به گزارش اسپوتنیک به نقل از تسنیم، سعید نمکی در نامه ای به آیت الله خامنه ای رهبر ایران نوشت: به استحضار می رسد دیروز آخرین جلسه ستاد ملی مدیریت کرونا در دولت دوازدهم و امروز آخرین جلسه هیئت محترم دولت برگزار شد و در برزخ دوران انتقال امور اجرایی، ما و همکارانمان در زیر آوار هزاران بیمار و مبتلا به کرونا و در کشاکش موج سهمگین پنجم، روز و شبهای نفس گیر و طاقت فرسایی طی میکنیم و مانده ایم که در این برهوت تنهائی به کدام مرجع پناه بریم تا شاید ماشین تولید بی وقفه بیماری و اعزام تصاعدی بیمار به مراکزی که در این ماه ها تحت فشارند، متوقف شود.
وی افزود: مستحضرید پس از ۱۸ ماه صبوری اعتراض ۶۶ مدیر نظام سلامت طی نامه ای در دو روز گذشته و التماس آنها برای استمداد بیان شد و خود را ناچار دیدیم تا از محضر حضرتعالی استمداد ویژه بطلبیم. از مدتها پیش در مکاتبات متعدد خطرات همه گیری با ویروس وحشی و سرکش دلتا را گوشزد کردیم.
نمکی تاکید داشت: واکسیناسیون را به عنوان یک عامل نسبتاً موثر در کاهش مرگ و میر علیرغم همه تنگناهائی که مستحضرید پی میگیریم و هر روزه گروه آسیب پذیر جدیدی را به عنوان هدف ایمنسازی بر میگزینیم. اما بخوبی واقفید که در کشورهائی که بالاترین پوشش واکسیناسیون را داشتهاند دوباره از گزند بیماری به شرایط قرنطینهای و اجباری نمودن رعایت پروتکلها رو آوردهاند. کشور استرالیا برای اعمال قرنطینه به ارتش رو میآورد و کشور ژاپن فقط بدلیل ورود مسافرین المپیک علیرغم دهها حلقه محافظتی و آزمایشگاهی گرفتار موج جدید و اعمال قرنطینه شده و در چین و خیلی از کشورهای اروپائی شرایط سختگیرانه علیرغم پوشش بالای واکسیناسیون برگشته است و اینجا متأسفانه آنگونه همه چیز عادی شده که انگار کرونائی وجود ندارد.
وزیر بهداشت ایران در ادامه گفت: در یکسال گذشته علی رغم کاستی ها و با دست های بسته تخت های ویژه را دو برابر کردیم و هزاران ونتیلاتور و امکان جدید گسیل نمودیم، حدود ۵۰۰ دستگاه اکسیژن ساز به سراسر کشور فرستادیم و در حد مقدور پرستار و کادر خدماتی بکار گرفتیم اما با این بی توجهی های مستمر همه را به باد فنا می دهیم، نابود و فرسوده می کنیم؛ خدا شاهد است از یکایکشان خجالت می کشم.
همچنین خاطر نشان کرد: شاید دو هفته تعطیلی جدی و ایستادگی و بکارگیری نیروهای نظامی و انتظامی و برخورد محکم با شکستن پروتکلها بتواند تا حدقابل توجهی از چرخش ویروس و بار بیمارستانها و فشار نفسگیر بر همکاران ما بکاهد. اگر روزانه هزاران نفر در کلینیکهای تخصصی و سرپائی درمان نمیشدند و این بار هم قرار بود به تختهای بیمارستانی تحمیل شود، از مدتها پیش تخت کم میآوردیم ولی متأسفانه فشار به گونهای است که نگرانم این طرح هم پاسخ ندهد مگر آنکه سریعا با اقدامات پیشگیرانه و افزایش رعایت پروتکلها از بار تصاعدی بیماری بکاهیم.