به گزارش اسپوتنیک، TNI می نویسد: در حالی که هواپیماهای رادارگریز در حال افزایش هستند، سوخو-27 احتمالا در سناریوهای درگیری با شدت کمتر علیه دشمنان بدون هواپیماهای رادارگریز و یا قابلیت‌های دفاع هوایی پیشرفته در خدمت باقی خواهد ماند.
دفتر طراحی افسانه ای سوخوی موفقیت قابل توجهی در ساخت هواپیماهای جنگی برای اتحاد جماهیر شوروی و روسیه به دست آورده است. از جمله آنها می توان به طرح سوخو-27 دوران جنگ سرد اشاره کرد که چندین دهه بعد همچنان مورد استفاده قرار می گیرد.
هیچ بحثی درباره سوخو-27 بدون تاریخچه پیچیده تولد آن در اتحاد جماهیر شوروی در پایان جنگ سرد کامل نخواهد بود.
سوخو-27 یک طراح از دوران شوروی است که در فلسفه ناوگان جنگنده مختلط قرار می گیرد، جایی که تعداد زیادی از هواپیماهای کوچکتر، کمتر توانا و نسبتا ارزان با تعداد کمی از هواپیماهای کارآمدتر (و در نتیجه گرانتر) تکمیل می شوند.
این طرح به عنوان یک ضرب کننده نیرو عمل می کند و کارایی ناوگان کلی را افزایش می دهد. در ابتدا، میگ-29 به عنوان مکمل سوخو-27، از نظر آیرودینامیکی مشابه، اما با بدنه بسیار کوچکتر و قابلیت های قابل توجهی کمتر مورد استفاده قرار می گرفت.
سوخو-27 به عنوان یک رقیب مستقیم برای خانواده های اف-14 و اف-15 آمریکایی توسعه یافت. این امر در توانایی رزمی طراحی آن منعکس شد: سوخو-27 حداکثر سرعتی در حدود 2.35 ماخ دارد و تا ده نقطه اتصال برای موشک یا بمب دارد.
به عنوان یک جنگنده برای برتری هوایی دوربرد، سوخو-27 برای نظارت بر مرزهای شوروی، دفاع در برابر بمب افکن های ایالات متحده و ناتو و به عنوان یک جنگنده چند منظوره در نظر گرفته شده بود.
با توجه به برد آن، سوخو-27 همچنین به عنوان یک جنگنده اسکورت برای بمب افکن های دوربرد شوروی مانند تو-160، تو-22ام و تو-95 در نظر گرفته شده بود، طراحی های دوران شوروی که همچنان نقش اصلی خود را ایفا می کنند تا به امروز.
این جنگنده قابلیت مانور استثنایی بالایی دارد به همین خاطر سوخو-27 و نسخه های پیشرفته تر این خانواده توسط شوالیه های روسی استفاده می شود.