند اما در نهایت آنها متوجه شدند که خوب چه ایرادی دارد که بازار فروش کالا تکانی بخورد فروشندگان و تولید کنندگان منتفع شوند و دولت ها مالیات ارزش افزوده شان را هم بگیرند.
همه خوشحال هستند.
و در واقع به همین دلیل بسیاری از کشورهایی که روزی مخالف این نوع حراجی ها بودند امروزه موافق آن هستند.
تنها مساله ای که وجود دارد این است که باید نظارتی از طرف مراجع قانونی وجود داشته باشد تا این حراجی ها موجبات کلاهبرداری از مردم را فراهم نکند.
از سوی دیگر برخی حتی باور دارند اگر شرکتها می توانند کالای خود را با قیمت های مناسب تر عرضه کنند چرا این نوع حراجی ها را محدود به یک روز یا یک هفته می کنند و چرا مثلا هر هفته و یا هر ماه حراجمعه راه نیاندازند.
منظور اینجا بحث حراجهای فصلی نیست بلکه حراج های کلان و کلی است.
اگر هم اینها چنین کاری نمی کنند چرا مراجع قانونی مثل مثلا تعزیرات ورود نمی کنند تا بررسی کنند که هزینه تولید کالا برای تولید کنندگان و یا حتی فروشندگان چه قدر است و با چه حاشیه سودی دارند کالای خود را عرضه می کنند و آیا گرانفروشی می کنند یا نه؟