البته بماند که برخی خودشان رویکرد خصمانه ای را در مقابل ایشان اختیار کردند و آن رویکرد را ادامه دادند ولی شهادت مظلومانه آیت الله رئیسی فضایی از غم و اندوه در دل همه ایجاد کرد.
سعه صدر شهید رئیسی بسیار بزرگ بود، در حالی که برخی روسای جمهوری تاب شنیدن کوچکترین انتقاد از خود و یا دولت خود را ندارند آقای رئیسی با سعه صدر همه انتقادات را می پذیرفت و برای مقابله با انتقاد ها تلاش بر تصحیح عملکرد خود و دولت خود می کرد ونه مقابله با منتقد وهمین ماجرا منجر به آن شد که دوست و ومنتقد احترام خاصی برای او قایل باشند.
البته قبل از ادامه مقاله بد نیست از شهید امیر عبد اللهیان هم یادی کنیم که وی نیز همرزم و هم فکر شهید رئیسی بود و وی نیز موفق شد هم درون ایران و هم خارج ایران برای خود و کشور خود کاری کند که همه مجبور شوند کلاه شان را برای ایران بلند کنند.
امروزه هم دیدیم همان هایی که تا چند صباح قبل تر منتقد دولت و حتی شخص آقای رئیسی بودند چه در دوران انتخابات ریاست جمهوری چه حتی بعد از آن همه غم خود را با ارسال پیام و یا حضور در مراسم نشان دادند.
در باره سیاستمداران بسیار صحبت کردیم اما میدان و خیابان نشان داد که مردم بسیار از سیاستمداران جلوتر هستند و به خوبی می فهمند که چه کسی به آنها خدمت کرده و سر به زنگاه اگر کشورشان با مصیبتی مواجه شود همه یک دست می شوند و کنار نظام و حکومت شان می ایستند. بله، مردم ایران مشکلات اقتصادی و اجتماعی و حتی اختلافات فکری و عقیدتی و سیاسی زیادی دارند ولی با حضور ملیونی خود در مراسم تشییع جنازه رئیس جمهوری وهمراهانش نشان دادند که می دانند که کی باید به میدان بیایند.
بسیاری از دشمنان نظام شرط بندی کرده بودند که با تبلیغات سوء خود می توانند کاری کنند که حضور مردم کمرنگ باشد ولی حضور مردم در این مراسم به گونه ای بود که جایی برای حرف و حدیث دشمنان نگذاشت و کاری کرد که همه دشمنان ملت ایران انگشت به دهان بمانند. همین حضور ملیونی ملت ایران بود که بسیاری از دشمنان را وادار کرد سر تعظیم به ملت فرو بیاورند و پیغام تسلیت بفرستند.
ایالات متحده آمریکا و کشورهای غربی صبر کردند تا ببیند واکنش مردم ایران چگونه خواهد بود و بعد وزارت خارجه های شان واکنش نشان دادند و تسلیت گفتند. آنها ابتدا گول برخی خارج نشینان بی غم که برای گرفتن یک پناهندگی جهت داشتن یک زندگی ذلت بخش حاضر هستند دست به هر کاری بزنند و هر دروغی که بتوانند بگویند را خوردند و تحت تاثیر حرف های آنها قرار گرفتند اما دیدند که ملت ایران چیز دیگری می گوید.
قرار بر این بود نمایندگانی ازحدود 40 کشور جهان در مراسم حضور داشته باشند اما وقتی که جهان واکنش مردم ایران را دید تعداد هیات های شرکت کننده به یکباره به بیش از 60 کشور رسید.
می دانید منظورم چیست؟
منظورم این است که مردم وقتی که به میدان می آیند دوست و دشمن متوجه می شوند که این ملت یک دست و یک صدا است و موضع خود در رابطه با این ملت را بر همان اساس تنظیم می کنند.
شهدا رفتند، گو اینکه ما قطعا غمگین از دست دادن آنها هستیم اما خوش به حالشان که به فیض شهادت رسیدند و در راه خدمت به ملت شهید شدند، همه ما رفتنی هستیم اما رفتن داریم تا رفتن، رفتن با عزت یا رفتن بی عزت. این شهدا همه با عزت رفتند.
اما بحثی که اینجا مطرح می باشد این است که این شهدا رفتند تا ایران بماند و وظیفه اصلی هر ایرانی این است که برای بقای ایرانزمین تلاش کند. همانگونه که ملت ایران در بدرقه شهدای خود حماسه آفریدند امید است در انتخاب ادامه دهندگان راه شهدا هم حماسه بیافرینند و باید مطمئن باشند که تنها راه موفقیت و پیروزی ایرانزمین حضور ملت ایران در میدان است و آنهایی که به دنبال کمرنگ کردن این حضور می باشند در واقع به دنبال نابودی ایرانزمین هستند.