به گزارش اسپوتنیک، دولت ها در مجموع 1.8 تریلیون دلار در سال (2 درصد از تولید ناخالص داخلی جهانی) به عنوان یارانه عمومی به مشاغلی که برای پایداری آب و هوا و حیات وحش مضر هستند، اختصاص می دهند. اعتقاد بر این است که این پول توسعه اجتماعی-اقتصادی را تحریک می کند، اما در واقع اکوسیستم ها را از بین می برد و انقراض نوع بشر را نزدیک تر می کند.
این در گزارش سازمان های زیست محیطی The B Team و ائتلاف Business for Nature آمده است.
یارانه‌های مضر برای محیط‌زیست (EHS) برنامه‌های دولتی هستند که تولید یا مصرف ناپایدار را تشویق می‌کنند، به اکوسیستم‌های جهانی آسیب می‌رسانند، منابع طبیعی را تحلیل می‌برند و باعث تغییرات شدید آب و هوا می‌شوند. این گونه یارانه ها به اشکال مختلف وجود دارد: وام، اعتبار مالیاتی، معافیت های نظارتی.
EHS در کشاورزی، جنگلداری، ساخت و ساز، استخراج سوخت فسیلی، ماهیگیری دریایی، حمل و نقل و تامین آب رایج است.
به عنوان مثال، می توان در مورد ارائه مشوق های مالیاتی برای تولید گوشت گاو در آمازون یا تامین مالی پمپاژ آب های زیرزمینی در خاورمیانه صحبت کرد.
کارشناسان پیشنهاد می کنند EHS حذف شود یا آنها را به مشاغل دوستدار محیط زیست هدایت کند و همچنین انگیزه شرکت های سبز را ایجاد کند.