سردار رضا طلایی‌نیک، معاون توسعه مدیریت و برنامه راهبردی و سخنگوی وزارت دفاع ایران آب پاکی را روی دست این رسانه ها ریخت واظهار داشت: "هیچ قراردادی با روسیه لغو نشده است".
مهندس محمد اسلامی رئیس سازمان انرژی هسته ای ایران هم از سوی دیگر جواب اینها را داد و اظهار داشت هیچ بخشی از برنامه های هسته ای ایران طبق دستور العمل مجلس متوقف نشده.
عملا ظاهرا تحلیلگران غربی وقتی مبلغ شش ملیارد دلار به گوششان می رسد متوجه نیستند که این مبلغ شاید برای آمریکا زیاد باشد اما برای ایران مبلغی به حساب نمی آید تا بخواهد بابت آن از برخی مسایل مهم خود عقب نشینی کند.
اولا که مبلغ شش ملیارد دلار و یا حتی بیست ملیارد دلاری که برخی درباره آنها صحبت می کنند پولهایی نیستند که آمریکا به ایران داده باشد بلکه پولهای خود ایران است که چند سالی است آمریکایی ها گروگان گرفته اند و امروزه مجبور هستند این پولهای گروگان گرفته شده را آزاد کنند.
آن هم نه به خاطر ماجرای تبادل زندانی ها، آنگونه که برخی رسانه های غربی ترویج می کنند، بلکه به دلیل اینکه آمریکایی ها امروزه در شرایط سیاسی بدی در قبال ایران قرار گرفته اند و مجبور هستند در مقابل ایران کوتاه بیایند.
عملا هم مشکل اصلی آمریکایی ها و غربی ها این است که فصل خرید نفت و گاز برای پاییز و زمستان فرا رسیده و با توجه به تحریم هایی که اینها بر علیه روسیه وضع کرده اند قیمت انرژی می تواند چند ماه دیگر سر به فلک بکشد و شرایطی ایجاد کند که فضای اجتماعی اروپا دیگر با آنها در زمینه پشتیبانی از ماجراجویی بایدن زلنسکی همراه نباشد.
به هر صورت امروزه فضای عمومی در اروپا و بسیاری از کشورهای غربی نسبت به ادامه هزینه کرد کشورهای غربی منفی است و نارضایتی در حال افزایش می باشد.
ایران تنها کشوری است که میتواند مقداری کسری انرژی اروپا غرب را جبران کند.
پس تمام ماجرا این است که آمریکایی ها و اروپایی ها مجبور هستند در مقابل ایران کوتاه بیایند و ایران حاضر نشده از هیچ خواسته خود کوتاه بیاید.
درباره ماجرای فروش تسلیحات ایران به دیگر کشورها هم که سردار طلایی نیک به صراحت اعلام کرده که حتی برخی کشورهای اروپایی وغربی خواهان خرید تسلیحات ایرانی می باشند.
در جریان همکاری های نظامی ایران و روسیه بحث وحدیث های زیادی درباره اینکه ایران به روسیه پهباد یا موشک یا خمپاره فروخته و در مقابل هم برخی تسلیحاتی مانند هواپیماهای پیشرفته سو35 وسامانه های دفاعی اس 400 و تانک های پیشرفته وغیره را قرار است دریافت کند یا حتی دریافت کرده یا اینکه روسیه برخی تسلیحات غربی به غنیمت گرفته شده از اوکراین را در اختیار ایران قرار داده تا مهندسی معکوس آنها را انجام دهد.
معمولا کشورها در زمینه مسایل همکاری های نظامی تلاش می کنند نهایت سکوت و سری بودن تعاملات را حفظ کنند چون بسیاری از این تعاملات در زمینه نظامی مرتبط با مسایل امنیتی کشورها است ومعمولا اینها می خواهند عنصر غافلگیری را برای دشمنان خود حفظ کنند.
یعنی مثلا ممکن است، بر عکس تبلیغات غربی، ایران هواپیماهای نسل جدید سو35 را دریافت کرده باشد اما نخواهد اینها را علنی کند تا دشمن نتواند از توانمندی های دفاعی ایران اطلاع داشته باشد.
وبرعکس.
تصور بر این است وقتی می گویند هیچ قرارداد نظامی ای لغو نشده این هم شامل آن می شود.
آنچه قطعی است این می باشد که طبق گفته های آقای امیرعبد اللهیان ایران تعداد زیادی پهباد قبل از شروع عملیات ویژه روسیه در اوکراین در اختیار این کشور قرار داده تا برای مقاصد مختلف مخصوصا تامین امنیت سرزمین های بزرگ روسیه از آن استفاده کند ولی ایران هیچ تسلیحاتی برای استفاده در اوکراین به روسیه نفروخته چون طرفدار حل اختلافات از طریق کانال های دیپلماتیک است و خوب نمی خواهد درگیر این رویارویی باشد.
البته هیچ قانون بین المللی ای هم در این باره وجود ندارد که ایران را از فروش اسلحه به روسیه یا کشور دیگری منع کند.
حال اینکه روسیه از پهبادهای ایرانی در اوکراین استفاده کرده باشد یا اینکه نمونه هایی از پهباد ها مشابه پهباد های ایرانی ساخته و در جنگ استفاده کرده بحث دیگری است، به هر حال نباید فراموش کنید که روسیه خود یکی از بزرگترین تولید کنندگان اسلحه جهان است و خودش این امکان را دارد به به سرعت خط تولید انواع و اقسام تسلیحات را راه اندازی کند و اگر نیاز به پهباد برای مقابله با ناتو داشته باشد بسیار منطقی تر است که خط تولید آن را سریع راه اندازی کند.
