به گزارش اسپوتنیک، دیو کالهون، مدیرعامل بوئینگ، پیشتر گفته بود که در پایان سال 2024 به دلیل مشکلات و حوادثی که با هواپیماهای تولید شده توسط این شرکت پیش آمده بود، تصمیم گرفت پست خود را ترک کند. علاوه بر این، استن دیل، رئیس بخش هواپیماهای تجاری بوئینگ، مسئول تولید هواپیماهای غیرنظامی، سمت خود را ترک خواهد کرد. لری کلنر، رئیس هیئت مدیره این شرکت نیز از قصد خود برای استعفا خبر داد.
به گفته چاک اسپینی، تحلیلگر بازنشسته پنتاگون و کارشناس تدارکات دفاعی، مشکلات بوئینگ بسیار عمیق تر است و محدود به مدل یا برنامه خاصی از هواپیما نیست.
اسپینی به اسپوتنیک گفت: "سقوط بوئینگ دیرینه و عمیقاً ریشه‌دار است. فایننشال تایمز گزارش می‌دهد که مدیرعامل بعدی بوئینگ یک مهندس خواهد بود. اما اگر برای این کار خیلی دیر شده باشد تعجب نمی کنم، زیرا فرهنگ تعالی عملیاتی در تجارت ممکن است به طور کامل از بین رفته باشد."
به گفته وی، مشکلات مربوط به کیفیت محصولات و فساد در شرکت به طور گسترده در سال 2011 مورد بحث قرار گرفت. این تحلیلگر افزود: "می توان فرض کرد که ادغام با مک دانل داگلاس در سال 1997 نقطه عطفی در سقوط بوئینگ به جهنم بود."
بروس دی تورس، مورخ و مفسر دیگر، متخصص مشکلات مجتمع نظامی-صنعتی آمریکا، با نظر او موافق است. به گفته وی، مشکلات سیستمی که تقریباً منجر به فروپاشی این نگرانی شده است، در بین سایر بنگاه های این صنعت گسترده است.
تورس گفت: "سودجویی بوئینگ و کاهش هزینه های احتمالی بیماری است که بسیاری از شرکت ها و موسسات مشابه را چه در آمریکا و چه در سراسر جهان تحت تاثیر قرار می دهد. همیشه باید انتظار داشته باشید که برخی از آنها مانند چوب موریانه خورده، بشکنند."
او خاطرنشان می کند که تبلیغات گسترده بحران در شرکت هوافضا ممکن است تعدادی دیگر از شرکت های بزرگ آمریکایی را وادار به انجام اصلاحات کوتاه مدت کند. این کارشناس معتقد است: "در عین حال، بعید است که این اصلاحات ریشه دوانده یا برای مدت طولانی ادامه داشته باشند."