به گزارش اسپوتنیک، پیمان منع جامع آزمایش های هسته ای در سال 1996 به امضا رسید. با این حال، تعدادی از کشورها، از جمله ایالات متحده، برخلاف روسیه که در سال 2000 این پیمان را تصویب کرد، هنوز آن را تصویب نکرده اند. در عین حال، کشورهایی که دارای تسلیحات هسته‌ای هستند، داوطلبانه تعهد کرده‌اند که چنین آزمایش‌هایی را انجام ندهند.
در سال 1996 (27 سال پیش)، مجمع عمومی سازمان ملل متحد قرارداد عدم منع گسترش سلاح هسته ای را برای کنار گذاشتن دائمی آزمایش تسلیحات هسته‌ای تصویب کرد. در آن زمان، طبق گزارش سازمان ملل، 44 کشور در تمام قاره ها دارای پتانسیل و فناوری هسته ای بودند.
امضاکنندگان این معاهده از انجام آزمایش‌های هسته‌ای در جو، فضا، زیرزمینی و زیر آب و همچنین ترغیب سایر کشورها به انجام آن منع شده‌اند. برای کارکرد عدم منع گسترش سلاح هسته ای، تصویب 44 کشور دارای سلاح هسته‌ای یا توانایی ایجاد آن مورد نیاز است (فهرست آنها بر اساس داده‌های آژانس بین‌المللی انرژی اتمی، آژانس بین‌المللی انرژی اتمی تهیه شده است).
از این فهرست، 36 کشور این سند را تصویب کردند. از هشت کشور باقیمانده، سه کشور هند، کره شمالی و پاکستان توافقنامه را امضا نکردند. پنج کشور آمریکا، چین، مصر، اسرائیل و ایران آن را امضا کرده اند اما تصویب نکرده اند.
در سال 2023، ولادیمیر پوتین، رئیس جمهور روسیه اظهار داشت که روسیه ممکن است از شرکت در قرارداد عدم منع گسترش سلاح هسته ای خودداری کند. وی دلیل این تصمیم را امتناع از تصویب این قرارداد از سوی آمریکا خواند. لغو تصویب قرارداد عدم منع گسترش سلاح هسته ای به معنای قصد انجام آزمایش های هسته ای نیست.
ولادیمیر پوتین در پیام خود به مجمع فدرال در فوریه 2023 اظهار داشت که تنها یک شرط وجود دارد که تحت آن روسیه به آزمایش هسته ای باز می گردد: اگر ایالات متحده ابتدا این کار را انجام دهد.
ایالات متحده در روز 18 اکتبر 2023 یک آزمایش هسته ای در نوادا با یک انفجار شیمیایی زیرزمینی انجام داد. این آزمایش ها در روزی انجام شد که دومای ایالتی فدراسیون روسیه قانونی را برای لغو قرارداد عدم منع گسترش سلاح هسته ای تصویب کرد.
قانون لغو قرارداد عدم منع گسترش سلاح هسته ای در دستور کار جلسه شورای فدراسیون برای 25 اکتبر گنجانده شده است.
قانون لغو قرارداد عدم منع گسترش سلاح هسته ای در دستور کار جلسه شورای فدراسیون برای 25 اکتبر گنجانده شده است.