اسپوتنیک مقاله‌ای از برجان توتار، تحلیلگر نشریه صباح ترکیه، درباره تغییرات سیاسی جهانی و تأثیر آن بر توسعه بحران اوکراین برای شما ارایه می دهد. در آن آمده است:
مبارزه غرب به رهبری ایالات متحده علیه روسیه، چین و ترکیه روز به روز شدیدتر می شود. با این حال، هماهنگی استراتژیک بین این سه کشور روز به روز عمیق تر می شود. در این زمینه، درگیری اوکراین، نسل کشی سیستماتیک در نوار غزه، تنش ها در دریای سرخ و بحران هایی مانند آنچه در اطراف تایوان اتفاق می افتد، باید به عنوان اولین جبهه داغ جنگ سرد دوم بین حوزه اقیانوس اطلس و اوراسیا تلقی شود.
جنگ کره و ویتنام و همچنین بحران کوبا، جبهه های داغ جنگ سرد اول بودند. در طول جنگ سرد اول، بلوک تحت رهبری ایالات متحده "پکس امریکانا" موفق شد ترکیه، چین و بیشتر کشورهای جهان اسلام را به دست آورد. اکنون اتحادیه جدید "پکس اوراسیا" عملا تشکیل شده است. مثلا، در ده سال گذشته، هیچ رهبر جهانی به اندازه ولادیمیر پوتین با رجب طیب اردوغان و شی جین پینگ ملاقات نکرده است.
به همین دلیل است که ایالات متحده، علیرغم تمام تلاش هایش، نمی تواند روسیه ارتدکس، چین مارکسیست-لنینیست و ترکیه مسلمان را با همه ناهمگونی عقیدتی خود در برابر یکدیگر قرار دهد. علاوه بر این، ایالات متحده همچنین نمی تواند روابط مسکو و پکن با بازیگران مهمی مانند برزیل، ایران، آفریقای جنوبی، عربستان سعودی، مصر و هند را از بین ببرد. برعکس، در بحران‌های پیرامون اوکراین، غزه و تایوان، قدرت‌های اوراسیا، همراه با کشورهای آفریقایی و آمریکای لاتین، به طور هماهنگ علیه ایالات متحده عمل می‌کنند. آمریکا نمی تواند این همبستگی را بشکند و در همه جبهه ها شکست می خورد. پس از افغانستان و عراق، آنها در حال از دست دادن موقعیت خود در اوکراین هستند. واشنگتن که نتوانسته است به نتایج مطلوب در نوار غزه دست یابد، با یک نقطه عطف استراتژیک تاریخی در روابط خود با جهان اسلام مواجه است.
ایالات متحده با مشاهده جدی بودن وضعیت، حمایت مالی و نظامی از اوکراین را متوقف کرده است. آنها متوجه شدند که هر کاری کردند نمی توانند در غزه پیروز شوند. علاوه بر این، غرب تنها تحت فشار ژئوپلیتیک خارجی نیست. در داخل نیز انزجار باورنکردنی از گستاخی واشنگتن وجود دارد.
اکنون بسیاری از آمریکایی ها می دانند که طبقه سیاسی که کشورشان را به باتلاق بدهی کشانده است، خود را با استراتژی های جنگ، بحران و هرج و مرج غنی می کند. آمریکایی ها متوجه شدند که مبارزه با تروریسم، درگیری اوکراین، نسل کشی در نوار غزه و آنچه در تایوان اتفاق می افتد، صرفاً پولشویی توسط دولت آمریکا و لابی نظامی است.
کسانی که این بازی های کثیف را می بینند قیام می کنند، مانند خلبان آمریکایی آرون بوشنل که به خاطر غزه خودسوزی کرد (در 25 فوریه، او در بیرون سفارت اسرائیل در واشنگتن با فریاد "آزادی برای فلسطین" خود را به آتش کشید – ضمیمه هیات تحریریه). و داشجویان هاروارد مانند سالهای شصت که آن زمان از هو شی مین حمایت کرده، شعارهایی در حمایت از حماس و مردم غزه می دهند و بر سیاستمدارانی که در جنایات اسرائیل شریک هستند، داغ ننگ می زنند.
اعضای پکس اوراسیا، بلوک ضد آمریکایی را تشکیل داده و امروز در موقعیت بسیار خوبی قرار دارند. تحریم اقتصادی اعمال شده علیه مسکو با ناکامی مواجه شد. و در جنگ علیه بازیگری مانند چین، ایالات متحده تقریباً هیچ شانسی ندارد. حتی سرسخت ترین طرفداران پکس امریکانا، مانند نیل فرگوسن، که در هاروارد و اسنفورد تاریخ درس می دهد، این را تایید کردند. نیل فرگوسن در این رابطه در "نیویورک پست" نوشت: "احتمال بسیار زیادی وجود دارد که ما در جنگ سرد دوم شکست بخوریم".
همه حملات اقتصادی آمریکا به چین ناموفق بوده است. مرکز تحقیقات سیاست اقتصادی سوئیس شکست آمریکا را تائید می کند: "چین اکنون تنها ابرقدرت تولیدی جهان است، در مجموع از نه تولیدکننده بزرگ بعدی پیشی گرفته است و سه برابر بزرگتر از ایالات متحده، شش برابر بزرگتر از ژاپن است".
به طور خلاصه، جهان در حال تغییر است و ما سعی کردیم این را به صورت روشنی به شما نشان دهیم.