به گزارش اسپوتنیک به نقل از تارنمای " العین"، آدم‌خواری در قرن بیست‌و‌یکم نیز در بعضی نقاط کره زمین دیده می‌شود. عوامل مختلفی از جمله آداب و رسوم مذهبی بعضی از قبایل و نیازهای شدید روحی روانی و مذبوحانه موجب گسترش پدیده آدم‌خواری در بین اقلیت انسان‌ها شده است.
در مناطقی مانند "پاپوآ گینه نو"، "غارهای نهیهه" در سیگاتوکا فیجی و "رودخانه گنگ" در هند به دلایل مذهبی از جمله رسوم نزدیکی و ارتباط با خدا و خلاصی از شر شیطان هنوز آدم‌خواری رواج دارد.
آدم‌خواران در این مناطق با انسان‌های زنده کاری ندارند و از جسد انسان‌ها برای تغذیه و گاه به عنوان پوشش استفاده می‌کنند.
در مناطقی مانند "جمهوری کنگو"، "لیبریا" و "کامبوج" نیز معتقدند خوردن قلب، جگر و اندام‌های جنسی سربازان شکست خورده در جنگ، موجب تقویت حس شجاعت و قوای آن‌ها می‌گردد.
در بعضی مناطق از کره خاکی نیز انسان‌هایی دیده شدند که بر خلاف موارد قبلی که معمولا به صورت قبیله‌ای و بر اساس رسوم کهن، این کار را انجام می‌دادند، برای ارضا روحی روانی اقدام به خوردن همنوع خود می‌کنند و هیچ رسم و رسومی در کار نیست.
در "نوکوهیوا" فرانسه بقایای تکه تکه شده و سوخته گردشگری آلمانی یافت شد که به دست آدم‌خوارها به دام افتاده بود. در "میامی" فلوریدا نیز چندی پیش یک فرد روانی که در خیابان در حال خوردن صورت یک مرد بود با گلوله پلیس کشته شد.