کرونای شدید مغز را ۲۰ سال پیرتر می کند

محققان با بررسی اطلاعات ۴۶ بیمار بستری شده به دلیل ابتلا به کرونای شدید دریافتند که نوع حاد این بیماری توانایی های شناختی مغز را ۲۰ سال پیرتر می کند.
Sputnik
به گزارش اسپوتنیک به نقل از تحقیقاتی که در مجله eClinicalMedicine منتشر شده است، در دقیق‌ترین تحقیقات تا به امروز در مورد تأثیرات شناختی دراز مدت کووید شدید که توسط دانشمندان "کالج امپریال لندن" و دانشگاه "کمبریج" انجام شده، نقایص شناختی ماندگار را در بیماران بستری شده در بیمارستان نشان داد که معادل کاهش قدرت شناختی مطابق با ۲۰ سال پیری مغز است.
در این مطالعه به بررسی ۴۶ بیمار مبتلا به کووید-۱۹ شدید در بیمارستان پرداخت که ۱۶ نفر از این بیماران در طول مدت اقامت خود در بیمارستان به اتصال به دستگاه تنفس مصنوعی (ونتیلاتور) نیاز پیدا کرده بودند.
"دیوید منون"، نویسنده ارشد این مقاله خاطرنشان کرد: اختلال شناختی در طیف وسیعی از اختلالات عصبی از جمله زوال عقل و حتی پیری معمولی رایج است، اما الگوهایی که ما دیدیم، از همه اینها متمایز بود.
این بیماران مبتلا به کووید در مقایسه با گروه کنترل، در پاسخگویی به تکالیف شناختی، کندتر بودند و در پاسخ‌هایشان دقت کمتری داشتند. به طور مشخص، بیماران مبتلا به کووید در وظایف "استدلال قیاسی کلامی" که برای آزمایش حوزه‌های شناختی استدلال مبتنی بر کلمه خاص طراحی شده‌اند، ضعیف عمل کردند.
این تحقیق نشان داد که مقیاس این نقایص شناختی به طور قابل توجهی با شدت بیماری کووید برای هر بیمار مرتبط است و افراد مبتلا به کووید شدید که نیاز به ونتیلاتور پیدا کرده بودند، بیشترین کاهش شناختی را داشتند.
این تحقیق به طور متوسط، میزان نقایص شناختی را معادل حدود ۲۰ سال پیری محاسبه کرد. بنابراین، یک فرد ۵۰ ساله که با کووید شدید در بیمارستان بستری شده بود، نمرات تست شناختی مشابه آنچه را که از یک فرد ۷۰ ساله دیده می‌شود، نشان داد.
همچنین گمان می‌رود که واکنش ایمنی بیش از حد در نقایص ماندگار شناختی در افراد مبتلا به بیماری شدید نقش داشته باشد.
اما آیا این مشکل با گذشت زمان برطرف یا بهتر می‌شود؟ "منون" می‌گوید که تیم او سیگنال‌های ظریفی از بهبود را در بیماران پس از دوره‌های طولانی پیگیری مشاهده کرده است، اما در بهترین حالت هر گونه بهبودی شناختی، کند و تدریجی است.
وی بیان داشت: ما برخی از بیماران را تا ۱۰ ماه پس از عفونت حاد پیگیری کردیم و توانستیم بهبود بسیار آهسته‌ای را مشاهده کنیم. اگرچه این بهبود از نظر آماری معنی‌دار نبود، اما حداقل در مسیر درستی قرار دارد و این امکان وجود دارد که برخی از این افراد هرگز به طور کامل بهبود پیدا نکنند.
بحث و گفتگو