تصویب تحریم های جدید چه قدر روی عزم روسیه تاثیر خواهد داشت

طی یک سال کشورهای غربی حدود پانصد میلیارد دلار از پول مالیات دهندگان خود را هزینه حمایت از ماجراجویی های زلنسکی کردند و از هیچ روشی برای فشار آوردن بر علیه روسیه دریغ نکردند.

از تحریم های کذایی گرفته تا مزدور خریدن تا جنگ تبلیغاتی و رسانه ای و سیاسی و ورزشی و غیر بشری و غیر انسانی و...

هر کاری که می توان تصور کرد آنها انجام دادند اما نتوانستند نتیجه بگیرند.

آنها به خوبی می دانند اگر ده تحریم قبلی شان اثر کرده بود تحریم جدیدشان اثر خواهد کرد.

امروزه فقط آلمان چیزی حدود دویست میلیارد یورو بابت جبران هزینه های ماجراجویی های آمریکا و زلنسکی هزینه کرده است.

ایالات متحده چیزی حدود یکصد وپنجاه میلیارد دلار هزینه کرده است.

و...

اگر بخواهیم جمع بزنیم شاید از پانصد میلیارد دلار هم بیشتر شود.

همین که شهروند اروپایی مجبور است امروزه چند برابر سابق هزینه انرژی بدهد یعنی این ما به التفاوت هزینه اطماع آمریکا شده است.

همین که امروزه کشورهای اروپایی مجبور هستند مالیات بر انرژی را لغو کنند و ما به التفاوت بابت انرژی پرداخت کنند یعنی هزینه کردن.

همین که امروزه به دلیل اسکان اوکراینی ها توسط دولت های اروپایی هزینه اجاره مسکن شهروندان اروپایی افزایش پیدا کرده، یعنی هزینه.

همین که به دلیل هجوم سیل مهاجران و اشغال بازارهای کار بسیاری از شهروندان اروپایی بی کار شده اند و یا اینکه مجبور هستند با اجرت کمتر کار کنند، یعنی هزینه.

همین که امروزه کشورهای اروپایی مجبور شده اند بخش های بزرگی از بودجه های خود را، که قبلا برای رفاه مردم هزینه می شد، بابت خرید تسلیحات هزینه کنند، یعنی هزینه.

اگر بشماریم خیلی خیلی زیاد است.

به این ترتیب می توان گفت هزینه های کشورهای غربی بسیار بیش از پانصد میلیارد دلار شده است.

در مقابل می بینیم که عزم روسیه برای دفاع از موجودیت و تمامیت ارضی خود نه فقط کمتر نشده بلکه بیشتر هم شده و اقتصاد روسیه علیرغم همه تحریم های غرب بر علیه این کشور قویتر از قبل است.

عملا تحریم هایی که کشورهای غربی بر علیه روسیه اعلام کرده اند قبل از اینکه به روسیه ضربه بزند به خود این کشورها ضربه می زند.

مثلا تحریم های ثانویه که آنها تلاش دارند بر علیه دیگر کشورها اعمال کنند چون دلواپس می باشند که افزایش واردات این کشورها برای جبران تقاضاهای روسیه می باشد.

تازه آن هم بدون اینکه مطمئن باشند که افزایش واردات برای کمک به روسیه بوده یا اینکه در این کشورها واقعا تقاضا افزایش پیدا کرده است.

ابله ترین کارشناس هم به خوبی می داند، عملا آنها دارند بازارهای صادراتی خود را از دست می دهند.

قطعا هم وقتی که این بازارها را از دست دادند رقبا جای پای آنها را پر خواهند کرد.

در این راستا کشورهایی مثل آمریکا و انگلیس و استرالیا و کانادا و حتی چین را می توان نام برد.

عملا به نظر می رسد مجموعه آنگلو ساکسون ها از یک طرف و چینی ها از طرف دیگر بسیار از بابت این خبط سیاستمداران اتحادیه اروپا خوشحال باشند.

جای تاسف دارد که آنها از تجربه اشتباهات خود در ایران درس عبرت نگرفتند و امروزه دارند همان اشتباه ها را در مقابل روسیه انجام می دهند.

در ایران هم آنها آمدند و با آمریکا در تحریم ها بر علیه ایران همراه شدند در حالی که آمریکایی ها بازاری در ایران نداشتند و بیشتر شرکت های اروپایی بودند که در ایران فعال بودند.

شاید برخی ندانند اما اصلی ترین دلیل خروج ایالات متحده از برجام این بود که پس از امضای توافق سیل شرکت های اروپایی برای انعقاد قرارداد با ایران راه افتاد و آمریکایی ها ناراحت بودند که چرا ایرانی ها همه پروژه ها به اروپایی ها داده اند و سهمی در شأن شرکت های آمریکایی برای آنها قائل نیستند.

حتی چینی ها ناراحت بودند که چرا ایرانی ها پروژه های آنها را لغو کردند و به اروپایی ها دادند و بعد از خروج اروپایی ها اصرار داشتند اگر ایران دوباره می خواهد با آنها همکاری کند این بار تضمین دهد که اتفاقات سابق رخ نخواهد داد و به همین دلیل ایرانی ها تفاهم نامه 25 ساله با چین را امضا کردند.

عملا به این شکل سهم چینی ها تضمین شده است و آمریکایی ها هم تا زمانی که منافع شرکت هایشان تامین نباشد در توافقی نخواهند ماند، سر اروپایی ها کلاه می رود و بس.

امروزه هم ظاهرا سیاستمداران اروپایی دارند دوباره همین اشتباه را می کنند و خودشان را در دام تحریم ها بر علیه روسیه می اندازند.

آنچه قطعی است این می باشد که عزم روسیه به هیچ وجه با این تحریم ها متزلزل نخواهد شد.