جداسازی هیئت های خارجی از نظر جا و زمان در دهلی مشکلی ندارد. به گزارش اسپوتنیک هفته گذشته سرگئی لاوروف وزیر خارجه روسیه در سفر خود به هند اظهارات مهمی را بیان کرد. او یادآور شد که مسکو از سال‌ها پیش شروع به دور شدن از دلار و یورو در روابط با هند، چین و بسیاری از کشورهای دیگر کرد. وی گفت: روسیه با دور زدن موانع مصنوعی ناشی از تحریم‌های یکجانبه غیرقانونی غرب، آماده است هر کالایی را که دهلی بخواهد در اختیار هند قرار دهد. وی همچنین خاطرنشان کرد که هیچ تردیدی در مورد توسعه همکاری های نظامی- فنی مستقل فی ما بین وجود ندارد.
و درست بلا فاصله، بحثی فعال در رسانه ها درباره موقعیت هند در بحران جهانی کنونی آغاز شد. در مورد چین، همه چیز روشن است: این کشور به عنوان رقیب سیستمی برای ایالات متحده منصوب شده است و مدت هاست که بسته های تحریمی جدیدی را با یا بدون دلیل دریافت می کند. اما هند وضعیت متفاوتی دارد، سال‌هاست که تلاش می‌کنند از آن به‌عنوان یک وسیله ضربتی علیه چین استفاده کنند و بنابراین آن را وارد انواع اتحادهای صرفاً غربی می کنند و دهلی به آنها می پیوندد. در عین حال، هند یکی از اعضای بریکس و طرف تجاری دائمی روسیه، چین و دیگران باقی می ماند. چگونه همه اینها با طوفان تحریمی که جهان را فراگرفته است همخوانی دارد؟
هند از حوادث اوکراین غمگین است و آرزوی مذاکرات و صلح را دارد. اما هند مخالف هرگونه تحریم اقتصادی است. این موضع بی طرفی نامیده می شود و تقریباً دقیقاً با موضع چینی ها مطابقت دارد و در اینجا جزئیات وضعیت است. فهرست کردن همه کسانی که طی یک ماه و نیم گذشته با دهلی تماس گرفته یا از آن دیدن کرده اند تا هندی ها را مجبور به محکومیت مسکو و پیوستن به اتحاد غربی علیه روسیه و چین کنند، دشوار است. آنها شامل نخست وزیران استرالیا و ژاپن و کل تیم اصلی واشنگتن می شود.
به هر حال، در واقع همزمان با لاوروف، دستیار مشاور امنیت ملی ایالات متحده، دولیپ سینگ (یک هندی ، حرکت هوشمندانه!)، وزیر خارجه بریتانیا، لیز تراس (از طرفداران تانک سواری) و ینس پلاتنر مشاور دولت آلمان همزمان از دهلی دیدن کردند. دهلی شهر بزرگی است، بنابراین فرصتی برای جدا کردن آنها از نظر جا و زمان وجود داشت. تفاوت در اینجا این است که چین تحت فشار و ارعاب قرار می دادند، در حالی که هند را سعی کردند متقاعد سازند. اما هند همچنان موضع بی طرف خود را حفظ می کند و از نفت و سایر کالاهای روسیه (از جمله تسلیحات) دست نمی کشد و بدون قید و شرط به کسی نمی پیوندد. یا، دقیق تر، یکباره در صورت امکان یکباره به همه می پیوندد و این موضع معمولی اکثر کشورهای جهان است، فقط هند بزرگترین و مهم ترین آنهاست.
و چرا 80 درصد جمعیت جهان یعنی 150 کشور از 193 کشور از تحریم مسکو خودداری کردند؟ توضیحی برای این موضوع را در مقاله ژو شیائومینگ، دیپلمات سابق چینی در صفحات نشریه South China Morning Post چاپ هنگ کنگ پیدا می کنیم: تحریم ها هرگز به نفع کسی نبوده است، اما به معنای صدمات واقعی است. بنابراین، امضای قطعنامه سازمان ملل در انتقاد از روسیه (که هیچ عواقبی ندارد) یک چیز است و رساندن آسیب اقتصادی داوطلبانه به خود یک چیز دیگر است. در اینجا لازم است یک فکر مهم بیان شود: مطلب سر اعمال تحریم ها به خاطر اوکراین نیست. مطلب سر یک پروژه بزرگ برای تقسیم اقتصاد جهان به دو منطقه - غربی و چینی- روسی است. حالا در این رقابت دارند نه غرب، بلکه چین و بسیاری از کشورهای دیگر از جمله روسیه برنده می شوند و از اوکراین به عنوان دست آویزی برای شکستن اجباری و خشونت آمیز اقتصاد جهانی استفاده می شود. اکنون مهمترین چیز برای غرب این است که هر چه بیشتر دیگر کشورها را به سمت خود به سوی تحریم ها جذب کند.
و به طور خاص در مورد هند چه اتفاقی می افتد؟ مجله آمریکایی فارین پالیسی می نویسد که نخبگان سیاسی هند از وضعیتی که در بالا توضیح داده شد بسیار خرسند هستند. همه به کشور شان نیاز دارند، و آنها می توانند از مزایای زیادی بهره مند شوند که به محض اینکه هند بدون قید و شرط زیر دست یک مالک بیفتد، از بین می رود. به علاوه، یک ویژگی وضعیت هست: امروز هند کوچکترین فشاری را تحمل نمی کند. علاوه بر این، چنین سیاست تعادلی از حمایت گسترده در کشور برخوردار است. همه متفکران طرفدار غرب هم اینک در رسانه های هندی اظهار نظر کرده اند. مخالفان نیز عقیده خود را درمیان گذاشتند. شبکه های اجتماعی و به طور کلی بخش سیاسی شده مردم طرفدار روسیه هستند. این قضیه که کی یف به شهروندان هندی اجازه خروج از کشور نداد و روسیه سعی کرد به آنها کمک کند، نقش ویژه ای ایفا کرد.
واشنگتن پست پیش بینی می کند که فشار دولت بایدن بر دهلی ادامه خواهد داشت، اما انتظار نتایج سریع از آن را نداشته باشیم. ظاهراً همین تصویر در مورد 150 کشور یاد شده است - آنهایی که از تحریم ها متنفرند و سعی می کنند به آنها نپیوندند.