به گزارش اسپوتنیک، دانشمندان منحنی های بلندمدت تغییرات در شاخص توده بدنی را در 1390 شرکت‌کننده (میانگین سنی 4/78 سال، 5/76 درصد زن) ارزیابی کردند. محققان دریافتند که در مقایسه با شرکت کنندگان بدون زوال عقل، افراد مبتلا به زوال عقل کاهش زودتر و سریعتری در شاخص توده بدنی خود داشتند. کاهش وزن چشمگیر حدود هفت سال قبل از کشف اختلال شناختی رخ داد. با این حال، همه افراد مبتلا به اختلال شناختی خفیف بعداً به زوال عقل مبتلا نشدند. علاوه بر این، میزان کاهش وزن بیشتر بین بیماران مبتلا به زوال عقل یا فقط اختلالات شناختی خفیف تفاوتی نداشت.
با این حال، هر چه کاهش وزن در هفت سال قبل از کشف اختلال شناختی بیشتر باشد، مغز افراد مبتلا به بیماری آلزایمر یا زوال عقل عروقی، شدیدتر تحت تأثیر قرار می‌گیرد. این را داده های کالبد شکافی 358 نفر نشان داد. نویسندگان این کار معتقدند که در مطالعات جدید لازم است داده های شاخص توده بدنی با توموگرافی مغز تلفیق شود تا رابطه بین تغییرات شاخص توده بدنی و آسیب شناسی های مغزی ردیابی شود.
موسسه کارولینسکا یکی از بزرگ‌ترین دانشگاههای علوم پزشکی اروپا است که در شهر استکهلم، پایتخت سوئد واقع شده است.