به گزارش اسپوتنیک، آنها در چارچوب ماموریت Gaia ESA، دیسک ضخیم کهکشان را کاوش کردند. نتایج این مطالعه در مجله Nature شرح داده شده است.
دانشمندان در جریان تجزیه و تحلیل، دریافتند که قرص ضخیم کهکشان راه شیری حدود 13 میلیارد سال پیش شروع به شکل گیری کرد، اگرچه قبلاً آن را حدود 11 میلیارد سال می نامیدند. بنابراین، کهکشانی که منظومه شمسی در آن قرار دارد تنها 0.8 میلیارد سال پس از انفجار بزرگ ظاهر شد.
کارشناسان با بررسی درخشندگی و موقعیت ستارگان از پایگاه Gaia Early Data Release 3 (EDR3) و تلفیق این اطلاعات با داده های ترکیب شیمیایی 250000 ستاره که از طیف سنج چند منظوره بزرگ چینی مشاهده مناطق بزرگ آسمان (LAMOST) برای تعیین سن آنها به دست آمده به چنین نتایجی دست یافتند.
اطلاعات جمع آوری شده، نشان داد که شکل گیری کهکشان راه شیری به دو مرحله تقسیم شده است. در اولین مرحله که کمتر از یک میلیارد سال پس از انفجار بزرگ آغاز شد، اولین ستارگان در صفحه ضخیم ظاهر شدند.
به گفته اخترشناسان، بخش داخلی هاله نیز در این مرحله شروع به شکل گیری کرد، اما بخش قابل توجه آن حدود دو میلیارد سال بعد، پس از ادغام با کهکشان کوتوله گایا-سوسیس-انسلادوس شکل گرفت. این فرآیند بود که بیشتر هاله را با ستاره ها پر کرد. قرص نازک حاوی خورشید در مرحله دوم تشکیل شد.
محققان بر این باورند که مشاهدات آنها برای مطالعه کهکشان های دیگر مشابه کهکشان راه شیری مفید خواهد بود.