بهانه آمریکایی ها برای این کار هم مقابله با آنچه از آن تهدید های ایران نام می برند و جلوگیری از توقیف کشتی های باری توسط ایران عنوان شده.
سوالی که اینجا مطرح می شود این است که آیا واقعا هدف آمریکا همین است؟
طبق مقررات بین المللی و دریانوردی کشتی های باری حق ندارند نیروهای مسلح روی عرشه های خود داشته باشند و خود این مساله به خودی خود به معنای زیر پا گذاشتن مقررات بین المللی توسط ایالات متحده آمریکا می باشد وبه خودی خود، طبق قوانین بین المللی، تهدید علیه امنیت و صلح جهانی به حساب می آید.
البته آمریکایی ها سابقه ای طولانی در زیر پا گذاشتن مقررات و مصوبات سازمان ملل و شورای امنیت دارند و این نه بار اولشان است که چنین کاری می کنند نه بار آخرشان خواهد بود وامروزه هم صلح وامنیت بین المللی به دلیل سیاست های آنها در شرق اروپا و شرق آسیا و غرب آسیا و آفریقا و آمریکای لاتین و... مورد تهدید می باشد.
تا وقتی که کسی یا مرجعی نباشد که جلوی آنها را بگیرد آنها با قلدری همه قوانین و مقررات را زیر پا می گذارند.
بگذریم.
تا به حال همه عملیات توقیف کشتی ها در منطقه خلیج فارس به دلایل مختلف از جمله قاچاق، تخلفات دریایی و... همه بدون هیچ برخورد نظامی انجام شده و حتی در شرایطی که ایرانی ها به رفتارهای غیر قانونی آمریکایی ها و یا انگلیسی ها و یا یونانی ها پاسخ می دادند باز هم این توقیف ها بدون درگیری نظامی بوده و آسیبی به کشتی های باری نرسیده و در نهایت مساله با میانجی گری های سیاسی و حل وفصل اختلاف فیصله پیدا کرده.
اما قطعا در صورتی که نیروهای نظامی روی کشتی حضور داشته باشند این ماجرا می تواند موجب درگیری نظامی گردد و طبق قوانین دریانوردی بین المللی در صورتی که نیروی نظامی روی عرشه کشتی باشد دیگر این کشتی غیر نظامی تلقی نمی گردد و ممکن است با آن برخورد نظامی گردد.
در صورتی که سربازان آمریکایی روی کشتی باشند احتمال اینکه چند تن از آنها کشته شوند هم وجود دارد و ماجرا می تواند کار را حتی به درگیری نظامی میان طرفین نیز بکشد.
مضاف بر اینکه در صورتی که این کشتی بخواهد از آب های ایران بگذرد ممکن است ایران از حقوق قانونی خود مبنی بر منع عبور و مرور کشتی های مسلح از آب های سرزمینی خود استفاده کند واجازه عبور به این کشتی ندهد.
قطعا در چنین شرایطی هزینه های حمل ونقل دریایی از و به خلیج فارس به شدت افزایش پیدا خواهد کرد و شرکت های بیمه بین المللی هزینه های بیمه کشتی ها را افزایش خواهند داد.
قطعا آمریکایی ها هم به خوبی می دانند که افزایش تنش در منطقه خلیج فارس و قرار دادن نیروهای مسلح بر عرشه کشتی ها منجر به این ماجرا می گردد.
با توجه به این مورد می توان تصور کرد که هدف آمریکایی ها در واقع این نیست که بخواهند با ایران مقابله کنند بلکه هدفشان تحت فشار قرار دادن کشورهای عرب حوزه خلیج فارس می باشد.
طی چند ماه اخیر این کشورها سیاست هایی را اتخاذ کرده اند که با سیاست های مد نظر آمریکا همخوانی ندارد و به سمت تحکیم روابط خود با کشورهای شرقی مخصوصا روسیه و چین و هند و... رفته اند و تلاش دارند از ذیل چتر حمایتی آمریکا خارج شوند.
مضاف بر اینها کشورهای عرب خلیج فارس تعهد خود مبنی بر فروش نفت در ازای دلار در مقابل دریافت چتر حمایتی آمریکا را زیر پا گذاشته اند و شروع کرده اند نفت خود را با ارزهای محلی دیگر کشورها مثل چین وهند و روسیه بفروشند.
شاید هم بهتر است بگوییم آمریکا تعهد خود در حمایت از این کشورها را زیرپا گذاشته.
به هر صورت بسیاری تحلیل ها را می توانید روی اینترنت پیدا کنید که دلیل اصلی سرنگونی حکومت های زیادی مانند حکومت صدام حسین و قذافی و... این بوده که اینها به دنبال آن بودند که نفت خود را با ارزی غیر از دلار به فروش برسانند.
مضاف بر اینها می بینیم برخی کشورهای عرب حوزه خلیج فارس شروع کرده اند با چین و روسیه همکاری نظامی کردن و از این دو کشور تسلیحات می خرند در حالی که آمریکایی ها به هیچ وجه به متحدین شان اجازه خرید تسلیحات خارج از چهارچوب کشورهای غربی و بدون موافقت آمریکا را نمی دهند و جریان نقره داغ کردن ترکیه به دلیل خرید سامانه دفاعی اس 400 از روسیه و یا تهدید به تحریم مصر و اندونزی در صورت خرید جنگنده های سو35 را میتوان نمونه ای از این جریان دانست.
با توجه به این شرایط به نظر می رسد حضور نظامی آمریکا و تهدید های آن بیش از اینکه متوجه ایران باشد امروزه متوجه کشورهای عرب حوزه خلیج فارس باشد و به نوعی آمریکایی ها میخواهند با این حضور خود کاری کنند که به عرب ها بگویند هنوز کنترل شما دست ما است و نمی توانید از ذیل چتر آمریکا خارج شوید و اگر خارج شوید کل منطقه را برای شما به آتش می کشیم.
آنها همچنین می خواهند کنترل صادرات نفت و گاز از منطقه خلیج فارس به سمت شرق آسیا وحتی جاهای دیگر جهان را زیر نظر داشته باشند تا در صورتی که به هر دلیلی با چین وارد درگیری شدند بتوانند سریع منابع انرژی چین را قطع کنند.
در پایان هم بد نیست روی این نکته تاکید کنیم که هدف اینجا فقط کنترل منابع انرژی چین نیست بلکه حتی هند و برزیل و دیگر کشورهای در حال رشد وحتی آنهایی که خود را متحد آمریکا می دانند هم هدف این تهدید جدید آمریکا بر علیه صلح و امنیت جهانی می باشند.