به گزارش اسپوتنیک، برای اولین بار دانشمندان شاهد یک ابرنواختر بودند. انفجار یک ستاره ابرغول سرخ با نام SN 2020 tlf پس از مشاهده اولین بار در تابستان ۲۰۲۰ تحت نظارت قرار گرفت.
ابرغول سرخ ۱۰ برابر بزرگتر از خورشید زمین است و برای اولین بار در فاصله ۱۲۰ میلیون سال نوری از زمین قرار گرفت. برای پرسپکتیو، یک سال نوری برابر با مسافتی است که نور می تواند طی ۳۶۵.۲۵ روز طی کند. این انفجار توسط تلسکوپ های رصدخانه دبلیو ام کک در بالای مائونا کیا در هاوایی ثبت شد.
اگرچه ابرنواخترها معمولاً تنها پس از فروپاشی آنها شناسایی می‌شوند، اما طبق گزارش ها دانشمندان بیش از ۱۰۰ روز قبل از مرگ ستاره و سپس منفجر شدن آن، چشم خود را به این ستاره دوخته‌اند.
به گفته جاکوبسون گالان محقق فارغ التحصیل بنیاد ملی بهداشت ایالات متحده در دانشگاه کالیفرنیا، این ستاره در تابستان سال ۲۰۲۰ در طی بررسی انجام شده توسط تلسکوپ Pan-STARRS دانشگاه هاوایی شناسایی شد.
اخترشناسان تصویری از مرگ غول سرخ را به صورت جرقه های بزرگ نور و گوی های غول پیکر گاز که از سطح ستاره منفجر می شوند، توصیف می کنند. نمایش خشونت آمیز ستاره شناسان را شگفت زده کرد زیرا مشاهدات قبلی هنوز چنین تصاویری را ارائه نکرده بودند.
ما هرگز چنین فعالیت خشونت آمیزی را در یک ستاره ابرغول سرخ در حال مرگ تأیید نکرده ایم، در جایی که می بینیم چنین گسیل نورانی ایجاد می کند، سپس فرو می ریزد و می سوزد.
چرخه زندگی بیشتر ستارگان این مسیر را دنبال می کند: پیش ستاره، ستاره دنباله اصلی، سپس - بسته به اندازه - ستاره ابرغول سرخ و در نهایت سقوط به یک ابرنواختر، قبل از تبدیل شدن به سیاهچاله یا ستاره نوترونی.
جاکوبسون گالان گفت: تشخیص مستقیم فعالیت پیش از ابرنواختر در یک ستاره ابرغول سرخ هرگز در یک ابرنواختر معمولی نوع دوم مشاهده نشده بود. برای اولین بار، انفجار یک ستاره ابرغول سرخ را تماشا کردیم!
به گفته دفتر علوم، فروپاشی یک ستاره غول پیکر آنقدر قدرتمند است که هسته های اتمی جدیدی ایجاد می کند. ابرنواخترها یکی از منابع اصلی عناصر سنگینتر از آهن هستند و آهن موجود در خون ما را می توان به ابرنواخترهایی که قبل از تولد خورشید ما رخ داده‌اند ردیابی کرد.