اسپوتنیک به نقل از گلوبال تایمزچین می نویسد، در 7 نوامبر، ایالات متحده و ناتو به طور رسمی مشارکت خود را در معاهده نیروهای مسلح متعارف در اروپا به حالت تعلیق درآورده است. اگرچه روسیه روند خروج از معاهده نیروهای مسلح متعارف در اروپا را زودتر از ایالات متحده و ناتو تکمیل کرد، اما واضح است که این سوال که کدام یک از طرف ها باید مسئولیت برهم زدن موازنه نیروهای متعارف در اروپا را بپذیرد، همچنان باز است.
معاهده نیروهای مسلح متعارف در اروپا در سال 1990 در آستانه پایان جنگ سرد امضا شد. اتحاد شوروی به دنبال اتحاد با ایالات متحده برای ایجاد مشترک یک سیستم امنیتی مبتنی بر برابری و احترام متقابل بود. با این حال زمانی که اروپا، فروپاشی پیمان ورشو و سپس فروپاشی اتحاد شوروی را تجربه کرد، ایالات متحده و بقیه کشورهای غربی تصمیم گرفتند که می توانند منافع استراتژیک خود را بالاتر از منافع امنیتی مشروع روسیه قرار دهند. غرب با گسترش ناتو به سمت شرق، فشرده سازی استراتژیک مسکو را تشدید کرد و برتری خود را بر تسلیحات متعارف فدراسیون روسیه افزایش داد.
در سال 1999، سازمان امنیت و همکاری اروپا (OSCE) موافقتنامه اصلاح معاهده نیروهای مسلح متعارف در اروپا را تصویب کرد که برای تطبیق آن معاهده با تغییرات در اروپا طراحی شده بود. ولی، تنها روسیه و سه جمهوری شوروی سابق - بلاروس، قزاقستان و اوکراین - معاهده جدید را امضا کردند. روشن شد که غرب علاقه ای به ایجاد یک سیستم امنیتی برابر و قابل اعتماد با مسکو ندارد. دور جدیدی از گسترش ناتو به سمت شرق در آغاز قرن بیست و یکم، و همچنین استقرار سیستم‌های ضد موشکی در لهستان، تأسیسات راداری در جمهوری چک و پایگاه‌های نظامی جدید ایالات متحده در بلغارستان و رومانی، کارآمدی و ثمربخشی این پیمان را تضعیف کرد.
سرگئی ریابکوف، معاون وزیر امور خارجه روسیه به حق خاطرنشان کرد که ایالات متحده و متحدانش باید مسئولیت کامل پایان دادن به اجرای معاهده نیروهای مسلح متعارف در اروپا را بر عهده بگیرند. در واقع، این نه تنها در مورد سلاح های متعارف اتفاق می افتد. ایالات متحده و ناتو به نقض معاهده نیروهای هسته ای میان برد و پیمان کاهش تسلیحات استراتژیک (استارت-3، استارت نو) ادامه می دهند. در نتیجه، موضوع کنترل تسلیحات آمریکا و روسیه در مسیری خطرناک پیش می رود.
برای امنیت اروپا، فروپاشی سیستم کنترل تسلیحات متعارف ممکن است حتی خطرناک‌تر از بی‌ثبات کردن سیستم کنترل تسلیحات هسته‌ای باشد که رهبری ایالات متحده و برخی از کشورهای ناتو آن را جدی‌تر می‌گیرند.
نابودی کنترل تسلیحات متعارف به این معنی است که افزایش هزینه های نظامی، نوسازی تسلیحات ناتو و "ایجاد اتحادهای قوی تر" نامحدود خواهد شد. و در نتیجه، مارپیچ رویارویی نظامی بین روسیه و غرب در حال باز شدن است. مفاهیم مسخ شده دفاعی، ناتو را به انحراف بیشتر و بیشتر از روش درست برای حل مشکلات سوق می دهد. ناتو و برخی از کشورهای اروپایی با حمایت از اوکراین و "فشار بر شکست روسیه" در دام این باور غلط افتاده اند که گسترش نظامی متناسب با احساس امنیت است. و یکی از طرف های متاثر بدون شک اروپا خواهد بود. اتحادیه اروپا درحال حاضر به اصطلاح به "وحدت" دست یافته است و با تسلیح اوکراین و تضعیف روسیه، دفاع خود را "تقویت" می کند. با این حال، اروپا می‌داند که از دست دادن کنترل تسلیحات متعارف به این معنی است که نمی‌تواند از رقابت تسلیحاتی خارج شود، ناتو بر آن چیره می‌شود و باید احساس امنیت و چشم‌انداز اقتصادی مردم خود را قربانی کند.
پس از پایان جنگ جهانی دوم، اروپا به لطف ایجاد بازار واحد توانست از خاکستر بیرون بیاید و به رفاه برسد. محیط مسالمت آمیز پس از جنگ برای بیش از 70 سال، به آن اجازه داد تا منابع را روی صعود رشد اقتصاد و رفاه مردم متمرکز کند. صلح، همگرایی و توسعه - پس از فروپاشی نظم امنیتی اروپا، بازگشت به این ها دشوار خواهد بود. سرگئی ریابکوف معاون وزیر امور خارجه روسیه گفت که تنها پس از اینکه غرب سیاست‌های خصمانه ضد روسیه خود را کنار بگذارد، هر دو طرف می‌توانند درباره گزینه جدیدی برای کنترل تسلیحات متعارف بحث کنند.
لازم به ذکر است که در اروپا افرادی هستند که درک می کنند که برقراری یک محیط پایدار تنها با اعتماد متقابل طرفین امکان پذیر است. به عنوان مثال، امانوئل ماکرون، رئیس جمهور فرانسه گفت که هنگام بحث در مورد ساختار امنیتی جدید اروپا، موضوع ارائه تضمین ها به روسیه باید در نظر گرفته شود. بنابراین می‌توان گفت که خصومت و تقابل غرب با روسیه چشم‌انداز حل مشکل امنیتی اروپا را به تاخیر می‌اندازد.