به گزارش اسپوتنیک، نتایج کار علمی آنها در مجله Science Advances منتشر شده است.
دکتر تزی توماسو از موسسه علوم قطبی شورای تحقیقات ملی در بولونیا، یکی از شرکت کنندگان در این مطالعه گفت: "وقتی کل جدول زمانی 800 ساله را بررسی کردیم، شاخص های دما و شوری تقریباً ثابت به نظر می‌رسیدن که اما ناگهان، در آغاز قرن بیستم، یک جهش قابل توجه در داده‌ها مشاهده شد که واقعاً قابل توجه است."
تیمی از کارشناسان تاریخچه گرم شدن اقیانوس ها در منطقه تنگه فرام بین گرینلند و مجمع الجزایر سوالبارد را بازسازی کرده اند. دلیل گرم شدن و تغییر در ترکیب، به گفته کارشناسان، اقیانوس اطلس بوده که آب های آن به منطقه قطب شمال (شمالگان) ریخته است . به همین دلیل، از سال 1900، دما حدود دو درجه سانتیگراد افزایش یافته، یخ دریا کاهش یافته و شوری آن افزایش یافته است.
در مقاله منتشره تاکید می شود که آب های اقیانوس منجمد شمالی سریع تر از آبهای دیگر گرمتر می شود. با گرم شدن هوا، یخ در منطقه قطبی ذوب می شود که به نوبه خود بر سطح اقیانوس جهانی تأثیر می گذارد.
در نتیجه افزایش بیشتر دما در قطب شمال، خام منجمد د این منطقه که در آن مقدار زیادی متان انباشته شده، به تدریج ناپدید می شود. دانشمندان هشدار دادند که این گاز گلخانه ای مضرتر از دی اکسید کربن است. آنها قصد دارند به مطالعه مدل های آب و هوایی برای درک بهتر باصطلاح "آتلانتیزه شدن" اقیانوس منجمد شمالی ادامه دهند.