اخیرا ایالات متحده طرحی را برای غزه به شورای امنیت ارائه داده که در آن مسایل گنگ اساسی زیادی وجود دارد و بدیهی است در صورت تصویب این طرح احتمال شکست آن هم وجود خواهد داشت.
در این طرح معلوم نیست که نیروهای صلح بان سازمان ملل قرار است بر اساس بند 6 و یا بند 7 منشور سازمان ملل اعزام شوند.
اگر بر اساس بند 6 اعزام شوند یعنی مثل نیروهای حافظ صلح در جنوب لبنان فقط ناظر خواهند بود و فقط تسلیحاتی در اختیار خواهند داشت که بتوانند با آن از خود دفاع کنند اما امکان دفاع از غیر نظامیان را نخواهند داشت.
اگر بر اساس بند 7 منشور سازمان ملل باشد نیروهای حافظ صلح با تسلیحات و تجهیزات کامل وارد می شوند و وظیفه حمایت از غیر نظامیان را به عهده خواهند داشت وحق برخورد را نیز دارا می باشند.
نکته دوم در ترکیب این نیروها می باشد.
طبق منشور سازمان ملل این شورای امنیت است که حق دارد ترکیب نیروها را تعیین کند و هیچ طرفی نباید حق وتو داشته باشد این در حالی است که ایالات متحده اصرار دارد ترکیب با نظر اسرائیل باشد، عملا آنچه اسرائیل می خواهد این است که نیروهای سازمان ملل طبق خواست اسرائیل از کشورهایی که همسو با اسرائیل هستند باشند.
حالا می خواهند نام آنها را کشورهای اسلامی و یا عربی بگذارند یا هر چیز دیگری که می خواهند، برخی کشورهای عربی و یا اسلامی هستند که حتی در اوج کشتار مردم فلسطینی در غزه از اسرائیل حمایت می کردند و از نفت گرفته تا پول وتسلیحات در اختیار اسرائیل قرار می دادند و سوالی که اینجا مطرح است این می باشد که اینها چگونه می خواهند امنیت مردمانی که تا به حال هزینه کشتار آنها را تامین می کردند را تامین کنند.
در واقع خواست اسرائیل این است که آنچه را که ارتش اسرائیل در طی 2 سال موفق نشد انجام دهد، یعنی از بین بردن حماس و شکستن مقاومت مردم فلسطین، اینبار به دست سربازان مسلمان و عرب انجام دهد و همه بد نامی ها به نام آنها تمام شود و مقداری فشارهای بین المللی بر علیه اسرائیل کاهش یابد.
از همه مهم تر این است که در طرح آمریکا هیچ بحثی از حل مطلوب برای مشکل اساسی مردم فلسطین یعنی به رسمیت شناخت حق و حقوق آنها وجود ندارد و هر تحلیلگر ساده ای به خوبی می داند تا زمانی که این ماجرا حل نشود، یعنی مردم فلسطین به حق و حقوق خود نرسند امکان ندارد مشکل حل شود و به صورت تاریخی همه مردمانی که تحت اشغال بوده اند برای آزادی خود مبارزه کرده اند و مردم فلسطین هم همین کار را خواهند کرد، یعنی تا زمانی که حق و حقوقشان به رسمیت شناخته نشوند و کشور خود را نداشته باشند مبارزه خواهند کرد، حال این مبارزه می خواهد به نام حماس تمام شود یا سازمان آزادیبخش فلسطین و یا جهاد اسلامی و یا هر گروه دیگری که هست و یا ممکن است در آینده تشکیل شود.
سال 1982 میلادی اسرائیلی ها به لبنان حمله کردند و بیروت را اشغال کردند و همه جنگجوهای سازمان آزادیبخش فلسطین را سوار کشتی کردند و به تونس فرستادند و حتی در لبنان یک دولت دست نشانده را مستقر کردند و نیروهای حافظ صلح از آمریکا و فرانسه و انگلیس و ایتالیا در لبنان مستقر شدند.
چه شد؟
آیا آنگونه که تصور می کردند امنیت اسرائیل تامین شد؟
ساف و جنبش ملی (گروه های چپ همسو با سازمان آزادیبخش فلسطین) از میدان بیرون رفتند اما حزب الله ظهور کرد و به یکباره همه ورق ها برگشت و همه دست آوردهای اسرائیل و آمریکا به باد رفت و در نهایت بعد از 18 سال اسرائیل مجبور شد به زور مقاومت از لبنان خارج شود.
آیا واقعا فکر می کنند با کشت وکشتار و مصوبه های شورای امنیت واعزام نیروهای صلح بان و... می توانند مشکل را آنگونه که اسرائیل می خواهد حل کنند؟
اینکه بازسازی غزه از مناطق تحت تصرف اسرائیل شروع شود هم ازهمه جالب تر است، آیا فکر می کنید تا صلح واقعی برقرار نشود به صورت تمام و کمال کشوری حاضر خواهد بود کمک های مالی ای برای بازسازی ارسال کند؟
شاید برخی کشورهای عربی با فشار آمریکا و اسرائیل پولهایی را ارسال کنند اما این بازسازی فقط زمانی رخ خواهد داد که همه از بابت صلح اطمینان داشته باشند و تا زمانی که مصوبه شورای امنیت به صورت قطعی اسرائیل را از ادامه حملات به فلسطینی ها منع نکرده باشد عملا صلح و ثباتی برای بازسازی وجود نخواهد داشت.
تا مشکل فلسطینی ها حل نشده قطعا اسرائیل آرامش نخواهد داشت، این را اینجا می نویسم تا ثبت شود و آینده هم این را نشان خواهد داد.