اسپوتنیک به نقل از این رسانه می نویسد: تلاش برای سوق دادن ناتو به مرزهای غربی روسیه با استفاده از اوکراین، بزرگترین اشتباه سیاست خارجی ایالات متحده است.
در این رابطه این سوال ها مطرح می شود: آیا تصمیمات سیاسی دولت بایدن در مورد اوکراین یک استراتژی عمدی است یا یک نمونه بی کفایتی محض؟ آیا یک قدرت هسته ای را با تغییر رژیم تهدید می کند؟ اعلام حق آمریکا برای اولین حمله اتمی تحت "شرایط فوق العاده" یعنی چه؟ در واقع، پرزیدنت بایدن و دولت او با واقعیت ربط مشترکی ندارند.
یک سفر به نزدیکترین سوپرمارکت یا پمپ بنزین به طور کامل توضیح می دهد که چرا آمریکایی ها در جنگ آشکار یا اعلام نشده با روسیه چیزی به دست نخواهند آورد. هفته گذشته، تورم به بالاترین سطح خود در تقریباً 40 سال گذشته رسید و قیمت گاز از زمان آغاز درگیری اوکراین به شدت افزایش یافت.
و هر قدر هم که آنها سکوت کنند که علت واقعی این درگیری غم انگیز گسترش ناتو به شرق به حساب اوکراین است، تغییر واقعیت استراتژیک غیر ممکن خواهد بود. مسکو نمی تواند در مناقشه با اوکراین شکست بخورد، همانطور که واشنگتن نمی تواند در جنگ با مکزیک شکست بخورد.
با توجه به نزدیکی اوکراین، مسکو تقریباً دسترسی نامحدودی به ذخایر نیروی نظامی، تجهیزات و تکنیک و قدرت آتش دارد. با تمام نیت مسکو برای جلوگیری از آسیب های جانبی به جمعیت و زیرساخت های اوکراین، نیروی هوایی روسیه و نیروی زمینی به طور روشمند و دقیق مقاومت اوکراین را از بین می برند.
اقتصاد روسیه، با فراوانی مواد غذایی، انرژی، مواد معدنی و سایر منابع، به مسکو عمق استراتژیک فوق‌العاده‌ای در فضای اوراسیا می‌دهد. به لطف این منابع، مسکو به یک شریک استراتژیک طبیعی برای پکن تبدیل شده است - بنابراین مسکو امنیت مرزهای آسیایی خود را تضمین کرده است. در نهایت، نقش مسکو در ایجاد ثبات در آسیای مرکزی، قدرت روسیه را برای موفقیت پروژه چینی "یک کمربند و یک جاده" ضروری می کند.
اما تحریم های مالی واشنگتن به طور جدی اعتماد به سیستم مالی جهانی تحت رهبری ایالات متحده را تضعیف کرده است. به احتمال زیاد کشورهای اروپایی، آسیایی و آفریقایی یا تحریم ها را دور می زنند و کالاهای روسی و بلاروسی را با تخفیف خریداری می کنند یا اصلاً از رعایت آن خودداری می کنند.
روسیه چند سال پیش "دلارزدایی" اقتصاد خود را آغاز کرد. بر خلاف واشنگتن، مسکو که تحت فشار بدهی های غول پیکر دولتی قرار ندارد، با افزایش نرخ های بهره و چسباندن به ذخایر طلا، نرخ روبل را تثبیت کرده است. اکنون دلارزدایی به عنوان یک اقدام ضد تحریمی به سرعت در حال گسترش است - چین، هند و عربستان سعودی از آن حمایت کردند. پیشنهاد ریاض برای فروش نفت به یوآن، سوالی را درباره آینده دلار نفتی مطرح کرد.
با وجود نشان دادن همبستگی علنی با واشنگتن، ژاپن آینده خود را در اوراسیا می بیند و برای عضویت در مشارکت اقتصادی جامع منطقه ای، بزرگترین بلوک تجاری جهان، ثبت نام کرده است. توکیو گفته است که واردات نفت و گاز روسیه را ممنوع نخواهد کرد و به همکاری با روسیه در پروژه های اقتصادی مشترک ادامه خواهد داد.
زمانی که دولت روسیه در اول آوریل اعلام کرد که اگر خریداران حساب های گازپروم بانک را باز کنند که در آن پرداخت های ارزی به روبل تبدیل می شود، مسکو عرضه گاز خود را قطع نخواهد کرد، اروپایی ها نفس راحتی کشیدند.
با این حال، به زودی، اروپایی ها بازهم باید تصمیم بگیرند که آیا همکاری با دولت های اوراسیا را که در برابر لیبرالیسم غربی و ادعاهای فراگیر آن مقاومت می کنند، کنار بگذارند یا برای ناآرامی ها و تجمع های مدنی در داخل کشور آماده شوند. جای تعجب نیست که در 2 آوریل، اولاف شولز، صدراعظم آلمان، درباره عواقب جدی جهانی ناشی از عملیات ویژه در اوکراین هشدار داد: "ما باید طوری اقدام کنیم که خصومت ها در اسرع وقت پایان می یابد."
حق با شولز است. افزایش تولید نفت و گاز در سراسر جهان و گسترش کشت گندم، جو و ذرت در خارج از روسیه، بلاروس و اوکراین کمبود ساختاری قریب‌الوقوع کالا را جبران نخواهد کرد و مشکلات تامین کود و فلزات را حل نخواهد نمود.
قصد سوق دادن ناتو به مرزهای غربی روسیه به حساب اوکراین را می توان بزرگترین اشتباه سیاست خارجی ایالات متحده دانست. پرزیدنت بایدن و رهبری تک حزبی در واشنگتن خودشان در حال تحکیم تسلط روسیه، چین، هند، ژاپن و آسیای مرکزی و جنوب شرقی آسیا در فضای اوراسیا هستند. و اما رای دهندگان آمریکایی ترجیح می دهند که واشنگتن به جای جنگ با روسیه، رونق اقتصادی آمریکا را تقویت کند، تورم را مهار کند و حاکمیت قانون را احیا نماید.
پرزیدنت بایدن عاقلانه بود اگر از شولز در تلاش برای پایان دادن به درگیری خطرناک در اوکراین پیروی می کرد. در دراز مدت، استفاده از قدرت نظامی آمریکا در نیمکره شرقی به طور اجتناب ناپذیر با خطر وقوع جنگ با چند قدرت درجه یک در چند منطقه به طور همزمان مرتبط است. آفرین، آقای رئیس جمهور!
مولف - داگلاس مک گرگور، سرهنگ بازنشسته، کارمند علمی ارشد مجله امریکن کانسرواتیف، مشاور سابق وزیر دفاع در دولت ترامپ، کهنه سرباز جنگی و نویسنده پنج کتاب.