به گزارش اسپوتنیک، بیش از دو دهه از شروع ساخت و ساز تلسکوپ فضایی نسل بعدی ناسا به نام "جیمز وب" می‌گذرد. این تلسکوپ که طراحی و ساخت آن نزدیک به ۳۰ سال طول کشیده یکی از بزرگترین دستاوردهای علمی قرن ۲۱ است. هدف تلسکوپ جیمز وب این است که با سفر به تاریخ، اولین ستارگان و کهکشان‌‌هایی را که در جهان درخشیدن گرفتند تصویربرداری کند. جیمز وب ساعت ۱۵:۵۰ دقیقه روز جمعه به وقت تهران پرتاب شد و اشتیاق و هیجان و نگرانی برای آن در بالاترین حد ممکن بود.
تلسکوپ جیمز وب را می‌توان یکی از گران‌ترین و البته بزرگترین پروژه‌های علمی جهان حساب کرد به طوری که چیزی حدود ۱۰ میلیارد دلار هزینه مستقیم داشته است. این یک ماموریت علمی هم‌تراز با ماموریت‌های آپولو، شاتل فضایی، ایستگاه فضایی بین‌المللی و ماموریت‌های هابل است. برای نزدیک به دو دهه هزاران نفر از سراسر دنیا، تمام وقت و انرژی خود را صرف ساختن تلسکوپ فضایی جیمز وب کرده‌اند و همه چیز به این منتهی شده‌است.
بر اساس اعلام ناسا، مشاهدات اولیه این تلسکوپ طیف وسیعی از اجرام مرموز کیهانی از جمله تولد نخستین ستارگان، بررسی سیارات، سیارک‌ها و همچنین بررسی شکل‌گیری و تکامل کهکشان‌ها پس از بیگ بنگ است. در واقع تلسکوپ فضایی جیمز وب عمیق‌تر به کیهان می‌نگرد.
کاربران ضمن ابراز موفقیت و دستاوردهای روز افزون از این تلسکوپ عنوان می‌کنند بی‌صبرانه منتظر تصاویر جالب از این تلسکوپ هستند، چراکه قرار است سفری به تاریخ کهکشان داشته باشیم، زیرا ستارگانی که در آسمان هستند میلیون‌ها سال نوری با زمین فاصله دارند و این به این معناست که نوری که از این ستاره‌ها منتشر می‌شود چند میلیون سال طول می‌کشد تا به کره زمین برسد به این دلیل تصاویری که این تلسکوپ‌ها می‌گیرند در واقع تصاویر چند میلیون سال قبل است و این تصاویر بسیار جالب و پر رمز و راز خواهد بود.
جمعی از کاربران هم عنوان می‌کنند زیبایی این ماجرا اینجاست که یک ایرانی به نام، دکتر فیروز نادری یکی از مدیران ارشد ناسا و مشاور مدیریت ناسا، در ساخت این دستاورد بزرگ نقش آفرینی کرده است. کاربران دیگری هم نظرات خود را با طنز تلخ این‌گونه عنوان می‌کنند که، باور کردنی نیست که این تلسکوپی که چندین سال زمان برد تا ساخته شود هم به فضا پرتاپ شد اما کارت ملی‌های مردم ایران هنوز نیامده است. کاربران دیگری هم با کنایه عنوان ماهم در تولید انبوه پراید پیشی گرفته‌ایم و درگیر مسائل جزئی و حاشیه‌ای هستیم در حالی که جهان لحظه به لحظه با علم و دانش در حال پیشرفت است.