به گزارش اسپوتنیک، در سال 2018، ستاره شناسان اولین شواهد یخ آب را در ماه کشف کردند. این مکان ها در معرض نور مستقیم خورشید نیستند، اما هیچ حفاظتی در برابر باد خورشیدی، ذرات باردار که از ستاره می آیند، ندارند. آنها باید یخ های ماه را از بین می بردند، اما این اتفاق نمی افتد. دانشمندان در تلاش برای یافتن علت این پارادوکس هستند.
شایان ذکر است که بر خلاف زمین، ماه دارای یک سپر مغناطیسی نیست که از برخورد این ذرات باردار محافظت کند. با این حال، در یک مطالعه اخیر، دانشمندان دانشگاه آریزونا نقشه ناهنجاری های مغناطیسی خود را به اشتراک گذاشتند. تصور می شود که آنها بقایای سپر مغناطیسی باستانی ماه هستند که احتمالاً میلیاردها سال پیش ناپدید شده اند.
این ناهنجاری های مغناطیسی با چندین دهانه قطبی بزرگ که ممکن است حاوی رسوبات یخی باشند، تلاقی می کنند. به گفته محققان، این ناهنجاری ها ممکن است به عنوان سپرهای مغناطیسی کوچکی عمل کنند که از یخ در برابر بمباران مداوم باد خورشیدی محافظت می کنند.