اهمیت سفر پزشکیان به باکو

آقای دکتر مسعود پزشکیان رئیس جمهوری اسلامی ایران به باکو سفر کرده و در این سفر هفت تفاهم‌نامه در زمینه‌های سیاسی، حمل‌ونقلی، فرهنگی، بهداشتی، رسانه‌ای و سرمایه‌گذاری امضا و نشست مطبوعاتی مشترکی برگزار کردند که پزشکیان با این جملات به پایانش رساند: "هنگام حضور در جمهوری آذربایجان احساس می‌کنم در میان مردم خودم هستم؛ گویی در تبریز یا اردبیل حضور دارم."

بر کسی پوشیده نیست که باکو قرن ها بخشی از ایران بوده و ده ها پادشاهان ایران آذری تبار می باشند و اصالتا از آن خطه سرزمینی هستند.

آقای پزشکیان آذری زبان هم هستند می توان گفت سفر ایشان به باکو مثل آن بوده که از یک طرف وطن خود به طرف دیگری سفر کرده و ایشان بدون نیاز به مترجم می تواند آنجا با رئیس جمهوری ومقامات این کشور به راحتی صحبت و گفتگو کند.

به هر حال برای ایرانی ها آذربایجان پاره تن ایرانزمین به حساب می آید که بعد از جنگ های ایران و روس از سرزمین مادری جدا شده.

علیرغم این دیدگاه قلبی و علقه تاریخی اما وقتی آذربایجان از اتحاد جماهیر شوروی استقلال یافت ایران اولین کشوری بود که به خواست مردم آذربایجان احترام گذاشت و استقلال آذربایجان را به رسمیت شناخت تا ثابت شود که ایران به خواست مردم آن سرزمین احترام می گذارد و طمع سرزمینی به آن مرز و بوم ندارد.

زمانی که اولین جنگ های آذربایجان و ارمنستان راه افتاد و آذربایجان نیروی نظامی مناسب برای دفاع از خود نداشت ایرانی ها بدون هیچ چشم داشتی به کمک از آذربایجان شتافتند و به استناد خاطرات آیت الله هاشمی رفسنجانی، که آنزمان رئیس جمهوری ایران بود، از هیچ کمکی به آذربایجان دریغ نکردند و در حالی که ایران تازه از جنگ خارج شده بود اما درست ندیدند که همسایه ها و برادران آذری شان آسیب ببینند و روابط فیما بین مرحوم حیدر علی اف پدر رئیس جمهوری فعلی آذربایجان و مرحوم هاشمی رفسنجانی بیش از حد دوستانه و صمیمی بود.

طی سالهای اخیر برخی دشمنان صمیمیت روابط فیما بین دو کشور تلاش کردند با کاشتن فتنه های مختلف بین دو کشور کاری کنند که میان تهران و آذربایجان اختلافاتی ایجاد شود و کدورت هایی به وجود بیاید و همین کدورت ها منجر به آن شد که بسیاری از پروژه ها مانند پروژه شمال و جنوب که به نفع هر دو کشور است معلق بماند و همچنین پروژه مسیر شرق به غرب که قرار بود از آذربایجان و ایران به ترکیه برسد نیز معلق شود، پروژه هایی که می تواند موجب رشد اقتصادی دو کشور وهمچنین رشد روابط سیاسی دو کشور گردد.

بسیاری مردمان دو کشور امروزه امیدوار هستند که حضور آقای پزشکیان آذری تبار در منصب ریاست جمهوری ایران و سیاست های برادرانه ای که ایشان پیش گرفته اند بتواند موجبات رفع اختلافات فیما بین پسر عمو ها شود و دشمنان شمال و جنوب ارس نتوانند به اهداف خود بر علیه دو کشور برسند.

به نظر می رسد بیش از اینکه هدف آقای پزشکیان انعقاد قرارداد های فرمالیته باشد هدف این است که اخوت و برادری را به پسرعموهایش یادآوری کند و یادآوری کند که هر دو از یک تیره هستند و رگ شان را هم بزنند ریشه شان را نمی توانند بزنند.

این در حالی است که امروزه در اسرائیل، که ادعای دوستی با آذربایجان دارد، بحث ایجاد دالان داوود بسیار داغ شده و در محافل مختلف رسانه ای و دینی اسرائیلی ها در باره آن صحبت می شود که آذربایجان و گرجستان و بخش شرقی ترکیه جزو سرزمین خزران بودند که روزی روزگاری یهودی ها آنجا حکومت تشکیل داده بودند و لذا یهودی ها مالک آنجا می باشند و باید مسیر اسرائیل تا خزران باز شود تا یهودی ها ملک و املاک اجدادی خود را پس بگیرند.

دو روز گذشته هم ناتانیاهو در سخنرانی در مجمع رسانه های حامی اسرائیل به صراحت از هدف اش مبنی بر کنترل نظامی منطقه خاورمیانه صحبت کرد و اظهار داشت که نه ایران و نه عربستان سعودی و نه حتی امارات عربی متحده و... حق ندارند برنامه هسته ای داشته باشند و با اسرائیل رقابت کنند، دیدگاهی که ثابت می کند حتی اگر کشوری مانند امارات عربی متحده با اسرائیل روابط دوستانه داشته باشد و معاهده صلح امضا کرده باشد باز هم اسرائیلی ها آن را دوست نمی دانند و خیر خواهش نخواهند بود و فقط به دنبال منافع شان هستند.

اگر به تصاویر قبل از شروع جنگ سوریه و روابط ترکیه با سوریه توجه کنید می بینید که روابط اردوغان و اسد بسیار صمیمی و حتی خانوادگی بود اما به یکباره ترکیه با مخالفان اسد همراه شد تا اسد را سرنگون کند.

شاید بد نباشد آذربایجان هم متوجه باشد که ظاهر صمیمی ای که برخی با آذربایجان دارند مانند واقعیت برادرانه ای که ایران با آذربایجان دارد نیست و منافع آذربایجان در این است که این رابطه صمیمی تر شود وکدورت ها کنار گذاشته شود.

به نظر می رسد هدف اصلی آقای پزشکیان از سفر به باکو یادآوری همین مسایل می باشد.