به گزارش اسپوتنیک، نشریه بلومبرگ با اشاره به نتایج یک مطالعه توسط اقتصاددانان بانک جهانی، پروژه تحقیقاتی AidData در کالج ویلیام و مری، دانشگاه هاروارد و موسسه کیل برای اقتصاد جهانی در آلمان اعلام کرد، چین به بزرگترین طلبکار جهان برای کشورهای در حال توسعه تبدیل شده است که همین امر می تواند مشکلات مالی طولانی مدت را برای این کشورها به وجود آورد.
مقامات چینی به عنوان منبع تامین مالی برای ارائه وام به کشورهای در حال توسعه از ذخایر قابل توجه بانک مرکزی محلی استفاده می کنند. در این مقاله تصریح شده است که ذخایر پولی تنظیم کننده ارز برای این اهداف 3.3 تریلیون دلار برآورد شده است.
در ادامه این مقاله می آید: "جهان یک سیستم جهانی جدید برای اعطای وام های فرامرزی به کشورهایی که دچار مشکل بدهی هستند را آغاز کرده که با ساختارهای تحت رهبری ایالات متحده که از دهه 1940 فعالیت می کنند، رقابت می کند. طی دو دهه گذشته، بانک خلق چین با 40 کشور و بلوک تجاری به ارزش حدود 580 میلیارد دلار قراردادهای سوآپ منعقد کرده است".
از سال 2016 تا 2021، حداقل دو کشور بدهکار چین در پرداخت به پکن با مشکل مواجه شدند. در عین حال، مشکلات مالی با عواقب همه‌گیری ویروس کرونا تشدید شد. برای مقایسه، صندوق بین المللی پول در مدت مشابه تنها 144 میلیارد دلار برای کمک به کشورهای در حال توسعه اختصاص داده است.
22 مارس، لایحه ای در سنای ایالات متحده برای ممنوعیت وام دهی بانک جهانی به چین ارائه شد. این ابتکار با این واقعیت توضیح داده می شود که مقامات ایالات متحده موظف هستند اطمینان حاصل کنند که پول و منابع آنها به کشورهایی می رسد که بیشتر به آنها نیاز دارند و نه چین.