طی سالهای اخیر ایالات متحده آمریکا و متحدین اش تلاش های مذبوحانه ای برای سنگ اندازی در قبال همکاری های نظامی ایران و روسیه انجام داده اند اما امروزه مشاهده می کنیم سطح این همکاری ها و روابط روز به روز در حال افزایش است.
قبل از انقلاب اسلامی در ایران این کشور وابستگی شدیدی به تسلیحات غربی داشت اما پس از انقلاب ایرانی ها متوجه شدند بخش عمده تسلیحات کلیدی که غربی ها به آنها فروخته اند به دلیل نبود قطعات یدکی بلا استفاده می باشد و غربی ها با سیاستی بسیار کثیف همزمان با فروش تسلیحات به ایران تسلیحات دیگری را در اختیار کشورهای دشمن با ایران در منطقه قرار داده اند تا موازنه قوا ایجاد کنند یا اینکه برخی تسلیحات را به بهانه های مختلف در اختیار ایران قرار نداده اند تا ایرانی ها وابسته به آمریکا و غرب باقی بمانند.
به عنوان مثال می گویم، در دوران جنگ ایران و عراق یکی از اصلی ترین مشکلات ایران همیشه این بود که موشک های دور برد و حتی میان برد در اختیار نداشت در حالی که عراق انواع و اقسام تسلیحات دور برد در اختیار داشت.
اگر به خاطرات مقامات ارشد ایرانی در دوران شاه برگردید مثل خاطرات امیر عباس هویدا و خاطرات علم می بینید که شاه ایران خیلی می خواست موشک های دوربرد خریداری کند اما مستشاران آمریکایی بهانه می آوردند که ایران نیازی به چنین موشک هایی ندارد چون هواپیماهای پیشرفته در اختیار دارد که می توانند موشک ها و بمب های ایران را به نقاط دور دست برسانند، در جنگ هم آن هواپیماها به دلیل نبود قطعات یدکی زمین گیر شدند.
به هر حال ایرانی ها با بد بختی های فراوان موفق شدند در مقابل تجاوز عراق و دیگر کشورهای همپیمان عراق مقاومت کنند ولی پس از جنگ اصلی ترین دکترین ایران تولید تسلیحات دفاعی بود، و از همان ابتدا غربی ها سیاست مقابله با تولید تسلیحات دفاعی توسط ایران را در دستور کار خود قرار دادند.
در این راستا می بینیم که ایرانی ها شروع کردند با کشورهای به اصطلاح شرقی همکاری کردن تا فناوری های لازم برای تولید تسلیحات مورد نیازشان را به دست آورند و تنها ابرقدرتی که در این راستا حاضر بود به ایران کمک کند روسیه بود.
زمانی که ایرانی ها مجبور شدند برای مقابله با توطئه های آمریکایی در منطقه و همچنین مقابله با داعش و گروه های تروریستی دیگر که توسط ایالات متحده و متحدین اش ایجاد شده بودند عملا وارد میدان شوند باز هم این روسیه بود که در کنار ایران به مقابله با این گروه های تروریستی که توسط ایالات متحده و دیگر کشورهای متحد با آمریکا حمایت می شدند، ایستاد.
همکاری های نظامی ایران و روسیه در سوریه نشان داد که هر دو کشور ایران و روسیه توانمندی هایی دارند که اگر اینها را روی هم بگذارند حتی 85 کشور جهان نمی توانند در مقابل آنها بایستند.
امروزه هم شرایط بین المللی به گونه ای رقم خورده که ایران و روسیه را در یک جبهه در مقابل اطماع غرب و ناتو برای گسترش به شرق قرار داده و همین مساله موجب آن شده که هر دو کشور نیاز ببینند همکاری های نظامی خود را گسترش دهند.
با توجه به وجود تحریم های شورای امنیت بر علیه ایران روسیه در زمینه همکاری های نظامی با ایران با محدودیت هایی مواجه بود که در سال 2020 بخشی از این محدودیت ها برداشته شد و ماه آینده میلادی بقیه محدودیت ها برداشته می شود.
