گذشته از کشتار فلسطینی ها در غزه اسرائیل طی چند ماه اخیر به چندین کشور عربی حمله کرده وشاید بتوان گفت پر سر و صدا ترین حمله ها همان حمله اخیر به قطر بوده.
نماینده اسرائیل در سازمان ملل در همان جلسه شورای امنیت که برای محکوم کردن حمله به قطر تشکیل شده بود بدون هیچ تردیدی هم قطر و هم مصر و هم دیگر کشورهای منطقه از جمله ترکیه را تهدید کرده که اگر میزبان رهبری سیاسی حماس باشند به آنها هم حمله خواهد شد.
طبق آمار و ارقام بزرگترین و قدرتمندترین ارتش کشورهای عربی ارتش مصر است.
ترکیه هم که عضو ناتو است و دومین بزرگترین ارتش ناتو پس از ایالات متحده را در اختیار دارد.
پس از حمله اسرائیل به قطر بحث احتمال حمله اسرائیل به ترکیه و مصر هم در رسانه های مختلف عمومی و گروهی کشورهای منطقه بسیار داغ شده.
طبق قوانین بین المللی همین اظهار نظر سفیر اسرائیل در شورای امنیت کافی است تا عضویت اسرائیل در سازمان ملل و مجامع دیگر بین المللی تعلیق گردد و اسرائیل ذیل ماده 7 منشور سازمان ملل قرار گیرد و تحریم های بین المللی شامل حال اش شود اما می بینیم که به دلیل چتر حمایتی آمریکا و کشورهای غربی بیانیه شورای امنیت حتی نام اسرائیل را به عنوان حمله کننده به قطر در محکومیت حمله به قطر نمی آورد، امری که می تواند برای این شورا شرم آور به حساب آید.
طی چند روز اخیر هم مصر طرح تشکیل ارتش عربی برای تامین امنیت کشورهای عربی را مطرح کرد وحتی در رسانه های گروهی کشورهای عربی بسیاری با اشتیاق شروع کردند درباره تعداد وعده و تسلیحات این ارتش هم صحبت کنند و با شمردن تعداد جنگنده ها و تانک ها و... یک ارتش رویایی را تشکیل دادند.
سوال اصلی مطرح شده این نیست که اینها چه تعداد تسلیحات در اختیار دارند، سوال اصلی این است که آیا توان استفاده از این تسلیحات در مقابل اسرائیل را دارند، و حتی اگر توان آن را داشته باشند جسارت آن را دارند؟
کارشناسان نظامی امور مربوطه همه متفق القول هستند که ایالات متحده یک قاعده ای در تسلیح کشورهای عربی و کلا اسلامی را داشته اند و دارند و آن این است که جمع این تسلیحات باید به گونه ای باشد که موازنه قدرت همیشه در اختیار اسرائیل باشد.
بسیاری از تسلیحاتی که آمریکا و دیگر کشورهای غربی در اختیار کشورهای عرب منطقه قرار داده اند یا عمل نمی کند ویا اینکه در قبال اسرائیل عمل نمی کند.
به عنوان مثال زمانی که یمنی ها به عربستان و امارات حمله کردند به یکباره اینها متوجه شدند که سامانه های پاتریوت آمریکایی که در خاک آنها مستقر است عمل نمی کند و دکوری آنجا قرار دارد.
یا در حمله اخیر اسرائیل به قطر سامانه های دفاعی قطر و دیگر کشورهای عربی جنگنده های اسرائیلی را به عنوان جنگنده دشمن تشخیص ندادند.
ممکن است که تسلیحات کشورهای عربی بسیار پیشرفته باشد اما اگر مثلا جنگنده اف 15 یا اف شانزده یکی از اینها به سمت اسرائیل حرکت کند احتمالا یا امکان انجام عملیات نخواهد داشت و یا حتی توسط اپراتورهای حاضر در ایالات متحده سرنگون خواهد شد.
همین مساله درباره ترکیه هم صدق می کند.
در واقع اصلی ترین دلیل مخالفت ایالات متحده با خرید تسلیحات روسی توسط ترکیه و مصر هم همین مساله بوده، یعنی اینکه کنترل این تسلیحات از سامانه های دفاعی اس 400 تا جنگنده های سو 35 و... در اختیار آمریکا نبوده و این احتمال وجود داشت که این کشورها از این تسلیحات خارج اراده آمریکا بخواهند استفاده کنند.
تنها کشور منطقه که جسارت و توان حمله به اسرائیل را داشت ایران بود و آن هم به این دلیل بود که خودش اقدام به ساخت تسلیحات خود نمود.
شاید حتی اگر ایرانی ها می خواستند از مثلا جنگنده های اف 14 خود بر علیه آمریکایی ها و یا اسرائیلی ها استفاده کنند، علیرغم قدیمی بودن سامانه های آنها، ممکن بود باگ ای در آنها وجود داشته باشد که توسط آمریکایی ها از راه دور آنها را سرنگون کنند.
سکوت کشورهای اسلامی در قبال آنچه اسرائیل درغزه انجام داده و می دهد و همچنین سکوت آنها در قبال حملات اسرائیل به دیگر کشورهای عربی و چتر حمایتی که آمریکا و کشورهای غربی برای تمام کارهایی که اسرائیل انجام می دهد موجب آن شده که اسرائیل جسارت بیشتری برای حمله به دیگر کشورهای منطقه پیدا کند و به نظر می رسد این شرایط نه فقط تعدیل نخواهد شد بلکه تشدید هم خواهد شد.
به قول صدر اعظم آلمان اسرائیل در حال انجام کارهای کثیف کشورهای غربی در منطقه است و آنها باور دارند کارهایی که اسرائیل انجام می دهد برای منافع آنها است.
اگر به رسانه های گروهی فعال کشورهای عربی توجه کنید می بینید همه امروزه بحث آن را مطرح می کنند که تنها امید کشورهای اسلامی برای تامین امنیت وحتی موجودیت خود تنوع سریع خرید تسلیحات و توجه به تسلیحات کشورهای دیگر مانند روسیه و چین و ایران و پیوستن به ایران ومتحدین اش در ایجاد ائتلاف در قبال اسرائیل و اطماع کشورهای غربی در منطقه می باشند.