البته قبل تر شورای امنیت یک دقیقه سکوت به یاد قربانیان سقوط هلیکوپتر مقامات جمهوری اسلامی ایران در جلسه اول خرداد با حضور معاون سفیر ایالات متحده در سازمان ملل متحد و حضور دبیرکل سازمان ملل متحد در دفتر نمایندگی جمهوری اسلامی و ادای احترام او به شهید ابراهیم رئیسی، رئیس دولت و شهید حسین امیرعبداللهیان وزیر امور خارجه برگزار کرد.
گو اینکه این مراسم پروتوکولی به حساب می آید و به اصطلاح قرضی است، یا به گفته ما ایرانی ها این ماجرا شتری است که درب خانه همه خواهد نشست ولی ظاهرا برخی تلاش دارند مساله ای عرفی را به مساله ای سیاسی تبدیل کنند و برخی هیاهو راه انداخته اند که ایالات متحده نمی خواهد در این مراسم شرکت کند و....
به یاد دارم وقتی که حمله 11 سپتامبر رخ داد ایرانی ها جزو اولین کشورهایی بودند که فاجعه را به دولت و مردم آمریکا تسلیت گفتند و با آنها ابراز همدردی کردند.
در آن زمان هم ایران با آمریکایی ها رابطه ای نداشت و حتی روابط فیما بین دو کشور بسیار پر تنش بود.
ولی خوب این مساله شعور سیاستمداران کشورها را نشان می دهد.
در علم سیاست و دیپلماسی ما چیزی به عنوان تصمیم گیری احساسی نداریم.
یعنی دو کشور ممکن است به شدت با هم اختلاف داشته باشند اما همیشه به این نکته توجه دارند که ممکن است این اختلاف ها روزی خاتمه یابد و روابط فیما بین دو کشور برگردد و به این دلیل در مواردی مثل ماجرای فوت رئیس جمهوری آن کشور وظایف اخلاقی خود را انجام می دهند.
به عنوان مثال می گویم، ایران و بحرین سالها است روابطشان قطع است، اما دیدیم که وزیر امور خارجه بحرین برای تسلیت به ایران آمد یا اینکه وزیر امور خارجه مصر و...
این به نوعی نشان ندهنده شعور آنها می باشد.
اینکه تعدادی افراد به بهانه های مختلف خصومت شخصی با مقامی در کشوری دارند نمی تواند بهانه باشد برای مسئولین کشوری دیگر که بر آن اساس بخواهند تصمیم گیری کنند و سیاست کشورشان را گرو چند نفر افرادی که روزی روزگاری در لیست تروریستی خود آنها بوده اند قرار دهند.
چند روز پیش بود وزیر امور خارجه امارات در سخنانی اظهار داشت که در آینده نزدیک شاهد خروج ترویست ها از کشورهای غربی خواهیم بود.
بسیاری متوجه صحبت های او نشدند اما واقعیت امر این است که برخی کشورهای اروپایی به دلیل کمبود نیروی کار شرایطی را فراهم کرده اند تا به مهاجران شهروندی اعطا کنند.
برخی گروه های تروریستی مانند سازمان مجاهدین خلق هم از این شرایط سوء استفاده کرده اند و عناصر نفوذی خود را به این کشورها فرستاده اند تا شهروندی دریافت کنند و با حمایت این سازمان که تا چند صباح پیش در لیست تروریستی این کشورها بود، اینها وارد مراکز تصمیم گیری مثل مجالس این کشورها شده اند و یا اینکه با هزینه کرد پول های کلان برای برخی سیاستمداران اینها را به نوعی اسیر خود کرده اند.
به عنوان مثال می گویم مثلا معروف است جان بولتون مشاور سابق امنیت ملی آمریکا و یا مایک پومپئو وزیر امور خارجه آمریکا و یا مایک پنس معاون اول رئیس جمهوری آمریکا و نیکی هیلی سفیر بد نام آمریکا در سازمان ملل و... برای شرکت در سمینار های سازمان مجاهدین خلق صدها هزار دلار پول از این سازمان دریافت کرده اند.
حال شاید برخی ندانند این سازمان این پولها را از کجا آورده اما آنهایی که در جریان هستند می دانند که صدام حسین مبالغ زیادی پول و طلا در اختیار این سازمان قرار داده بود تا اگر روزی روزگاری برایش اتفاقی بیافتد این پولها نزد این سازمان محفوظ باشد، البته بماند که امروزه این سازمان از اسرائیل وآمرکیا وبرخی کشورهای عرب حوزه خلیج فارس و... پول دریافت می کند تا ماموریت هایی را بر علیه مردم ایران انجام دهد.
به هر صورت با نفوذ عناصر این سازمان به مجالس کشورهای غربی و یا اسیر نمودن سیاستمداران غربی با پولهایی که به آنها پرداخت شده این سازمان موفق می شود تا روی سیاست های این کشورها تاثیر بگذارد.
تکرار می کنم سازمانی که تا چند صباح پیش در لیست سازمان های تروریستی این کشورها قرار داشت.
البته مجاهدین خلق تنها سازمان تروریستی ای نیست که توانسته این کار را انجام دهد، بسیاری سازمان های تروریستی دیگر مانند القاعده و داعش و... هم موفق شده اند عناصر نفوذی خود را وارد پارلمان های این کشورها کنند.
از این طریق هم این گروه های تروریستی بر تصمیم گیری سیاستمداران این کشورها تاثیر می گذارند. > Лиза Шустова: به هر حال تاثیر این گروه های تروریستی روی تصمیمات برخی سیاستمداران کشورهای غربی منجر به آن شده که آنها همه اصولی که خود برای جهانی پایبند اصول انسانی و صلح طلبی را کنار بگذارند و تابع تفکر های خشونت وار ومخالف اصول انسانی مثل رفتارهای اسرائیل در غزه و یا رفتارهای اوکراین در مناطق روس تبار این کشور شوند و اینکه در مراسم بزرگداشت رئیس جمهوری ایران حضور داشته باشند و یا نداشته باشند در واقع نمایشی از احترام گذاشتن به آن اصول و یا زیر پا گذاشتن آن است و بس.
به هر حال مشاهده کردیم که اکثریت کشورهای جهان در مراسم بزرگداشت رئیس جمهوری ایران به شکل با شکوهی در مجمع عمومی سازمان ملل برگزار گردید و برخواهان ایرانزمین باری دیگر در رسیدن به اهداف خود ناکام ماندند.