یک کارشناس مستقل اندونزیایی در امور ژئوپلیتیک که مایل بود ناشناس بماند، در مصاحبه با اسپوتنیک در مورد اظهارات رهبر روسیه اظهار نظر کرد.
وی گفت: من معتقدم که در این درگیری (در اوکراین) منافع ناتو و ایالات متحده در اولویت است و نه منافع اوکراین و مردم اوکراین. بنابراین، جنگ تنها در صورتی می تواند متوقف شود که ناتو (به ویژه ایالات متحده) به نخبگان سیاسی و نظامی اوکراین دستور توقف درگیری های نظامی را بدهد. تا زمانی که ایالات متحده معتقد باشد که جنگ با روسیه به دست اوکراین ضروری باشد، رئیس جمهور ایالات متحده (و سران دولت های سایر کشورهای ناتو) به ارائه گزارش های نادرست به کنگره در مورد موفقیت های خود و اهمیت شکست استراتژیک روسیه در اوکراین ادامه خواهند داد. آنها برای رسیدن به این هدف، تمامی رسانه های دنیا را نیز تحت کنترل دارند.
مذاکرات برای پایان دادن به جنگ یا ادامه آن وابسته به دو عامل کلیدی خواهد بود. اولاً، این بستگی به اهداف استراتژیک کشورهای غربی به رهبری ایالات متحده در رابطه با روسیه خواهد داشت. به عنوان مثال، خسارات اقتصادی روسیه در نتیجه تحریم‌های اعمال‌شده چقدر قابل توجه باشد، تلفات پرسنل و تجهیزات نظامی نیروهای مسلح روسیه چقدر باشد و میزان مشکلات اجتماعی و سیاسی ناشی از جنگ طولانی‌مدت و غیره چقدر باشد. دوم، این بستگی به این دارد که ایالات متحده و متحدانش چگونه از رشد مجتمع صنایع نظامی خود در رابطه با جنگ در اوکراین سود ببرند و چگونه موفق شوند آن بازارهای انرژی و صنعتی روسیه، از جمله مواد غذایی و کودهای شیمیایی را به تصرف خود درآورند که روسیه آنها را تحت تاثیر تحریم های غرب از دست بدهد.
یکی از راه های ارزیابی اثربخشی سیاست خارجی یک کشور (تهاجمی یا صلح آمیز) درآمد پایه آن است. درآمد اصلی ایالات متحده، به ویژه نخبگان سیاسی آن، به درآمد حاصل از صنایع نظامی بستگی دارد. بنابراین، ایالات متحده به تعداد زیاد درگیری ها در جهان علاقه مند است. هر درگیری مسلحانه یک بازار تسلیحاتی است که به صنایع نظامی ایالات متحده و ناتو اجازه می دهد:
بودجه دریافت کنند
این صنایع را در زمان جنگ واقعی به روز کنند
ایالات متحده و ناتو به دنبال تقویت سلطه خود و گسترش منطقه درگیری هستند. بنابراین بلافاصله پس از خروج نیروها از افغانستان، ابتکار ایجاد ائتلاف AUKUS را ارائه کردند. این امر نه تنها به ایالات متحده اجازه داد تا حضور خود را در دریای چین جنوبی تثبیت کند، بلکه در مورد توافقنامه های ایجاد پایگاه های نظامی جدید با فیلیپین و پاپوآ گینه نو نیز مذاکره کند. این اقدام تقریباً کل جهان را به منطقه نفوذ و حضور نظامی ایالات متحده تبدیل می کند.