ملاقات اخیر میان رهبران چین و ایالات متحده موجب آن شد که فضای تنش در عرصه تجارت بین المللی مقداری کاهش یابد و بازارها آرام شود اما بسیاری مترقب هستند که این ملاقات تا چه حدی می تواند روی فضای سیاسی و اقتصادی بین المللی در طولانی مدت تاثیر بگذارد.
در علم سیاست چیزی به عنوان دشمن ابدی وجود ندارد و سیاست مداران به خوبی می دانند که دشمنی ابدی به هیچ وجه به نفع منافع کشورشان نیست، هر کشوری می خواهد باشد، حتی ابر قدرتی مثل ایالات متحده.
به این دلیل معمولا می بینیم که در شرایطی رهبران کشورها تلاش می کنند در اوج فضای پر تنش با هم ملاقات کنند تا فضا به سمت انفجار کشیده نشود و به قول معروف فشارها را آزاد کنند.
کما اینکه دیدیم که ترامپ با پوتین در آلاسکا دیدار کرد تا تنش ها را کاهش دهند و کار به رویارویی میان دو ابر قدرت کشیده نشود و همچنین آمریکایی ها ضروری دیدند که ملاقاتی میان ترامپ و شی برگزار شود تا تنش ها کاهش یابد.
طی چند ماه اخیر تنش ها میان ایالات متحده و چین فضای اقتصاد بین الملل را به شدت پر طلاطم کرده بود و از سوی دیگر این احتمال وجود داشت که این تنش ها کار را حتی به رویارویی نظامی نیز بکشاند.
آمریکایی ها تصور می کردند با وضع تعرفه های سنگین بر علیه چین ممکن است چینی ها، مانند بسیاری از دیگر کشورها از جمله متحدین آمریکا که از ترس تعرفه ها کرنش کردند، کرنش کنند، اما چنین نشد و چینی ها به یکباره در مقابل آمریکا ایستادند و برگه هایی را رو کردند که آمریکایی ها حساب آنها را باز نکرده بودند.
یکی از برگه هایی که چینی ها رو کردند این بود که تعرفه های متقابل هدفمند روی کالای آمریکا وضع کردند و در این تعرفه ها کشاورزان و دامداران آمریکایی که عمده رای دهندگان به ترامپ هستند را هدف قرار دادند.
چینی ها همچنین سراغ معادن کمیاب که حدود 90% آن را در اختیار دارند رفتند و با منع صادرات آن به آمریکا و کشورهای غربی کاری کردند که لابی های قدرت در آمریکا یعنی لابی های اسلحه سازی و فناوری هدف قرار گرفته شوند و صدای آنها نیز در بیاید.
طبق برخی گزارش ها اگر این روند ادامه پیدا می کرد نه فقط صنعت فناوری و اسلحه سازی آمریکا مخصوصا تولید تسلیحات مدرن و بسیار پیشرفته پس از شش ماه تعطیل می شد بلکه بسیاری از تسلیحات مدرن آمریکایی مانند جنگنده های اف 22 و اف 35 و... به دلیل کمبود قطعات یدکی با مشکل مواجه می شدند.
چینی ها برگه دیگری را نیز شروع کردند استفاده کردن و آن فروش اوراق بهادار و تبدیل سرمایه های خود در آمریکا به طلا و خارج کردن آن از کشورهای غربی بود.
پس از تحریم هایی که کشورهای غربی بر علیه روسیه و ایران و دیگر کشورها وضع کردند و نقشه هایی که کشورهای اروپایی برای پولهای روسیه در بانک های این کشورها کشیدند بسیاری از کشورها در راس آنها چین به این فکر افتادند که دیگر نباید پولهای خود را در بانک های کشورهای غربی نگه دارند و به هر ترتیبی شده باید این پولها را از این کشورها خارج کنند و به این دلیل قیمت طلا سر به فلک کشید و تقاضا برای یوان چین در بازارهای جهانی برای اولین بار از تقاضا برای دلار و یورو به شکل چشم گیری سبقت گرفت.
در چنین شرایطی به نظر می رسد آمریکایی ها ترجیح دادند که فعلا آتش بس داشته باشند تا بتوانند خود را جمع و جور کنند مخصوصا که طی چند ماه اخیر آمریکا خود را به یکباره درگیر موضوعات بین المللی زیادی از آمریکای لاتین گرفته تا خاورمیانه و شرق اروپا و شرق آسیا نموده که بسیار برایش پر هزینه می باشد.
برخی رسانه ها، مخصوصا در کشورهای عربی، تحلیل هایی مبنی بر اینکه این ملاقات ترامپ و شی موجب آن خواهد شد که چین از ائتلاف با ایران و روسیه کنار برود را مطرح کردند که نشان از آن دارد اینها یا تحلیلگران ساده لوح و یا ابله دارند و یا اینکه با احساسات خود دارند کار می کنند و یا تلاش دارند فضای روابط فیما بین ایران و روسیه و چین را تحت تاثیر قرار دهد.
چینی ها به خوبی متوجه هستند که این ملاقات، علیرغم همه حرف و حدیث ها و شعارهای تبلیغاتی که در پی آن درباره روابط آمریکا و چین مطرح شده همه صوری هستند و برای مدت محدودی می توان روی این آتش بس حساب باز کرد چرا که در بعد استراتژیک هدف آمریکا کنار زدن چین می باشد.
چینی ها هم اینقدر ساده لوح نیستند که فقط با یک ملاقات و چند شعار گول بخورند.
به این دلیل می توان گفت این ملاقات برای مدت محدودی می تواند فضای چالش های موجود بین المللی را کاهش دهد اما در بلند مدت باید توافقات بسیار پایدارتر انجام شود و ایالات متحده بپذیرد که دیگر فضای تک قطبی سابق از بین رفته و باید با فضای چند قطبی جدید تعامل کند.
به هر حال هر ملاقاتی که موجب کاهش تنش های بین المللی می شود مورد استقبال همه جهانیان می باشد، حتی برای مدت کوتاه.