علیرغم تلاش کشورهای غربی برای تمدید این محدودیت ها بر علیه ایران ولی روسیه به هیچ وجه این تلاش غربی ها را قبول ندارد و طبق مصوبه 2231 شورای امنیت از روزی که این محدودیت ها رسما لغو می شود می توان شاهد اوج گرفتن همکاری های نظامی ایران و روسیه بود.
قطعا بعد از آن خواهد بود که می توان درباره اخبار ضد و نقیضی که مرتبط با همکاری های نظامی ایران و روسیه است اخبار تایید شده تری دریافت کرد.
به عنوان مثال می گویم بحث اینکه روسیه هواپیماهای سوخوی 35 اس را به ایران تحویل داده یا نه امروزه نقل محافل خبری می باشد.
تحویل هواپیماهای یاک 130 که سیستم های مشابه سوخوی 35 اس و سوخوی 57 را دارد و برای آموزش خلبان ها جهت استفاده از این جنگنده ها استفاده می شود شایعات تحویل این جنگنده ها به ایران را افزایش داده مخصوصا که صدا و سیمای جمهوری اسلامی در گزارش شب گذشته خود به این نکته اشاره کرده که یاک 130 برای آموزش خلبان های ایران جهت استفاده از جنگنده های سوخوی 35 و سوخوی 57 است.
بدیهی است پس از اتمام رسمی تحریم های شورای امنیت بر علیه ایران این احتمال وجود دارد که شاهد پرواز هواپیماهای سوخوی 35 اس در ایران باشیم.
البته درباره سوخوی 57 ممکن است بعدها شاهد حضور این جنگنده در آسمان های ایران باشیم چون هنوز در روسیه هم تولید انبوه آن شروع نشده.
یا بحث تولید این جنگنده ها در ایران و یا تولید تانک های پیشرفته و سامانه های دفاعی پیشرفته روسیه در ایران.
یا مباحثی که غربی ها امروزه درباره فروش پهباد و موشک ایران و یا تولید آن در روسیه مطرح می کنند، که البته توسط ایران رد شده در حالی که طبق همه قوانین و مقررات بین المللی چه فعلی که ایران ذیل تحریم های آن قرار دارد چه آنهایی که ماه آینده لغو می شود، ایران هیچ ممنوعیتی برای فروش تسلیحات به هیچ کشوری ندارد و به ایران ربطی ندارد که این تسلیحات برای چه کاری استفاده می شود.
مثل این می ماند که مثلا آمریکایی ها هفت تیر به کشورهای مختلف جهان صادر کنند و بعد کسی بیاید و آنها را متهم کند چون آن هفت تیر ها برای کشتن شخصی استفاده شده اند پس آنها در آن ماجرا شریک هستند.
طبق مصوبات شورای امنیت ایران فعلا می تواند انواع و اقسام تسلیحات که برد زیر 300 کیلومتر را دارد صادر کند و از ماه آتی دیگر محدودیت 300 کیلومتر هم برداشته می شود.
البته اینجا باید به این نکته توجه داشت که روسیه خود یکی از بزرگترین تولید کنندگان تسلیحات مخصوصا موشک و خمپاره و پهباد در جهان است و بعید به نظر می آید روسیه فعلا نیاز به کمک کسی داشته باشد اما به هر حال درباره تبادل فناوری تولید پهباد و موشک قطعا همکاری ها میان ایران و روسیه بسیار تنگاتنگ و گسترده خواهد بود.
در صورتی که چنین شود قطعا می توان توقع داشت سطح همکاری های نظامی ایران و روسیه به سطحی بی سابقه ارتقا پیدا کرده باشد چون معمولا فروش چنین تسلیحات و چنین همکاری هایی را کشورها فقط در زمانی انجام میدهند که سطح همکاری ها در حد همپیمانی باشد و به نظر می رسد با تهدید هایی که امروزه هم ایران و هم روسیه با آن مواجه می باشند ارتقای سطح همکاری های نظامی به همکاری استراتژیک و همپیمانی به نفع هر دو کشور باشد.