مسکو، اسپوتنیک/ اکثر کشورهای جهان به دلیل مسدود کردن تحریم‌های آمریکا در مورد ارسال هر گونه تدارکات به سوریه، قادر به ارسال کمک‌های بشردوستانه به این کشور نیستند. دلیل این موضوع قانون به اصطلاح "سزار" می باشد. این سند در 20 دسامبر 2019 توسط رئیس جمهور ایالات متحده امضا شد. این سند به دولت ایالات متحده این حق را می دهد که اقدامات محدود کننده ای را علیه سازمان ها و افرادی که به طور مستقیم و غیرمستقیم به دولت سوریه کمک می کنند، اعمال کند.
قانون سزار همچنین شامل "تامین دارو، کمک های بشردوستانه، تجهیزات جستجو و نجات و حتی تخلیه هواپیما در خاک سوریه" می باشد. در این زمینه، نزدیکی و اتحاد کشورهای عربی نیز به چشم می خورد.
در عین حال، دیروز و امروز، رهبران بحرین، عمان و اردن (رهبرانی که از سال 2011 با اسد ارتباطی نداشتند) پیام تسلیت برای رئیس جمهور سوریه ارسال کردند. رهبران سایر کشورهای عربی نیز با بشار اسد تماس گرفتند - از نظر دیپلماسی، هیچ کس در حاشیه باقی نماند.
"احمد ابوالغیط" دبیرکل اتحادیه عرب نیز با ابراز تسلیت صمیمانه از جامعه جهانی خواست تا به آسیب دیدگان این فاجعه کمک کنند: "اگرچه سوریه در سال 2011 از اتحادیه عرب اخراج شد و هنوز بازگردانده نشده است".
محمد بن زاید آل نهیان، رئیس امارات متحده عربی دستور افتتاح یک بیمارستان صحرایی در سوریه و اعزام یک تیم جستجو و نجات و کمک‌های بشردوستانه به این کشور را صادر کرد، "علیرغم قانون سزار مبنی بر تحریم های آمریکا که هرگونه ارسال غذا، کالا، دارو و کمک های بشردوستانه به این کشور را محدود می کند".
تعدادی از کارشناسان معتقدند که این فاجعه می تواند بر نزدیکی ترکیه و سوریه نیز تأثیر بگذارد. با این حال، آنها امکان حل و فصل و بهتر شدن روابط با کشورهای خلیج فارس را رد می کنند - سطح روابط تنها بر روی کمک های بشردوستانه باقی خواهد ماند.
ژنرال رضا شریکی کارشناس نظامی در مصاحبه با اسپوتنیک اظهار داشت:" تحولات اخیر ممکن است در نزدیکی سوریه و ترکیه چه از نظر سیاسی و چه اجتماعی نقش داشته باشد".
وی ادامه داد:" همانطور که همه ما متوجه شدیم، کمک های بشردوستانه از سراسر جهان وارد سوریه شد. برخی کشورها و شرکت ها حتی "قانون سزار" را که با محاصره اقتصادی سوریه مرتبط است، نقض کرده اند".
"ابن خلدون برهان کور اوغلو"، کارشناس روابط بین الملل دانشگاه ترکیه نیز در مصاحبه با اسپوتنیک اظهار داشت:" ترکیه و سوریه در منطقه همسایه هستند و بر همین اساس در بدبختی با هم رفیق شده اند. شکی نیست که آنها مجبور خواهند شد از کشورهای دوست مانند روسیه و آذربایجان حمایت کنند. و ما در حال حاضر شاهد جریان بزرگی از کمک های بشردوستانه از سوی این متحدان و کشورهای منطقه عربی هستیم – این نقطه شروع مهمی برای هماهنگی برای رسیدگی به مسائل سیاسی و امنیتی خواهد بود".