تا به این لحظه نه اوکراین نه سازمان های اطلاعات ارتش انگلیس که کنترل جبهه های اوکراین را در اختیار دارند و آنها بودند که این ادعاها را مطرح کردند، هیچ کدام، حتی یک مدرک که نشان دهد پهباد های ایرانی در اوکراین استفاده شده نشان نداده اند و قطعا اگر حتی یک مدرک کوچک هم داشتند آن را در بوغ و کرنا می کردند.
آنچه مسلم است این می باشد که همکاری های نظامی ایران و روسیه بدون توجه به فشارهای آمریکا و غرب ادامه دارد و نکته مهم در این ماجرا هم این است که امروزه نه فقط روسیه بلکه بسیاری از کشورهای دیگر خواهان خرید تسلیحات ایرانی از جمله پهباد و موشک ایرانی می باشند.
آمریکایی ها و اروپایی ها هم به همین دلیل ناراحت هستند.
چندین قرن است که باشگاه فروشندگان سلاح راه اندازی شده و اعضای این باشگاه درب های آن را برای ورود دیگران بسته اند و امروزه ایران موفق شده به قول مصطلح عامیانه با تیپا بزند درب را جا کن کند و وارد این باشگاه شود.
بدیهی است چنین چیزی مورد قبول کشورهای غربی نباشد، فروش اسلحه فروش بسیار سود آوری می باشد و در برخی موارد بیش از صد برابر سود دارد، یعنی سلاحی که هزینه تولید اش حدود ده هزار دلار است چیزی حدود یک ملیون دلار به کشورهای دیگر فروش می رود (بستگی به آن کشور و نیاز اش است) مخصوصا اگر آن سلاح دارای فناوری های مدرن باشد.
خوب بدیهی است در چنین شرایطی اگر ایران بتواند مشتری های زیادی را جذب کند میتواند درآمد های سرشاری از فروش اسلحه به دست بیاورد و با توجه به اینکه عموما این معاملات محرمانه است وپولهای مرتبط به صورت دستی رد و بدل می شود تحریم ها درباره آن اثری ندارد.
غربی ها همچنین متوجه هستند که ایرانی ها از نظر فنی توانمندی بسیار بالایی دارند و اگر در زمینه ای شروع به فعالیت کنند در مدت کوتاهی به جایگاه های بسیار بالا در آن می رسند.
آنها هیچ وقت تصور نمی کردند ایرانی ها بتوانند اصلا پهباد بسازند چه برسد که امروزه مدرن ترین پهباد ها و موشک ها را میتوانند تولید کنند.
پهباد هایی که میتواند با انواع مشابه غربی مقابله کند و سیستم های دفاعی آنها را فلج کند وهمچنین موشک هایی که روی دست سیستم های دفاعی غربی می زند.
مضاف بر اینها و شاید مهم تر از همه مسایل تسلیحات ایرانی علاوه بر کیفیت بالا در مقایسه با تسلیحات غربی با قیمتهای منصفانه تر عرضه می شود و به همین دلیل امروزه بیش از 85 کشور برای خرید این تسلیحات صف کشیده اند، یعنی بازار تولید کننده های غربی را آجر کرده اند.
طبق گفته های سردار طلایی نیک حتی برخی کشورهای اروپایی وغربی نیز متقاضی خرید این تسلیحات می باشند.
البته ایشان درباره این کشورها صحبتی به میان نیاوردند و اظهار داشتند که این موضوع محرمانه است ولی بسیاری تحلیلگران کشورهایی مانند یونان، ایتالیا، مجارستان، رومانی، بلغارستان، اسپانیا، استرالیا، ژاپن، کره جنوبی و... را کاندیداهای خرید این تسلیحات می دانند، البته کشورهای آفریقایی و آمریکای لاتین و آسیای میانه و آسیای شرقی وحتی خاورمیانه جای خود دارند.
ما داریم درباره 85 کشور صحبت می کنیم.
کشوری مثل ترکیه که عضو ناتو است با تمام تلاش خود امروزه فقط یک کارخانه تولید پهباد به نام بیرقدار دارد که دو سه مدل بیشتر ارائه نمی دهد، اسرائیل که بسیار در این زمینه پر ادعا هست نهایتا ده مدل پهباد تولید می کند ومعمولا این پهباد ها هم گران قیمت هستند هم امکانات محدودی دارند.
در مقابل ایران در زمینه تولید پهباد امروزه به جایی رسیده که چند ده مدل پهباد برای شرایط خاص مختلف تولید می کند که وجود این تنوع بالا همه خریداران را راضی می کند که آنچه به دنبالش هستند و طبق نیاز آنها می باشند فقط در ایران موجود است، آن هم با قیمت خوب.
با توجه به امکانات فوق العاده استثنائی وتنوع بالا در تولیدات می توان توقع داشت که ایران بتواند به سرعت بالا کنترل بازار تولید و فروش پهباد را در اختیار بگیرد و در واقع ترس و واهمه کشورهای غربی از این بابت است نه از بابت همکاری های نظامی ایران و روسیه، ماجرای همکاری های ایران و روسیه مانند ماجرای برنامه هسته ای و... بهانه است و بس.
تازه این امکان وجود دارد که ایران به زودی حتی تسلیحات پیشرفته آنها که از اوکراین به دست شان رسیده را مهندسی معکوس کرده باشد و به یکباره این تسلیحات در جاهای مختلف جهان بر علیه ارتش های ناتو استفاده شود.