در آن سند که قلمرو آذربایجان و ارمنستان بر حسب کیلومتر مربع تعریف کرده قره باغ بخشی از خاک آذربایجان پذیرفته شده.وپس از پذیرفتن این سند که با مشورت دوستان غربی آقای پاشینیان انجام شد بود آقای علی اف رئیس جمهوری آذربایجان و آقای اردوغان رئیس جمهوری ترکیه پذیرفتند پاشینیان در کنار کنج میزشان بنشیند و با آنها گفتگو کند.
وظیفه نیروهای حافظ صلح روسیه در توافق سه جانبه فقط به عنوان ناظر بر آتش بس تعریف شده و آنها هیچ ماموریت دیگری را در آنجا ندارند اما پس از اینکه پاشینیان به صورت رسمی قره باغ را به عنوان قلمرو آذربایجان به رسمیت شناخته دیگر بحث نظارت نیروهای حافظ صلح در آن منطقه برای کنترل عدم درگیری میان آذربایجانی ها و ارمنی ها خیلی معنا دار نمی باشد چرا که این منطقه دیگر رسما خاک آذربایجان است وارمنستان رسما این را پذیرفته ودخالت در امور داخلی آذربایجان جزو وظایف نیروهای ناظر بر آتش بس روسیه نمی باشد.
آقای پاشینیان امیدوار بودند که با همپیمانی با غرب آنها از ارمنستان در مقابل آذربایجان حمایت کنند، همان هایی که وی را مجاب کردند دو دستی آرتساخ را فراموش کند.
همین یک هفته پیش بود که ارمنستان با آمریکایی ها مانور نظامی برگزار کرد و دقیقا فردای روز پایان مانور نظامی بود که آذربایجان عملیات خود در قره باغ را شروع کرد.
تا زمانی که ارمنستان قلبا متحد روسیه بود علیرغم همه اختلافات اما ارمنی های قره باغ امنیت داشتند و هیچ کس به آنها تعدی نمی کرد وامنیت ارمنستان تامین بود اما برخی در ارمنستان در همان دام اوکراینی ها با انقلاب نارنجی که موجب برکناری ویکتور یاناکویچ شد افتادند و به افرادی که غرب گرا هستند رای دادند و امروزه ارمنستان تاوان همان تصمیم و حضور غرب گرایان در حکومت را می دهد.
متحدین غربی که تجربه نشان داده سر به زنگاه همیشه پشت همه را خالی می کنند.
به نظر می رسد حالا وقت آن رسیده که آقای پاشینیان با متحدین غربی خود تماس بگیرد ببیند جواب تماس اش را می دهند، حمایت از ارمنستان جای خود.