"علی الخیل"، استاد علوم سیاسی دانشگاه قطر، در پاسخ به سوالی درباره روابط میان کشورهای خلیج فارس و سوریه گفت:" چنین فجایع و آزمایش های سختی می تواند گام مهمی در جهت بهبود روابط بین کشورهای منطقه باشد. این یک "اپورتونیسم سیاسی" آشکار است زیرا کمک به سوریه فراتر از مسائل سیاسی معمول است. لازم به ذکر است که پس از پایان این اتفاقات، مشکلات قدیمی از بین نخواهند رفت".
الخلیل اضافه کرد:" البته موضوع پیوستن ترکیه، فنلاند و سوئد به ناتو همچنان باز است، اما در اینجا ما در مورد یک موضوع آشکار بشردوستانه صحبت می کنیم".
وی افزود:" در مورد روابط سوریه و ترکیه، به جرأت می توان گفت که این موضوع از مدت ها قبل از نقطه ساکن خود خارج شده است. همچنین امیدوارم سوریه به زودی به آغوش اتحادیه عرب بازگردد و در نهایت این صفحه از تاریخ خود را ورق بزند".
ژنرال بازنشتسه ارتش لبنان "عمر معروبی" نیز در مورد این موضوع به اسپوتنیک گفت:" در همکاری های جهانی امروز، سیاسی شدن آشکار این رویدادها وجود دارد، جایی که چهره واقعی غرب را آشکارا نشان می دهد: تبعیض در حجم کمک های بشردوستانه به ترکیه و سوریه."
علا العصفری، کارشناس علوم سیاسی سوری، این موضوع که فاجعه انسانی وارد شده به سوریه، منجر به توسعه روابط سیاسی بین دمشق و کشورهایی که اراده سیاسی ندارند را رد کرد. بر اساس اظهارات وی به اسپوتنیک، "اکثر کشورهای حوزه خلیج فارس تحت فشار آمریکا هستند و از ترس خشم واشنگتن، نمی توانند رابطه مستحکمی با دمشق ایجاد کنند، اگرچه در خفا این آرزو را دارند".
در عین حال راه های داخلی دیگری نیز برای عادی سازی روابط وجود دارد که اکنون به تدریج و به دور از رسانه ها بین سوریه و عربستان سعودی برقرار شده است. العصفری معتقد است که این فاجعه "باید به دروازه ای برای لغو تحریم های ناعادلانه آمریکا و غرب علیه سوریه تبدیل شود"
العصفری با اشاره به اینکه کشورهای غربی حتی برای صحبت درباره موضوعی ناراحت کننده برای خود عجله ندارند، خاطرنشان کرد: "هیچ کس کمکی حتی فرضی به سوریه نداده است. ایالات متحده نیز به نوبه خود آماده است تا تنها به ترکیه کمک کند. هیچ صحبتی از لغو تحریم های سوریه، حتی اگر موقت باشد، وجود ندارد".
در همان زمان، عربستان سعودی چشم خود را بر اختلافات سیاسی بست. آنها سیاست را از موضوع جان انسان ها مجزا دانستند. "فواز کاسب العنسی"، کارشناس سیاسی و استراتژیک سعودی در گفتگو با اسپوتنیک توضیح داد: "عربستان همیشه مواضع انسانی خود را از مواضع سیاسی جدا می کند و طبیعی است که عربستان سعودی دائماً در میان کشورهای ارائه دهنده خدمات پزشکی، کمک های غذایی و مالی به مردم سوریه، حضور داشته باشد. بنابراین عربستان سعودی برای امنیت ملت عرب، که ممکن است توسط چنین بلایای طبیعی تهدید شود، اهمیت می دهد."
پس چرا جامعه جهانی با علم به این که آمریکا در واقع سوری ها را در یک وضعیت فاجعه بار گذاشته است، ساکت است؟ و چه کشورهایی می توانند از روسیه، ایران و کشورهای عربی با کمک های مستقیم خود اعم از بشردوستانه و جستجو و نجات الگو بگیرند؟