به گزارش اسپوتنیک به نقل از روزنامه ایران، سهم ۸۲۰ سازنده فعال تجهیزات نفتی در کشور از بازار ۱۵ میلیارد دلاری تأمین تجهیزات صنعت نفت فقط ۵ میلیارد دلار است، در حالی که ۸۵ درصد توان ساخت داخل وجود دارد.
بسیاری از نیازهای تجهیزاتی صنعت نفت ایران قابل تأمین از تولیدات داخلی است. سازندگان متعددی طی ده‌های اخیر - بویژه ۳ دهه گذشته - با فعالیت صنعتی خود شرایطی را رقم زده‌اند که اکنون ظرفیت ساخت حدود ۸۵ درصد تجهیزات مورد نیاز صنعت نفت در داخل کشور وجود دارد.
آمارهای انجمن سازندگان تجهیزات صنعت نفت نشان می‌دهد که بیش از ۱۴۰۰ نوع تجهیز از صنایع بالادستی تا پایین دستی در داخل کشور تولید می‌شود و توان ساخت تجهیزات از توربین‌های بخار و گاز، پمپ‌های فرایندی و کمپرسورهای هوا و گاز گرقته تا شیرهای صنعتی، مخازن تحت فشار، مبدل‌های حرارتی و کاتالیست‌ها ایجاد شده است.
اما این بخش به جای آنکه بیشترین صرفه‌جویی ارزی را برای صنعت نفت کشور ایجاد کنند و حتی به‌طور گسترده وارد بازارهای صادراتی شوند، اکنون درگیر مشکلاتی هستند که وسعت آن در سال‌های اخیر بیشتر نیز شده است. در حالی که تصور می شد در دوران تحریم سهم این بخش از صنعت نفت بیشتر شود. این بخش معتقد است که حتی برخی مشکلات با اندکی تغییر رویکرد دولت‌ها قابل رفع است.
علیرضا درویش، عضو انجمن سازندگان تجهیزات صنعت نفت در این خصوص گفت: "اگرچه ایران درگیر تحریم‌های خارجی است اما ۹۰ درصد مشکلات سازندگان تجهیزات صنعت نفت، مشأ داخلی دارد و این بخش سال‌هاست که قربانی تحریم‌های داخلی است.
بخش قابل توجهی از مواد اولیه ساخت تجهیزات صنعت نفت وارداتی است. در این شرایط تحریم، سازنده داخلی اقدام به ثبت سفارش و واردات ماشین‌آلات، مواد اولیه و قطعات اولیه می‌کند، کالا پس از سه هفته خریده و از مسیری پیچیده وارد گمرک ایران می‌شود، اما دو سال در گمرک خودمان می‌ماند. این قوانین گمرکی اجازه نمی‌دهد که ماشین‌آلات و قطعات نیمه ساخته و مواد اولیه ترخیص شود و به تولیدکننده برسد".
حسن ﮐﺎﻇﻤﯽ، یکی دیگر از ﺳﺎﺯﻧﺪﮔﺎﻥ ﺗﺠﻬﯿﺰﺍﺕ ﺻﻨﻌﺖ ﻧﻔﺖ ﺍﯾﺮﺍﻥ اظهار داشت: "طی ۳۰ سال گذشته با فعالیت یک هزار و ۵۰۰ سازنده داخلی، توان ساخت داخل تجهیزات نفتی کشور تا مرزهای ۸۵ درصد خودکفایی در تولید انواع کالاها و نیازها رسیده است.
در ایران ظرفیتی بالغ بر ۱۰ میلیارد دلار برای ساخت تجهیزات نفتی ایجاد شده که به‌راحتی با افزایش شیفت‌های کاری و رفع گلوگاه‌ها حتی تا ۲۰ میلیارد دلارهم قابل توسعه است. از ۲۰ تا ۳۰ میلیارد دلار پروژه نفت و گاز و پتروشیمی ایران در هر سال، اگر ۵۰ درصد از حجم این پروژه‌ها صرفاً تجهیزاتی باشد، بازاری در حد ۱۰ تا ۱۵ میلیارد دلار خواهیم داشت، اما کمتر از ۵ میلیارد دلار سهم سازنده ایرانی از این بازار می‌شود.
مشکل اصلی نبود استراتژی در حوزه صنعت نفت گاز و پتروشیمی است، استراتژی‌ای که بتواند چراغ راه برنامه‌ریزی بنگاه‌های سازنده تجهیزات نفت و خدمات و کالا باشد. نبود استراتژی توسعه پایدار صادرات تجهیزات تولید داخل مسأله دیگر است. این استراتژی‌ها می‌تواند حمایت پایدار از سازنده داخلی تجهیزات نفتی در منطقه و حمایت بانکی و مالی باشد".