به گزارش اسپوتنیک به نقل از تارنمای "تکنوبارگ"، سفر در زمان یکی از رویا‌های دیرینه بشر است که به نظر می‌رسد امری غیرممکن باشد، اما برخی از دانشمندان معتقدند که این عمل امری ممکن است.
درک مدرن ما از زمان و علیت، از نسبیت عام ناشی می‌شود. نظریه فیزیکدان نظری آلبرت انیشتین، فضا و زمان را در یک موجودیت واحد - "فضا زمان" - ترکیب می‌کند و توضیح بسیار پیچیده‌ای از نحوه عملکرد هر دو ارائه می‌دهد، در سطحی که با هیچ نظریه تثبیت شده دیگری قابل مقایسه نیست.
برای چندین دهه، فیزیکدانان سعی کرده اند از نسبیت عام استفاده کنند تا بفهمند آیا سفر در زمان ممکن است یا خیر.
سفر در زمان با منطق در تضاد است و به شکل پارادوکس‌های سفر در زمان ظاهر می‌شود. یکی از تلاش‌ها برای حل پارادوکس‌های سفر در زمان، فرضیه خودسازگاری ایگور دیمیتریویچ نوویکوف، فیزیکدان نظری است که اساساً بیان می‌کند که می‌توانید به گذشته سفر کنید، اما نمی‌توانید آن را تغییر دهید.
پس از کار بر روی پارادوکس‌های سفر در زمان در سه سال گذشته، به طور فزاینده‌ای این دانشمندان متقاعد شده‌اند که سفر در زمان ممکن است، اما تنها در صورتی که جهان ما بتواند به چندین تاریخ اجازه همزیستی را بدهد. بنابراین، آیا می‌تواند؟ به نظر می‌رسد مکانیک کوانتومی مطمئناً چنین را در اختیار انسان می‌گذارد، حداقل اگر تفسیر "جهان‌های متعدد" اورت را باور کنیم، که در آن یک تاریخ می‌تواند به چندین تاریخ "تقسیم" شود.
شوشانی و شاگردانش در حال حاضر روی یافتن یک نظریه ملموس از سفر در زمان با تاریخچه‌های متعدد کار می‌کنند که کاملاً با نسبیت عام سازگار باشد. البته، حتی اگر آن‌ها موفق به یافتن چنین نظریه‌ای شوند، هنوز برای اثبات امکان سفر در زمان کافی نیست، اما حداقل به این معنی است که سفر در زمان با پارادوکس‌های سازگاری منتفی نیست.